Ο κ. Σαμαράς δήλωσε λοιπόν πρόσφατα ότι τελείωσαν τα μνημόνια και πως αν χρειαστούμε νέο δάνειο θα βγούμε στις αγορές. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, επειδή «πιάσαμε» κάποιους δημοσιονομικούς στόχους, έστω και αν στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων υπάρχει μεγάλη ακόμη καθυστέρηση, μπορούμε, εκτιμά η κυβέρνηση, να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας. Δηλαδή, αν κάτι δεν αλλάξει εν τω μεταξύ στις αγορές, είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε να μας δανείσουν με επιτόκιο γύρω στο 5%, το οποίο υπερβαίνει κατά 2 και πλέον μονάδες το επιτόκιο με το οποίο μας δανείζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, αρκεί να απαλλαγούμε επί τέλους από τον βραχνά των μεταρρυθμίσεων.

Ποιός θα πληρώσει τη διαφορά; Μα ποιοί άλλοι; Οι συνήθως ύποπτοι, οι φορολογούμενοι. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση αναγγέλλει φοροελαφρύνσεις.

Γιατί η κυβέρνηση συνεργασίας επιμένει να τελειώνει με τα μνημόνια και προχωράει ακόμη και στην αναγγελία φοροελαφρύνσεων;

Για δυο λόγους: πρώτον, το είχε υποσχεθεί και, ως φαίνεται, εισερχόμαστε τώρα σε προεκλογική περίοδο, όπου θα πρέπει να μας παρουσιάσει τον απολογισμό της.

Δεύτερον, διότι, απ΄ όσο γνωρίζουμε, δεν υπάρχουν στο εθνικό μας κοινοβούλιο βουλευτές της συμπολίτευσης ή της αξιωματικής αντιπολίτευσης που να θέλουν μεταρρυθμίσεις. Δεν υπάρχει, με άλλα λόγια, πίεση για τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για να βγούμε με τρόπο διαρθρωτικό από το αδιέξοδό μας. Όχι τις μεταρρυθμίσεις που μας ζητά η Τρόϊκα με τα μνημόνια. Έστω αυτές που μας συνιστά ο ΟΟΣΑ, δηλαδή η λέσχη των πλουσιότερων κρατών στην οποία ακόμη ανήκουμε, για να κάνουμε την οικονομία μας ανταγωνιστικότερη και τη Δημόσια Διοίκηση αποτελεσματικότερη. Χωρίς μεταρρυθμίσεις, είναι όμως δυνατό να επιβιώσουν και να αποκτήσουν πάγιο χαρακτήρα οι φοροελαφρύνσεις ή μήπως είναι καταδικασμένες να αποδειχθούν εφήμερες;

Καλά, και η αντιπολίτευση γιατί δεν απαιτεί μεταρρυθμίσεις ώστε να γίνει ανταγωνιστικότερη η οικονομία και ν’ αρχίσει επιτέλους να σκάει μύτη η πολυπόθητη ανάπτυξη;

Διότι, όχι μόνο η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν αυτοπαγιδευτεί, αφού έχουν και αυτά υποσχεθεί επιστροφή στο παρελθόν της αστακομακαρονάδας.

Αν η (οποιαδήποτε) νέα κυβέρνηση δοκιμάσει να αυξήσει μισθούς και παροχές στον ιδιωτικό τομέα, οι επιχειρήσεις (αυτές που έχουν απομείνει) δεν θα τα βγάζουν πέρα και θ’ αρχίσουν να βάζουν λουκέτο, αυξάνοντας έτσι τις στρατιές των ανέργων. Αν ο ιδιωτικός τομέας συρρικνωθεί και άλλο, καταργώντας θέσεις απασχόλησης και οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώνουν φόρους, τότε που θα βρει τους πόρους το κράτος να πληρώνει τους μισθούς του Δημοσίου και να συντηρεί τις υποδομές;

Είδατε όμως εσείς πουθενά να υπερασπίζεται κανείς τα συμφέροντα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τις οποίες, υποτίθεται ότι θα προκύψει κάποτε ανάπτυξη, ώστε να απορροφηθεί η ανεργία; Αντίθετα, οι άνεργοι στο σύνολό τους σχεδόν προέρχονται από τον ρημαγμένο ιδιωτικό τομέα, και τις μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις.

Και τι μας λέει η αξιωματική αντιπολίτευση; Ότι όταν έλθει επιτέλους στην εξουσία, θα προχωρήσει σε αληθινές διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας (με ή χωρίς Τρόϊκα) για να καταστήσει ευνοϊκότερους τους όρους δανεισμού της χώρας μας. Ναι, αλλά αν και αυτή δεν δεχτεί να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, πως θα πείσουν οι εταίροι μας τους φορολογούμενούς τους ότι η νέα κυβέρνηση είναι περισσότερο αξιόπιστη από την προηγούμενη και πως δεν κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους; Αν λοιπόν δεν πεισθούν ή εάν θέσουν «δυσβάσταχτους» όρους στη νέα κυβέρνηση, τότε εμείς τι θα κάνουμε; Θα στραφούμε στις αγορές; Αν ναι, με ποιό επιτόκιο θα δεχτούν άραγε να μας δανείσουν τότε οι αγορές; Τι εγγύηση θα έχουν οι μέτοχοι των διαφόρων επενδυτικών ταμείων ότι τα χρήματά τους δεν κινδυνεύουν και ότι δεν πρόκειται να γίνει «της Αργεντινής»...Το μάρμαρο του παραπάνω κόστους του δανεισμού ποιός λέτε εσείς πως θα το πληρώσει και πάλι;

Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Έστω και τώρα, κάποια κόμματα θα πρέπει να αντιληφθούν ότι οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν πολύ καλύτερο χαρτί από την επιστροφή στο παρελθόν, την οποία ούτως ή άλλως, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να εκπληρώσει. Αλλά κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί με επιφοίτηση από το Άγιο Πνεύμα. Πρέπει εμείς ως ψηφοφόροι και φορολογούμενοι να εισέλθουμε σε αντίστοιχη λογική, ώστε να καταλάβουμε ποιός λέει την αλήθεια και ποιός τα παραμύθια και να ψηφίσουμε ανάλογα.