Η σκέψη να προστατέψουμε την ΔΗΣΥ από την έκθεση σε ευθύνες, ώστε να μπορέσει όχι να ανανηψει, αλλά στην ουσία να ξαναγεννηθεί ως μια προμνημονιακη "αντιδεξια" δύναμη, να πάμε δηλαδή στο παλιό ανέμελο ΠΑΣΟΚ, είναι και εθνικά ανεύθυνη, και ιστορικά ανάξια της παράταξης ως στάση, και κυρίως πρόκειται επί της ουσίας για την συντηρητικοποιηση της. Επιχειρώντας έναν πολιτικό αναχρονισμό, βγάζοντας αγωνία να ξαναγυρισουμε ως παράταξη σε μια παρελθουσα πολιτική πραγματικότητα που δεν υπάρχει και μετά τα μνημόνια δύσκολα θα ξαναυπάρξει, το μόνο που καταφέρνουμε είναι η σαλαμουροποιηση. Τα δυναμικά και τα νέα κοινωνικά στρώματα, οι προοδευτικοί πολίτες της κεντροαριστεράς που όμως πλέον γνωρίζουν πως τα προβλήματα της χώρας δεν θα λυθούν ούτε με συνθήματα, ούτε με ιδεολογικές κορώνες, αλλά με ένα αξιόπιστο εθνικό σχέδιο και πολιτική σταθερότητα, δεν θα ακολουθήσουν κελευσματα για ανασταση νεκρών. Θα πάνε εκεί όπου βλέπουν λύση μετά την λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Η Παράταξη λοιπόν, οφείλει να δείξει ωριμότητα, αυτοπεποίθηση, ετοιμότητα, και να διαθέσει όλες της τις δυνάμεις ώστε να είναι μέρος της λύσης την επόμενη των εκλογών, να είναι η αρματαγωγος των προοδευτικών προτάσεων, να εμποδίσει την ηγεμονία της ΝΔ, αλλά και να δώσει το αίσθημα ασφαλείας στους πολίτες πως ο εφιάλτης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τελείωσε και η χώρα θα πρέπει επειγόντως να αναστηλωθεί και να προσαρμοστεί επιτυχώς στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Σκέψεις και σχεδιασμούς κόμματος διαμαρτυρίας δεν μπορεί να έχει η παράταξη. Δεν γίνεται να οδευσουμε σε στρατηγική συντηρητικοποιηση, σε φοβικη μεταχείριση του πολύτιμου κεφαλαίου μας και σε λογικές που βάζουν ιδεοληπτικους και πολιτικά υστεροβουλους τακτικισμους πάνω από το ιστορικό κύρος της προοδευτικής παράταξης, το εθνικό συμφέρον και την κοινωνική αγωνία για την ασφαλή έξοδο από από κρίση.