Βρισκόμαστε ήδη στον Μάιο, το eurogroup της επόμενης Δευτέρας είναι στον αέρα, διάθεση και ικανότητα της κυβέρνησης να αποδεχθεί τα προληπτικά μέτρα που της ζητούν δεν διαφαίνεται και υπό αυτές τις συνθήκες όλοι αρχίζουν να προετοιμάζονται για ένα θερμό καλοκαίρι.

Χωρίς να ομολογείται και όσο το Μέγαρο Μαξίμου επιμένει πως θα διαψεύσει τις Κασσάνδρες και θα κλείσει την αξιολόγηση πολύ σύντομα, οι δηλώσεις ευρωπαίου αξιωματούχου στο Reuters, ο οποίος έκοψε τα φτερά όσων ποντάρουν σε λύση την επόμενη εβδομάδα, σε συνδυασμό με το «φιρμάνι» του ΔΝΤ, ότι πρέπει να τελειώνει η ιστορία με τους φόρους και να γίνουν πραγματικές τομές και περικοπές παντός είδους στο ελληνικό δημόσιο, διαμορφώνουν την πραγματικότητα που αρνείται να δει (ή να δείξει) η ελληνική κυβέρνηση.

Όσο ο χρόνος περνάει και το δημοψήφισμα για το Brexit πλησιάζει, η ελληνική εκκρεμότητα προσλαμβάνει και πάλι χαρακτήρα δράματος. Μάλιστα ο Γ. Βαρουφάκης προειδοποιεί: «περιμένετε έως τον Ιούνιο», έγραψε στο twitter ο πρώην εκλεκτός του Αλ. Τσίπρα.

Η παράταση της αβεβαιότητας φαίνεται ότι ωθεί τα πράγματα προς τον Ιούνιο, διάστημα κατά το οποίο ο Τσίπρας ευελπιστεί ότι θα ασκεί πιέσεις στην Ευρώπη λόγω κινδύνου Brexit και θα συνεχίζει την γνωστή παρελκυστική του τακτική.

Παρά ταύτα, ο Τσίπρας βρίσκεται μπροστά στο χειρότερο αδιέξοδο που συνάντησε οποιοσδήποτε από τους προκατόχους του στα χρόνια του μνημονίου: είτε αποδέχεται τους όρους που διαμορφώνουν οι δανειστές με έναν πραγματικά επώδυνο συμβιβασμό με την πραγματικότητα και υπογράφει την πολιτική του καταδίκη, είτε επιλέγει τον δρόμο της σύγκρουσης και υπογράφει την καταδίκη της χώρας.

Η εμπειρία έχει δείξει ότι τα σενάρια διαφυγής που επιλέγει ο Τσίπρας δεν είναι τα προφανή. Είναι τα πλέον ανορθόδοξα και επιζήμια. Υπό αυτήν την έννοια, θα ήταν ίσως καλύτερο να προετοιμάζεται κάποιος για το χειρότερο.