Για τα δύο τελευταία (αποκρατικοποιήσεις, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων) δεν νομίζω κανείς- εκτός από τους άμεσα θιγόμενους- να έχει αντίρρηση ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Για τα υπόλοιπα όμως;
Καταρχήν, το πλήγμα στην εγχώρια κατανάλωση θα είναι αναμφισβήτητα πολύ μεγάλο. Κι αυτό γιατί προσωπικά δεν πιστεύω ότι όλες οι επιχειρήσεις θα ενσωματώσουν το 13-14ο μισθό ως επίδομα. Μάλλον οι περισσότερες επιχειρήσεις με αφορμή την κρίση θα «κάνουν την πάπια». Ο μέσος υπάλληλος και ο συνταξιούχος από τα χρήματα αυτά περίμενε να καλύψει πάγια έξοδα αλλά και εφάπαξ, όπως ασφάλειες ΙΧ, τέλη κυκλοφορίας, δίδακτρα στα φροντιστήρια του παιδιού του και ίσως, να πάει και κανένα τριήμερο σε κανένα κοντινό προορισμό. Επαναλαμβάνω ότι αναφέρομαι στο «μέσο» υπάλληλο και όχι σε αυτούς που έχουν παχυλούς μισθούς. Αυτοί έχουν κάνει το «κουμάντο» τους και αποτελούν άλλου παπά ευαγγέλιο.
Για το ΦΠΑ και τη βενζίνη τι να πει κανείς; Έχουμε να κάνουμε με την ποινικοποίηση της χρήσης του ΙΧ. Ναι, κανείς δεν είπε ότι πρέπει να παίρνουμε το ΙΧ μας και να κατεβαίνουμε στο κέντρο κάθε ημέρα. Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που εργάζονται σε περιοχές που δεν τους εξυπηρετεί η δημόσια συγκοινωνία, και τα ταξί πλέον είναι ακριβά για καθημερινή χρήση, ενώ θα γίνουν και ακριβότερα. Έχω φίλο που δουλεύει Θρακομακεδόνες και μένει κέντρο. Χρειάζεται πλέον 300 και πλέον ευρώ το μήνα για βενζίνη, αφήνω εκτός των έξοδα για σερβις κλπ. Και οι άνθρωποι που ζουν στην επαρχία. Τι θα κάνουν; Εκεί το αμάξι είναι εργαλείο. Η «ΦαΠΑ» του 25% αν τελικά ισχύσει είναι ένα επιπλέον πλήγμα για τα αδύναμα εισοδήματα που ούτως η άλλως σηκώνουν στις πλάτες τους όλες τις οικονομικές δυσχέρειες. Ποιους πλήττει το μέτρο αυτό αν όχι τους χαμηλόμισθούς και τους χαμηλοσυνταξιούχους;
Το συμπέρασμα από τα παραπάνω μέτρα (μαζί με τα προηγούμενα) είναι ότι θα οδηγήσουν σε πραγματική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης πάνω από 25% σε σχέση με το πέρυσι, οδηγώντας αναπόφευκτα την οικονομία σε βαθιά ύφεση. Πρόκειται για ένα πραγματικό σοκ, που δυστυχώς δεν συνοδεύεται από μέτρα για αυτή την έρμη την «ανάπτυξη». Είδατε πουθενά αναπτυξιακά μέτρα; Εγώ πάντως όχι.
Την ίδια στιγμή, δεν είδαμε μείωση του αριθμού των βουλευτών- αλήθεια γιατί χρειαζόμαστε 300 και όχι 200 ή και λιγότερους- πουθενά δεν είδαμε να τιμωρούνται όσοι αποδεδειγμένα κατέκλεψαν το δημόσιο κορβανά τόσα χρόνια και λαδώθηκαν μέχρι αηδίας για να κάνουν απλά τη δουλειά τους. Όλοι οι γνωστοί μου, μου λένε «ας δούμε μερικά λαμόγια να πηγαίνουν φυλακή, να τιμωρούνται παραδειγματικά και ύστερα να κάνουμε κι εμείς θυσίες. Να ξέρουμε όμως ότι τουλάχιστον αυτό το κράτος θα τιμωρήσει και μερικούς από αυτούς οι οποίοι αποτελούν μια από τις αιτίες που εμείς τώρα θα υποφέρουμε». Πιστεύω ότι το λαϊκό αυτό αίσθημα είναι κυρίαρχο. Και η κυβέρνηση καλά θα κάνει να το αφουγκραστεί.
Όσον αφορά τη μείωση τιμών στην αγορά, ώστε να μειωθεί ο αντίκτυπος από την μείωση των εισοδημάτων, κι εκεί χρειάζονται δραστικές παρεμβάσεις. Δεν πρέπει να τις περιμένουμε όμως από το κράτος, το οποίο δεν έχει δείξει διαχρονικά ότι μπορεί να κάνει κάτι αξιόλογο. Χρειάζεται να ενεργοποιηθεί το λεγόμενο «κίνημα των καταναλωτών». Ας μειώσουμε την κατανάλωση σε όσα προϊόντα ή υπηρεσίες μπορούμε. Ας επιλέξουμε τα φθηνότερα προϊόντα- που μπορεί να είναι εξίσου ποιοτικά με τα ακριβότερα, κι ας αφήσουμε στο περιθώριο τους κερδοσκόπους και τους «αεριτζήδες». Ας μην αγοράσουμε ακίνητα με αέρα 200 και 300% όπως κάναμε το 2000-2006 κάνοντας πάμπλουτους κατασκευαστές και οικοπεδούχους. Ας πιέσουμε κι εμείς με το μόνο σίγουρο όπλο που διαθέτουμε, ώστε να πέσουν οι τιμές. Η επιλογή αυτή είναι μονόδρομος για το μέσο καταναλωτή.
Εν ολίγοις, να μην έχουμε αυταπάτες. Τα χρήματα τα δίνουν οι Ευρωπαίοι για να πάρουν πίσω τα δανεικά που μας έχουν δώσει. Δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει το πλήγμα που θα δώσουν στην εγχώρια κατανάλωση που είναι κινητήριος μοχλός της οικονομίας. Θέλουν να αλλάξουν ριζικά τη δομή της ελληνικής οικονομίας, να μειώσουν το εργατικό κόστος, να ελαστικοποιήσουν τις εργασιακές σχέσεις, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι έχουν στο μυαλό τους τι είδους δομή θέλουν να φτιάξουν για το μέλλον. Το μόνο που θέλουν είναι να μειωθεί γρήγορα το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα και πέραν τούτου ουδέν.
Εναπόκειται πλέον σε όλους εμάς τους πολίτες να γίνουμε λίγο περισσότερο «ενεργοί» και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να μειώσουμε τον αντίκτυπο που θα έχουν σε όλους μας (σε άλλους λιγότερο και σε άλλους περισσότερο) τα σκληρά αυτά μέτρα. Τη δύναμη την έχουμε, αυτό είναι σίγουρο. Το θέμα είναι πως θα την χρησιμοποιήσουμε.