Στην ενδοχώρα, τα προβλήματα είναι γνωστά. Οι συνταγές επίλυσης τους μετρημένες στα δάχτυλα. Σαφώς και την επιλογή θα την κάνει ο λαός. Αν μέχρι τώρα είναι ευχαριστημένος, θα ξαναβγάλει στην εξουσία την παρούσα συμπολίτευση, εάν δεν είναι , θα φέρει στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, με την ελπίδα πως θα δει καλύτερες ημέρες, αν όχι στο άμεσο μέλλον λόγω των κληρονομηθέντων οξύτατων προβλημάτων, αλλά τουλάχιστον εν ευθέτω χρόνω, μόλις μπουν κάποια πράγματα σε μια σειρά. Αυτά όσον αφορά το εσωτερικό.
Το Ευρωκοινοβούλιο όμως είναι μια άλλη πολύ σοβαρή υπόθεση. Αυτό που ίσως δεν έχουν αντιληφθεί τα κόμματα μας σε όλο του το μέγεθος, είναι πως ο κορυφαίος αυτός ευρωπαϊκός θεσμός, μπορεί μεν να μην έχει το glamour της Επιτροπής ή του Συμβουλίου, όμως συμβάλει αποφασιστικά τον Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Αλλοτε αθόρυβα και άλλοτε με σαματά, έχει ανακόψει πολλές φορές τις άγριες προθέσεις της Επιτροπής,η οποία συχνά είναι βασιλικότερη του βασιλέωςσε διάφορα ευαίσθητα θέματα.
Το Ευρωκοινοβούλιο λοιπόν, δίνει μία θαυμάσια ευκαιρία στα κόμματα μας, να κάνουν την υπέρβαση τους και να θέσουν τις βάσεις μιας βαθειάς πολιτικής μεταρρύθμισης την οποία έχει ανάγκη ο τόπος. Αλλωστε, τα ίδια τα κόμματα δηλώνουν κατ εξακολούθηση και προς πάσα κατεύθυνση, ότι μεταξύ άλλων, σκοπός τους είναι να επανέλθει η πολιτική στο επίπεδο που της αρμόζει, αφήνωντας για πάντα πίσω της τους λοιμώνες της απαξίωσης, όπου βρέθηκε από λάθη, υπεκφυγές, ολιγωρίεςκαι παραλείψεις.
Πως θα το καταφέρουν και πως θα εκμεταλλευτούν το Ευρωκοινοβούλιο ως μεταρρυθμιστικό όχημα;
Eπιλέγοντας και στέλνοντας εκεί, τα ικανότερα από τα νέα στελέχη τους ακόμη και τους νεώτερους από τους βουλευτές τους, οι οποίοι έχουν επιδείξει συνεπές κοινοβουλευτικό και πολιτικό έργο. Όχι όμως επιλογές για επικοινωνιακούς λόγους και χάριν εντυπωσιασμού. Αλλά επιλογές αξιοκρατικές , με ευοίωνες και επικοδομητικές προοπτικές.
Ας ξεχάσουν τις αγκιλώσεις πως τάχα οι νέοι πρέπει να μείνουν εδώ. Οι νέοι πρέπει να πάνε στην Ευρώπη. Να συναναστραφούν με ευρωπαίους συναδέλφους τους, να βρεθούν στα χαρακώματα απέναντι τους μανδαρίνους της Επιτροπής, να ψηθούν. Να γίνουν μέλη επιτροπών οι οποίες καλούνται να μελετήσουν και αποφανθούν για κρίσιμες κοινοτικές οδηγίες. Να αποκτήσουν πείρα διεθνών διαπραγματευτών. Να συζητήσουν από πρώτο χέρι, με τους όποιους Αγγλους, Γάλλους Πορτογάλους συνάδελφους τους, τα πάσης φύσεως προβλήματα, που απασχολούν τις κοινωνίες, τις οικονομίες ή ακόμη και τις κατά τόπους πολιτικές ηγεσίες .
Εν ολίγοις να αποκτήσουν αυτό που λέμε διεθνή εμπειρία χρήσιμη τόσο για τους ίδιους όσο και για τον τόπο μας, ακούγοντας, αφομοιώνοντας και μετουσιώνοντας δημιουργικά ιδέες και απόψεις που θα ακούσουν και επεξεργαστούν στην Ευρωπαική αυτή Κιβωτό των 25 χωρών.
Νομίζω πως το αν εκτιμάμε τον Κύριο Δήμα, την Κυρία Διαμαντοπούλου, τον κ Παπαγιαννάκη, τον κ. Κόρακα, τον κ. Λαμπρινίδη ή την Κυρία Γιαννάκου, ακόμη και εάν είναι σε αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα, είναι ακριβώς γιατί έχουν την τόσο απαραίτητη και χρήσιμη Ευρωπαϊκή εμπειρία.
Ας αποτελέσει λοιπόν, το υπό σύνθεση ευρωψηφοδέλτιο ,το φυτώριο για την δημιουργία μιας γενιάς, έμπειρων περί τα ευρωπαϊκά νέων πολιτικών. Πολιτικών που αύριο ή μεθαύριο, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, εάν και εφόσον κληθούν να υπηρετήσουν σε κυβερνητικές θέσεις κλειδιά, θα είναι ενήμεροι, θα είναι έμπειροι, διεκδικητικοί και κυρίως θα μπορούν να κοιτάξουν τους ευρωπαίους εταίρους μας, ισότιμα, με την αυτοπεποίθηση που απορρέει από την αληθινή γνώση και εμπειρία και όχι από την αλαζονεία, όπως συμβαίνει κατά κόρον με όσους θεωρούν πως είμαστε ο περιούσιος λαός ή ότι η Ευρώπη μας χρωστάει. Αυτή θα είναι και η πιο αναγκαία για το μέλλον του τόπουπολιτική μεταρρύθμιση.
Και όσο για τους νέους βουλευτές ή πολιτευτές, αν τους προταθεί, ας μη διστάσουν. Ας αρπάξουν την ευκαιρία. Και ας μην νιώθουν πως εγκαταλείπουν τους ψηφοφόρους τους, όπως άκουσα κάποια νέα και ξεχωριστή πολιτικό μας και να λέει πρόσφατα σε κάποια εκπομπή. Με την εμπειρία της