Οι επιχειρούμενες ανακατατάξεις σε όλους τους πολιτικούς χώρους είναι τόσο προφανείς που σχεδόν κανέναν δεν εκπλήσσουν και μάλλον πολύ λιγότερους συγκινούν ή, έστω, γοητεύουν.

Πρόσωπα φθαρμένα και με μακρά συμμετοχή στο «σύστημα» που όλοι χαρακτηρίζουν ετοιμόρροπο, προσπαθούν να επανακάμψουν και να διεκδικήσουν ρόλο κεντρικό ή περιφερειακό, ελπίζοντας ότι η κρίση θα αντιμετωπιστεί με τον καταλογισμό ευθυνών στις ανεπάρκειες ατόμων και όχι δομών, «παρεών», μηχανισμών και θεσμών.