Το θέμα είναι τι περιμένει κανείς από αυτά τα μέτρα; Πλήττοντας την «καρδιά» της κατανάλωσης πιστεύει κανείς ότι θα λύσει το πρόβλημα; Θα πάρει το κράτος τα χρήματα που περιμένει από τους έκτακτους φόρους; Δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφιβάλλουν. Ακόμη όμως κι αν τα πάρει, μήπως τα χρήματα αυτά θα εξανεμιστούν ως τόκοι προς τους δανειστές μας, καθώς αυτοί που ελέγχουν τις αγορές δεν έχουν κανένα σκοπό να ρίξουν τα spreads όσο περιμένουν την Ελλάδα να βγει και να δανειστεί από τις αγορές.
Και δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Μέχρι το τέλος Μαΐου, λήγουν ομόλογα αξίας 70 δισ. ευρώ της Ιταλίας, 32,5 δισ. ευρώ της Ισπανίας, 16 δισ. (κατά τα λεγόμενα) της Ελλάδας, 12,8 δισ. ευρώ της Πορτογαλίας και 7,2 δισ. ευρώ της Ιρλανδίας. Τον Μάρτιο συνολικά λήγουν ομόλογα αξίας 33,1 δις. ευρώ, την στιγμή που το Απρίλιο λήγουν 62 δισ. ευρώ, τον Μάιο 47,2 δισ., των Ιούνιο 52,7 δισ., τον Ιούλιο 20,2 δισ. τον Αύγουστο 41,2 δισ., τον Σεπτέμβριο 45,7 δισ., των Οκτώβριο 12,8 δισ. τον Νοέμβριο 35 δισ. και τον Δεκέμβριο 24,7 δισ. ευρώ. Με λίγα λόγια, μέχρι τα τέλη του 2010 λήγουν ομόλογα αξίας πάνω από 400 δισ. ευρώ, και αυτό αφορά μόνον τα λεγόμενα PIIGS (Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία).
Με αυτά τα δεδομένα πώς είναι δυνατόν λοιπόν να επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης στις 200 μ.β. των ελληνικών spreads που έχει θέσει ο ΟΔΔΗΧ; Και ποια είναι η λύση; Σε τέτοιες καταστάσεις σίγουρη λύση δεν υπάρχει. Όμως μέχρι τώρα η Ελλάδα ακολουθεί μέτρα παρόμοια με αυτά που ακολούθησε η Αργεντινή πριν 1 δεκαετία, μέτρα που έριξαν τη χώρα σε βαθιά ύφεση και παρά τα 3 δάνεια που πήρε η χώρα, την οδήγησε στη στάση πληρωμών. Θα μου πείτε, η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωζώνης. Η εικόνα που εμφανίζει η Ευρωζώνη είναι ορατή σε όλους. Αν αυτή λέγεται συγκροτημένη οικονομική ή έστω πολιτική στήριξη, τότε να μας λείπει.
Θα μας σώσει το ΔΝΤ; Με μόλις 10 δις. ευρώ που μπορεί να δώσει και με τα νέα μέτρα που πρόκειται να επιβάλει; Η θα μας σώσει η Γερμανία που αν τελικά πειστεί να δώσει χρήματα θα θελήσει να «εκδικηθεί» τη χώρα με μέτρα που θα οδηγήσουν στην οικονομική εξαθλίωση τις ήδη φτωχές ομάδες του ελληνικού πληθυσμού; Περιμένουμε τον από μηχανής θεό από τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε; Πολύ αμφιβάλλουμε ότι αυτή θα έρθει, καθώς η μηχανή σωτηρίας μας, το αρχαιοελληνικό "αιώρημα' έχει γίνει μπαλάκι μεταξύ του Βερολίνου και του Παρισιού.
Και τι αντιπροτείνουμε; Ρίξτε μια ματιά στο άρθρο ενός Βρετανού αρθρογράφου, οι οποίοι –ει μη τι άλλο- διακρίνονται για τον στυγνό ρεαλισμό και την απομακρυσμένη- «νησιωτική» ματιά τους στα ευρωπαϊκά πράγματα. Και κρίνετε μόνοι σας κατά πόσο είναι η καλύτερη λύση ή απλά ένα ανεφάρμοστο σενάριο…
Ο αρθρογράφος του Bloomberg, κ. Μάθιου Λύν, στο άρθρο του με τίτλο «Το να χρεοκοπείς στην ελληνική λιακάδα, μπορεί να μην είναι και τόσο άσχημο» καλεί τον κ. Παπανδρέου να ξεχάσει το θέμα της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» και να κοιτάξει τα συμφέροντα του έθνους. Και σε αυτή τη φάση το τελευταίο που θέλει η Ελλάδα είναι να σώσει την αξιοπιστία του ευρώ. Καλεί λοιπόν την Ελλάδα να ανταγωνιστεί τους Γερμανούς «λίγο περισσότερο» και να αρνηθεί τη γερμανική οικονομική βοήθεια καθώς αν σώσουν οικονομικά την Ελλάδα «ποιος ξέρει τι θα της κάνουν» στη συνέχεια.
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος ζητά από την Ελλάδα να κηρύξει στάση πληρωμών ως προς το εξωτερικό χρέος. Να ανακοινώσει σε όσους έχουν ελληνικά ομόλογα ότι δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις και να τους προσφέρει 50 σεντ για κάθε ευρώ για τα ομόλογα που έχουν. Φυσικά μετά τα spread σε όλα τα ομόλογα των λεγόμενων PIGS θα φτάσουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να απασχολεί την Ελλάδα. Ας αφήσουν τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις να τις σώσουν.
Το πρόβλημα, σύμφωνα με τον κ. Lynn, είναι πως θα χρηματοδοτηθούν τα ελλείμματα, του προϋπολογισμού, το εμπορικό και τα υπόλοιπα. Ο αρθρογράφος προτείνει να «πέσουν τηλέφωνα» στον Πούτιν για έκτακτη χρηματοδότηση και στη συνέχεια στον Πρόεδρο Ομπάμα που θα βοηθήσουν την Ελλάδα χωρίς να επιβάλουν «όλες αυτές τις κυρώσεις που θα επιβάλουν οι Γερμανοί». Με τον τρόπο αυτό, η Ελλάδα και το ευρώ που είναι σκληρό νόμισμα θα διατηρήσει και θα καταφέρει η χώρα να ζει πέρα από τις δυνατότητές της, όπως έκανε μέχρι σήμερα».
ΥΓ: Γνωρίζουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να ακολουθήσει έναν τέτοιο "αντι-ευρωπαϊκό" δρόμο. Είναι όμως η επιλογή της η καλύτερη για τον ελληνικό λαό και τη χώρα; Η μήπως η κατάσταση απαιτεί ριζικές τομές και λύσεις σαν τις παραπάνω;