• Σωρευτικά, τη διετία 2015-2016, η Ελλάδα απώλεσε περισσότερες από 7 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ της. Σ’ αυτό το συμπέρασμα θα καταλήξει κάποιος, αν πάρει μολύβι και χαρτί, υπολογίσει τη σωρευτική αύξηση που θα είχε το ΑΕΠ, αν επιβεβαιώνονταν οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα τέλη του 2014 (για ανάπτυξη 2,9% το 2015 και 3,6% το 2016), και εν συνεχεία αφαιρέσει από αυτήν τη σωρευτική μείωση που αναμένεται πλέον. Για την ακρίβεια, ένα + 6,6% για τη διετία φαίνεται πως θα καταλήξει σε – 0,5%.
• Σε απόλυτους αριθμούς, το πραγματικό ΑΕΠ του 2014, αντί να αυξηθεί περισσότερο από 12 δισεκατομμύρια ευρώ τη διετία 2015-2016, θα μειωθεί σχεδόν 1 δισ. – διαφορά 13 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μήπως δεν είναι τυχαίο ότι εμφανίζεται το «66» στις ποσοστιαίες μεταβολές και το «13» στις απόλυτες;

Χρειάζονται και άλλα για να σοκαριστούμε από την αυτοχειρία μας; Υπάρχουν!

• Τα 25 δισεκατομμύρια ευρώ που τοποθέτησε το Ελληνικό Δημόσιο, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το καλοκαίρι του 2013, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, έγιναν… καπνός! Οι τιμές των τραπεζικών μετοχών έπεσαν στα τάρταρα, σε υποδιαιρέσεις του μηδενός, με αποτέλεσμα να γίνει αναπόφευκτη μία ακόμη, όπως-όπως, ανακεφαλαιοποίηση, τον χειμώνα του 2015, για να κρατηθεί ζωντανός ο ασθενής.
• Στην ανακεφαλαιοποίηση του 2015, το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεώθηκε να ξαναβάλει χέρι στα λεφτά των ελλήνων φορολογουμένων, για να δώσει 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου στις τράπεζες (με την ελπίδα αυτήν τη φορά να μην τα χάσει), και οι –πολλαπλώς κατηγορούμενοι από τους διαπραγματευτές– ξένοι κατάφεραν –χάρη στις διαπραγματεύσεις– να αποκτήσουν ουσιαστικά τον απόλυτο έλεγχο των τραπεζών μας, δίνοντας λιγότερα χρήματα…
• Από τα τέλη Νοεμβρίου του 2014 –όταν φάνηκε ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι αναπόφευκτη, λόγω αδυναμίας εκλογής Πρόεδρου της Δημοκρατίας– έφυγαν από τις τράπεζες περισσότερα από 40 δισεκατομμύρια ευρώ. Αποτέλεσμα; Ο λόγος δανείων προς καταθέσεις να είναι σήμερα στο 165%. Για να επανέλθει στο 100%, που αντιστοιχεί στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, πρέπει να επιστρέψουν όχι μόνο αυτά τα 40 δισ. που έφυγαν λόγω διαπραγματεύσεων, αλλά και άλλα 40!
• Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι τα 80 δισεκατομμύρια ευρώ που έχει ανάγκη το τραπεζικό μας σύστημα είναι ακριβώς ισόποσα με τα χρήματα που υπολογίζεται ότι απαιτούνται σε επενδύσεις, ώστε να επανέλθει το πάγιο κεφάλαιο της οικονομίας μας στα επίπεδα του 2009. Ποιος θα πείσει τους εκπροσώπους της πρώην τρόικας (νυν θεσμών – σε συνώνυμα πλουτίσαμε) να χρηματοδοτήσουν απευθείας την Ελλάδα με 80 δισεκατομμύρια ευρώ για παραγωγικές επενδύσεις; Εκείνοι που συγκρούστηκαν μαζί τους και επέτειναν το πρόβλημα;
• Το δημόσιο χρέος μας, για το οποίο αναλώθηκε τόσο μεγάλο διπλωματικό και οικονομικό –όπως δείξαμε– κεφάλαιο, εξακολουθεί να είναι διπλάσιο σε όρους ΑΕΠ από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Χονδρικώς, 180% του ΑΕΠ έναντι 90% του ΑΕΠ στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Ακόμα και η δεύτερη –σε μέγεθος δημοσίου χρέους– Ιταλία έχει σχεδόν 45 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ μικρότερο!
• Οι “σκληρές” διαπραγματεύσεις όχι μόνο δεν εξανάγκασαν τους ευρωπαίους εταίρους να εκπληρώσουν, έστω, την παλαιότερη δέσμευσή τους για περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους. Αλλά, εν τέλει, οδήγησαν στην αναβολή της σχετικής απόφασης για το 2018.

Εν ολίγοις, αποδείχθηκε οδυνηρά ότι το επιχείρημα του βαρουφάκειου εκβιασμού, ακόμα κι αν είχε βάση το 2010 (όταν τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ήταν διάσπαρτα σε γαλλικές και γερμανικές τράπεζες), το 2015 (όταν εκείνες τα είχαν ξεφορτωθεί) ήταν τελείως άσφαιρο. Είχε πλέον κάκιστο… timing! Οι Ευρωπαίοι όχι μόνο δεν δείλιασαν μπροστά στις απειλές μας, αλλά μας έδειξαν ορθάνοιχτη την πόρτα εξόδου από την Ευρωζώνη…

Υ.Γ. Των προηγούμενων υπολογισμών, έχουν προηγηθεί, βέβαια, οι εκτιμήσεις ανεξάρτητων φορέων και θεσμικών προσώπων, όπως:

• Του Τμήματος Διαπραγματεύσεων του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, που κατέταξε τη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση στην πρώτη θέση μεταξύ των 10 χειρότερων για το 2015.
• Του think tank Lisbon Council, που προσδιόρισε το κόστος της στα 45 δισεκατομμύρια ευρώ.
• Του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, που εκτίμησε το τελευταίο βάσει του ύψους του τρίτου Μνημονίου (86 δισεκατομμύρια ευρώ) που υποχρεωθήκαμε να υπογράψουμε.
• Του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους Ρέγκλινγκ, που ανέβασε τον λογαριασμό στα 100 δισ.