Δεδομένης της μεγάλης καθυστέρησης που παρουσιάζει η χώρα μας στους τομείς που καλύπτονται από τα προαπαιτούμενα, η σχετική συμφωνία με τους δανειστές και η ουσιαστική εφαρμογή τους θα αποτελέσουν σημαντικό σταθμό στην ενηλικίωσή μας.
Σε μία περίοδο που η Κυβέρνηση έχει αρχίσει να παρουσιάζει, (επιτέλους!), κάποια (ομοιοπαθητικά έστω) ψήγματα ικανότητας να κυβερνήσει με αξιοπρέπεια και χωρίς πολλούς λαϊκισμούς, η αξιωματική αντιπολίτευση έρχεται και μας προσφέρει ένα θεαματικό δείγμα ανικανότητας. Έστω και αν η εταιρία στην οποία ανέθεσαν το έργο, ευθύνεται άμεσα για την πλημμελή προετοιμασία του, στον αληθινό κόσμο της εργασίας, όταν αναθέτεις ένα έργο σε κάποιον, διατηρείς ακέραιη την ευθύνη της σωστής εκτέλεσής του. Σε περίπτωση δηλαδή που κάτι δεν πάει καλά, δεν μπορείς, να ισχυριστείς ότι δεν έφταιγες εσύ αλλά αυτός στον οποίο το είχες αναθέσει. ‘Ας πρόσεχες’, θα σου πουν. Πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που έχασαν τη δουλειά τους λόγω πλημμελούς εκτέλεσης του έργου που ανέθεσαν.
Στο διεθνή ωστόσο χώρο, εκτός από την Τρομοκρατία, το προσφυγικό και το Συριακό, η κλιματική αλλαγή είναι και αυτή στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Με το Συριακό και τις πολλαπλές του διαστάσεις πολλοί είναι οι αναλυτές που ασχολούνται και στη χώρα μας. Επομένως, δεν βλέπω το λόγο να προσθέσω κάτι από την πλευρά μου. Στην Τρομοκρατία και το Προσφυγικό έχουμε ήδη αφιερώσει συνεργασίες μας.
Αντίθετα, και παρά τη διεθνή συνδιάσκεψη του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, η χλωμή κάλυψη του θέματος από την Ελληνική επικαιρότητα είναι ανησυχητική.
Και όμως, αν δεν περιοριστούν οι υφιστάμενες τάσεις, η κλιματική αλλαγή θα είναι μη αντιστρέψιμη και το κόστος της στις επόμενες γενεές θα είναι ανυπολόγιστο. Από το 1880 που τηρούνται σχετικά αρχεία, το 2014 ήταν το θερμότερο έτος. Ωστόσο, το 2015, έχει ήδη καταρρίψει το ρεκόρ του 2014! Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η στάθμη της θάλασσας έχει υψωθεί 19 εκ!
Για την αντιμετώπιση του φαινομένου, ο πλανήτης μας πρέπει να λάβει μέτρα προσαρμογής των χωρών που αντιμετωπίζουν τον αμεσότερο κίνδυνο από τα ακραία καιρικά φαινόμενα και ιδίως από την ανύψωση της στάθμης της θάλασσας καθώς και μέτρα μετρίασης και περιορισμού του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής. Αν δεν μειωθούν σημαντικά οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, τότε στα τέλη του αιώνα μας, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 4 επιπλέον βαθμούς Κελσίου.
Οι πολιτικές αυτές έχουν ωστόσο κάποιο κόστος. Το σημαντικό κόστος της προσαρμογής των πλέον ανεπτυγμένων χωρών ή μεγαλουπόλεων που απειλούνται από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας (και είναι πολλές) θα αντιμετωπιστεί, διότι θα αποτελέσει προτεραιότητα. Το κόστος των φτωχότερων αναπτυσσόμενων χωρών, όπως του Μπαγκλαντές που μεγάλο μέρος του κινδυνεύει να καλυφθεί από τη θάλασσα, είναι μεγάλο αλλά οι ανεπτυγμένες χώρες συμβάλλουν σημαντικά στην κάλυψή του, μέσω ιδίως της αναπτυξιακής βοήθειας. Παράλληλα, το κόστος της μετρίασης, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος των 2 βαθμών αντί των τεσσάρων, υπολογίζεται ότι θα ανέλθει από 3 έως 11% της ετήσιας κατανάλωσης.
Δηλαδή και δω μόνο άσχημα νέα έχουμε να αναγγείλουμε; Ε λοιπόν όχι! Η χώρα μας έχει την τύχη να είναι μέλος της ΕΕ, η οποία έχει ήδη δεσμευτεί να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 40% μέχρι το 2030. Άλλο καλό νέο: η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και οι μεταφορές, που είναι οι δύο τομείς με τη μεγαλύτερη συμβολή στην ρύπανση της ατμόσφαιρας, είναι και τομείς που χαρακτηρίζονται και από την εισαγωγή καινοτόμων τεχνολογιών που ρυπαίνουν αισθητά λιγότερο, ενώ τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες το κόστος αναπλήρωσης παλαιού τύπου ενεργοβόρων μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχει κι’ αυτό μειωθεί θεαματικά. Τέλος, η Κίνα, που είναι σήμερα η χώρα με τη μεγαλύτερη συμβολή στη ρύπανση του πλανήτη μας από εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, έχει ήδη δεχθεί να πάει στο Παρίσι με στόχο να μειώσει και αυτή τις ρυπογόνες εκπομπές της κατά 40% έως το 2030. Και αυτό έχει σημασία, αφού η Κίνα ρυπαίνει την ατμόσφαιρα 3 φορές περισσότερο από την ΕΕ και 2 φορές περισσότερο από τις ΗΠΑ.
Καλά και μεις; Αρκεί λέτε που είμαστε καλυμμένοι από την ΕΕ; Ο γράφων πιστεύει πως ναι, υπό τον όρο όμως πως τηρούμε τις δεσμεύσεις μας ως κράτος μέλος και δεν αναγκάζουμε την ΕΕ να επανέρχεται να μας βάζει σε τάξη, όπως έκανε με την πρώτη δέσμη των προαπαιτουμένων, πολλά εκ των οποίων αφορούσαν καθυστερημένη ή πλημμελή εφαρμογή οδηγιών της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή.