Θυμόμαστε βέβαια πως για το ζήτημα των θρησκευτικών στα σχολεία ο Πάνος Καμμένος είχε πάει κλαμμένος στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και του είχε πει ότι αν του το ζητήσει θα ρίξει την κυβέρνηση. Από τη στιγμή λοιπόν που ο Τσίπρας συγκυβερνά με τον Καμμένο, συγκυβερνά και με την Εκκλησία.
Η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Εκκλησίας επισφραγίζεται λοιπόν τώρα που ξεκίνησε η διαπραγμάτευση για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, με τον Πρωθυπουργό να ενημερώνει για κάθε του βήμα τον Αρχιεπίσκοπο και τον Ιερώνυμο να επισκέπτεται και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να συζητήσουν το θέμα.
Παρά την ψύχραιμη, είναι η αλήθεια, στάση του Αρχιεπισκόπου δεν μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια στο γεγονός πως η Εκκλησία συμμετέχει τόσο ενεργά στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Το… νταραβέρι έχει ως εξής. Ο Αλέξης Τσίπρας δίνει πληροφορίες για τις διαπραγματεύσεις με το νι και με το σίγμα και παίρνει ως αντάλλαγμα από τον Ιερώνυμο το ότι, επισήμως τουλάχιστον, η Εκκλησία δεν θα συμμετέχει στα συλλαλητήρια που πρόκειται να διοργανωθούν (αρχής γενομένης από την Κυριακή) ενάντια στη χρήση του όρου «Μακεδονία». Παράλληλα, είναι «ok» και ο Καμμένος…
Όσο για τα συλλαλητήρια, τα οποία, παρεμπιπτόντως, διοργανώνουν κυρίως κάτι ψεκασμένοι και Νικολόπουλοι (Γέροντα η ευχή), θα πρέπει να σημειώσουμε και το γεγονός ότι έχουν τη στήριξη των οργανωμένων οπαδών των μεγάλων ομάδων της Θεσσαλονίκης. Του ΠΑΟΚ και του Άρη, που εξέδωσαν επίσημες ανακοινώσεις για το θέμα και κάλεσαν τον κόσμο να βγει στους δρόμους.
Τι συνθέτουν όλα τα παραπάνω; Μία Κοινοβουλευτική Παπαδοκρατία του σώβρακου και της φανέλας (Κράτος-Εκκλησία-Ποδόσφαιρο).
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ιερείς (είμαι κι εγγονός παπά), όμως, είναι εξωφρενικό η Εκκλησία να επηρεάζει τόσο την πολιτική ατζέντα.
Σε προηγούμενο άρθρο μας γράφαμε για το πισωγύρισμα της χώρας μας στις αρχές των `90s και όσο περνάει ο καιρός, η σκέψη αυτή γίνεται όλο και πιο έντονη. Σκοπιανό, συλλαλητήρια, παπάδες, ψεκασμένοι και «ευτραφείς» που ρίχνουν με σχοινιά το άγαλμα από το Παλαιό Φάληρο, επειδή το βρήκαν… σατανικό.
Στις αρχές των 90s ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είχε αφοριστεί για το «Μετέωρο βήμα του Πελαργού» επειδή ο τότε Μητροπολίτης της Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης, ορκισμένος «αντισκοπιανός» θεώρησε πως το σενάριο της ταινίας ήταν αντιχριστιανικό.
Στην επόμενη ταινία του («Το Βλέμμα του Οδυσσέα») ο μεγάλος μας σκηνοθέτης είχε αφιερώσει μία σκηνή στο περιστατικό, με παπάδες και πιστούς να τον περιμένουν στη Φλώρινα για να διαδηλώσουν εναντίον του. Μπροστά οι «αγριοχρίστιανοι», στη μέση η Αστυνομία και από πίσω ο σκηνοθέτης και οι υπερασπιστές της ελευθερίας.
Οι δύο Ελλάδες. Αυτή της δημιουργίας και αυτή της συντήρησης. Which side are you on?