Από το ταξίδι του στην Κούβα κι έπειτα ο Πρωθυπουργός εμπλούτισε τις ομιλίες του με κομμάτια και ρητορικά σχήματα, που εδώ και καιρό είχαν σβηστεί και είχαν αντικατασταθεί με πολύ πιο ήπιες εκφράσεις.

Η κορύφωση ήρθε βέβαια στη διάρκεια της επίσκεψης στη Νίσυρο, όπου ο Πρωθυπουργός επιχείρησε να ανακτήσει το προφίλ του ηγέτη, που ναι μεν συνεργάζεται με τους δανειστές της χώρας, αλλά παράλληλα είναι ανεξάρτητος και πάνω απ` όλους και όλα βάζει τον λαό του.

Η σταδιακή κλιμάκωση «επαναστατικού» λόγου είχε ως  κομβικό σημείο το διάγγελμα με τις εξαγγελίες για τα μέτρα ενίσχυσης των χαμηλοσυνταξιούχων και των νησιωτών. Μία χαρακτηριστική προσπάθεια του Πρωθυπουργού να δείξει πως δεν έχει παραδοθεί απόλυτα στις ορέξεις των δανειστών και πως ακόμα το παλεύει.

Η συνέχεια δόθηκε στη Νίσυρο, απ` όπου δήλωσε πως ναι μεν τηρεί τη συμφωνία, αλλά «τα πλεονάσματα τα κάνουμε ό,τι θέλουμε».

Όσο για τον «πάγο», με εντολή Σόιμπλε, στα μέτρα για το χρέος, ήρθε κι έδεσε. «Βούτυρο στο ψωμί του», εξυπηρετεί απόλυτα τα σχέδιά του.

Επιστροφή στα «early years» δηλαδή για τον Αλέξη Τσίπρα που προσπαθεί να πείσει ότι… το `χει ακόμα.

Η είσοδος στη χρονομηχανή, όμως, εμπεριέχει και ξεκάθαρα ρίσκα.

Πρώτα απ` όλα, το ρίσκο του αν, μετά τα όσα μεσολάβησαν, μπορεί ακόμα να πείσει και να ανακτήσει το ακροατήριο που είχε τον Ιανουάριο του 2015 ή τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Χλωμό...

Και δεύτερον, αν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήσουν την επιστροφή στο παρελθόν, σε ποια περίοδο θα βρεθούν;

Τα σενάρια είναι τα εξής:

Αν κλείσει τη συμφωνία αποδεχόμενος νέα μέτρα, τότε επιστρέφει στην εποχή της «κωλοτούμπας». Και αυτή η τακτική εμπεριέχει τον κίνδυνο, σε μελλοντικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέψει στην περίοδο που βρισκόταν στο 4%,.

Δεν αποκλείεται, βέβαια και το ενδεχόμενο  να σκέφτεται πως ίσως το καλύτερο για τον ίδιο -τώρα που ξαναβρίσκει τη φόρμα του- θα ήταν να επιστρέψει στην «κορυφαία» στιγμή της… καριέρας του. Την περίοδο δηλαδή του δημοψηφίσματος…