Και οι δύο αυτοί λόγοι κατάρτισης ενός περιουσιολογίου παρουσιάζουν πάμπολα πρακτικά και νομικά προβλήματα. Αυτά (αλλά και τα πενιχρά έσοδα σε σχέση με το κόστος επιβολής του φόρου) οδήγησαν πολλές χώρες που είχαν στο παρελθόν ένα τέτοιο φόρο να τον εγκαταλείψουν (π.χ Γερμανία, Δανία, Σουηδία, Φινλανδία, Αυστρία, Ιταλία κλπ.) με μόνη εξαίρεση τη Γαλλία όπου διατηρείται με πάρα πολλά προβλήματα (60 Βουλευτές βρίσκονται σε αντιδικία με τις φορολογικές αρχές γι αυτό τον φόρο!). Στην Ισπανία ο φόρος είχε καταργηθεί το 2008 αλλά επανήλθε ως προσωρινός το 2011 και έκτοτε παρατείνεται η ισχύς του…
Και για τους δύο πιο πάνω λόγους θα κληθούν όλοι οι Έλληνες να δηλώσουν την αξία της περιουσίας τους π.χ την 1/1/2017. Για την τήρηση της συνταγματικής αρχής της ίσης αντιμετώπισης όλων των πολιτών θα κληθούν οι Έλληνες να δηλώσουν την αξία της περιουσίας τους και ιδού μερικά παραδείγματα όπου αυτό θα είναι αδύνατο (πολλοί αναφέρουν τους πίνακες και τα κοσμήματα, αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα): Του Α όλη του η περιουσία συνίσταται στη βιοτεχνία που έχει. Πώς αποτιμάται αυτή και ποιος θα την αποτιμήσει; Η εύκολη απάντηση είναι με τα χρήματα που κατά καιρούς έβαλε για να την φτιάξει. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Διότι έστω οι Α και Β έβαλαν τα ίδια χρήματα στις βιοτεχνίες τους. Του Α η Βιοτεχνία είναι κερδοφόρα ενώ του Β ζημιογόνος. Προφανώς λοιπόν δεν έχουν την ίδια αξία αν και οι δύο δημιουργήθηκαν με το ίδιο χρηματικό ποσόν…
Πώς θα αποτιμηθεί η περιουσία του αγρότη που συνίσταται στα γεωργικά εργαλεία που έχει; Του βοσκού που αποτελείται από 500 πρόβατα; Του μικροεμπόρου ή γενικότερα μικροεπιχειρηματία (ταβέρνα, σουβλατζίδικο); Του εφοπλιστή που μέσω μίας offshore έχει το 10% ενός πλοίου του οποίου η αξία αλλάζει διαρκώς ανάλογα και με τα ναυλοσύμφωνα που έχει;
Αλλά μήπως το περιουσιολόγιο καταρτίζεται για την παρακολούθηση της μεταβολής της αξίας της περιουσίας από χρόνο σε χρόνο; Και αυτός όμως ο στόχος έχει άπειρα προβλήματα. Έτσι π.χ ο Α έχει την 1.1.2017 100 μετοχές μιας Α.Ε εισηγμένης στο Χρηματιστήριο, αξίας 1000ευρώ. Την 1.1.2018 έχει διατηρήσει τον ίδιο αριθμό μετοχών, πλην όμως τώρα η αξία τους είναι 1500ευρώ. Η προσαύξηση της περιουσίας του κατά 500ευρώ είναι στα «χαρτιά» αφού το κέρδος δεν πραγματοποιήθηκε και επομένως όποια σύγκριση αυτής της προσαύξησης με δηλωθέν εισόδημα δεν έχει καμία έννοια… Οι πλούσιοι στους οποίους στοχεύει το μέτρο έχουν μετοχές σε 10, 20 ή 100 εταιρείες, άλλες εισηγμένες σε Χρηματιστήρια άλλες όχι. Οι τιμές των μετοχών αυτών αυξομειώνονται καθημερινά και άλλοτε πραγματοποιούνται κέρδη ή ζημιές και άλλοτε όχι (διότι δεν πωλούνται). Ποιος θα ελέγξει τις εκατοντάδες πράξεις για να διαπιστώσει την ακρίβεια των δηλούμενων; Αντίστοιχες παρατηρήσεις ισχύουν για όλα τα χρηματοοικονομικά προϊόντα (π.χ ομόλογα, μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων κλπ) και σε αυτά οι πλούσιοι έχουν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους.
Η έστω και κατά προσέγγιση αποτίμηση της περιουσίας των πλουσίων είναι αδύνατη. Λέγεται ότι κάποιος ρώτησε τον Ωνάση πόση ήταν η αξία της περιουσίας του και η απάντησή του ήταν: Αν ήξερα δεν θα ήμουν πλούσιος!