Όσο Τσίπρας και Μητσοτάκης συγκρούονταν -τάχα- στη Βουλή με φόντο τον Σαββίδη και στις τηλεοράσεις δινόταν μάχη εντυπώσεων από τα παπαγαλάκια της μίας και της άλλης πλευράς, το φως της δημοσιότητας είδε μία έρευνα που αποκαλύπτει την απογοήτευση των νέων της χώρας μας και την πρόθεσή τους να μεταναστεύσουν για ένα καλύτερο μέλλον.

Όσο η Ελλάδα, έπειτα από επτά χρόνια κρίσης, παράγει μόνο Survivor και το πολιτικό σύστημα «σκοτώνεται» για το τι συμβαίνει στην Βενεζουέλα, οι νέοι της χώρας μας συνειδητοποιούν πως σίγουρα θα «πεινάσουν» κι έτσι από τα 16 τους προετοιμάζονται για να… μαγειρέψουν.

Όσο η παρουσία μας στα Μνημόνια κοντεύει να ξεπεράσει τα χρόνια προβολής της «Λάμψης» και το κλείσιμο της κάθε αξιολόγησης είναι πιο βαρετό κι από την 168η επανάληψη του «Κωνσταντίνου και Ελένης», είναι λογικό οι νέοι να μας γυρίζουν την πλάτη.

Μετατρέποντας την απογοήτευσή τους σε αποφασιστικότητα και δημιουργία, φροντίζουν άκρως συνειδητοποιημένα να αποκτήσουν από νωρίς τα εφόδια για ένα καλύτερο μέλλον.

Όχι γιατί δεν αγαπούν τη χώρα τους και φυσικά όχι γιατί στην Ελλάδα θα δυσκολευθούν να βρουν δουλειά, να βγάλουν λεφτά, να κάνουν οικογένεια κλπ. Αυτά τα σκεφτόμαστε εμείς οι «μεγάλοι».

Επτά στους δέκα μαθητές δηλώνουν πως σκέφτονται να φύγουν από τη χώρα, γιατί αναζητούν ένα περιβάλλον που θα τους επιτρέψει να κάνουν πράξη τα όνειρά τους και η Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι το κατάλληλο μέρος για νέους με φιλοδοξίες. Το «σας γαμώ τα Λύκεια» είχε άλλωστε πάντα πια πιο ευρεία έννοια.

Όπου φύγει – φύγει λοιπόν… Γιατί είναι 16άρηδες και μπορούν!

Στον Άγιο Δομίνικο ή στη Βενεζουέλα; Τι σημασία έχει; Παντού και πουθενά. Απλώς κάπου που τα όνειρα επιτρέπονται…