Πέραν τούτου, η σύνοδος αυτή έχει όμως και μία άλλη ιδιαιτερότητα. Είναι η πρώτη έπειτα από ενάμιση χρόνο, στην οποία η Ελλάδα όχι μόνο δεν αποτελεί θέμα συζήτησης για οποιονδήποτε λόγο, αλλά φαίνεται πως και κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί της.
Το πρόγραμμα του Αλ. Τσίπρα στην Σύνοδο είναι ενδεικτικό. Δεν περιλαμβάνεται σε αυτό καμία επίσημη συνάντηση με κάποιον ομόλογό του, καμία συζήτηση πίσω από κλειστές πόρτες, καμία «διαπραγμάτευση»…
Η μοναξιά αυτή του Αλ. Τσίπρα είναι πιθανότατα μία εικόνα από το εγγύς μέλλον. Τα προβλήματα είναι πλέον μεγαλύτερα, το ελληνικό ζήτημα είναι σε τροχιά, το μόνο που θα εξετάζεται είναι η εφαρμογή του. Υπό αυτήν την έννοια, ο Τσίπρας θα συνεχίσει προφανώς να διακηρύττει στο εσωτερικό και εσωκομματικό του ακροατήριο ότι θα αλλάξει την Ευρώπη και διάφορα άλλα τέτοια, αλλά το μόνο που θα έχει να κάνει είναι να εφαρμόζει το μνημόνιο και να τηρεί δεσμεύσεις.
Τώρα δε που και οι Podemos δεν πέτυχαν το θαύμα στην Ισπανία, το τόξο των συμμαχιών της ελληνικής Αριστεράς μοιάζει να καταρρέει προτού ακόμη σχηματιστεί. Δυστυχώς για τον Τσίπρα, την Ελλάδα και την Ενωση η πολιτική στροφή στην Ευρώπη παρακάμπτει την Αριστερά και δείχνει να έχει προορισμό τις ακραίες εκφράσεις της δεξιάς και του νεοφασισμού.
Υπάρχει δε και ένα μάλλον σοβαρό ενδεχόμενο: στα απόνερα του Brexit, οι πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση να ενταθούν, οι αξιώσεις για ταχύτερη εφαρμογή να μεγαλώσουν και οι αξιολογήσεις να γίνουν ακόμη πιο αυστηρές.
Οι πρώτες ενδείξεις για κάτι τέτοιο δόθηκαν από υψηλόβαθμο κοινοτικό στέλεχος, σε συζήτηση που είχε με έλληνες δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες, μέσω της οποίας προφανώς και ήθελε να περάσει το μήνυμα εγκαίρως στην Αθήνα.
«Μετά το Brexit υπάρχουν περισσότεροι λόγοι να εφαρμόσει πιο γρήγορα η Ελλάδα το πρόγραμμα», είπε μεταξύ άλλων ο αξιωματούχος και εξήγησε ότι «η υπομονή θα είναι μικρότερη». Για να μην υπάρχουν δε αμφιβολίες πρόσθεσε πως ακόμη και αν υπάρξουν συνέπειες λόγω της αποχώρησης της Βρετανίας, οι θεσμοί «δεν υπάρχει περίπτωση να συζητήσουν για προσαρμογές, αν το πρόγραμμα δεν είναι σε τροχιά εφαρμογής».
Ως προς την θεωρία που θέλει την Αθήνα να ευνοείται από την στροφή του ενδιαφέροντος άλλού, μάλλον και αυτή καταρρέει πολύ νωρίς. «Θα δημιουργηθεί μεγάλη πολιτική αβεβαιότητα στην ΕΕ και αυτό θα διώξει το βλέμμα από την Ελλάδα, αλλά αυτό αντίθετα με ότι πιστεύουν κάποιοι δεν θα είναι απαραίτητα καλό», είπε η ίδια πηγή.
Στο ίδιο πλαίσιο, το στέλεχος της Ενωσης έδωσε μία πρώτη γεύση για το τι θα πρέπει να αναμένουμε: «Δεν υπάρχει λόγος τα προαπαιτούμενα του Σεπτεμβρίου να μην γίνουν τον Ιούλιο ή έστω τον Αύγουστο, δεν υπάρχει δικαιολογία αν δεν γίνουν».
Οσο θα συμβαίνουν αυτά, ο Τσίπρας θα αρχίσει να μοιάζει με έναν Δον Κιχώτη που θα μιλά για την αλλαγή της Ευρώπης και τα κακά μνημόνια, θα «μαγειρεύει» τον εκλογικό νόμο και θα συζητεί για την συνταγματική αναθεώρηση.
Στην πραγματικότητα θα χάνει και πάλι πολύτιμο χρόνο, όπως πολύ καλά ξέρει να κάνει.