Οι διαφωνίες παραμένουν τόσο μεταξύ ημών και των δανειστών όσο και μεταξύ των δανειστών με αιχμή του δόρατος το κοινωνικό κεκτημένο.

Η Κυβέρνηση , επιμένει στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Κεκτημένο ωστόσο δεν φαίνεται να βρίσκει ευήκοα ώτα ανάμεσα στους Ευρωπαίους εταίρους μας.

Μπορεί ο κ. Γιούνκερ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παλαιού τύπου πολιτικός , εκφραστής των παλιών αξιών της Ευρώπης να επιμένει αλλά είναι αμφίβολο αν ο λόγος του έχει πέραση. Το ίδιο συνάγεται και για τον Μοσκοβισί που κατ’ επανάληψη  έχει ταχθεί υπέρ μας σε επιμέρους θέματα ωστόσο ο πολιτικός του χρόνος είναι πεπερασμένος αφού η όποια ισχύς του αναμένεται να παύσει μετά τις Γαλλικές εκλογές.

Για τη Γερμανία δεν το συζητάμε αφού έχουμε εμπεδώσει με το πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι επιθυμεί την παρουσία του ΔΝΤ.. Κάπως έτσι ειδικά για τα κρίσιμα εργασιακά θέματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία , το ερώτημα παραμένει « Ποια τάση θα επικρατήσει».

Η σκληρή του ΔΝΤ ή η με κοινωνικό προσωπείο Παλαιοευρωπαϊκή άποψη;

Λέμε παλαιοευρωπαϊκή γιατί και η Ευρώπη είναι διχασμένη σε Παλαιά και Νέα. Η μεν Παλαιά Ευρώπη μπορεί να είναι εξοικειωμένη με τους κοινωνικούς αγώνες για τα εργατικά δικαιώματα και την προστασία των εργαζομένων ωστόσο  τα  πρώην ανατολικά κράτη που έχουν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν περάσει από θεραπείες σοκ προκειμένου να σταθούν στα πόδια τους, και γνωρίζουν καλά τι σημαίνει ΔΝΤ και απορύθμιση της εργασιακής αγοράς  , οπότε και να μην έχουν αντίρρηση ώστε ένα άλλο κράτος εταίρος να περάσει τα ίδια από τη στιγμή που σε κάποιες περιπτώσεις κεντροευρωπαϊκών και βαλτικών χωρών το μοντέλο λειτουργεί 

Επιπλέον, είτε μας αρέσει είτε όχι, βρισκόμαστε στα Βαλκάνια όπου επίσης χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία ( αν θεωρηθεί η τελευταία Βαλκάνια) επίσης γνωρίζουν τι εστί εργασιακή απορρύθμιση  σε σημείο που να μιλάμε πλέον για «Βαλκανικό Κεκτημένο».

Μπορεί λοιπόν η γεωγραφική μας θέση να είναι υπέρ μας όσον αφορά σοβαρά θέματα όπως το προσφυγικό ή η Ευρωπαϊκή Άμυνα αφού είμαστε τα σύνορα της  Ευρώπης προς την Ανατολή , αλλά δεν παύουμε να βρισκόμαστε σε μια περιοχή που διακρίνεται για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της..σε όλα τα άλλα.. Όσο κι αν εμείς θέλουμε να πιστεύουμε πως ανήκουμε στο σκληρό πυρήνα επειδή κάποτε προσφέραμε στην Ευρώπη, Δημοκρατία, Πλάτωνα και Αριστοτέλη, δεν είναι βέβαιο πως μας βλέπουν όλοι έτσι οπότε δεν είναι καθόλου σίγουρο για το που θα κλίνει η πλάστιγγα όταν έρθει η ώρα να αποφασίσουν για την τύχη του εργασιακού μέλλοντος μας. Εξ άλλου, το έχουμε διαλαλήσει  και μόνοι μας.. «Εδώ είναι Βαλκάνια.. δεν είναι παίξε γέλασε»..με ότι αυτό σημαίνει.

Οπότε, το επόμενο χρονικό διάστημα θα φανεί ποια άποψη θα επικρατήσει ανάμεσα στους δανειστές/εταίρους για το πώς θα μας αντιμετωπίσουv καθώς θα κληθούν να  διαλέξουν ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό ή το Βαλκανικό Κεκτημένο, απόφαση που θα κρίνει και θα καθορίσει  και το πώς θα πορευτούμε ως Κοινωνία και ως χώρα. Οψόμεθα.