Σύμφωνα με πληροφορίες προερχόμενες από την Γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, η Γαλλία πρόκειται, εντός συντόμου χρονικού διαστήματος, να φέρει στο τραπέζι συμβιβαστική πρόταση απoμείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, η οποία θα συνδέεται με την ανάπτυξη. Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφερθεί ότι η παραπάνω πρόταση δεν περιέχει κάποια καινούργια ιδέα. Πράγματι, τον Αύγουστο του 2015, ο Charles Goodhart (ο οποίος διετέλεσε μέλος της Monetary Policy Committee, λαμβάνοντας αποφάσεις για τα επιτόκια στην Τράπεζα της Αγγλίας) έγραψε πρόσφατα στους Financial Times ότι η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους θα πρέπει να συνδεθεί με την επιστροφή του ελληνικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα προ της κρίσεως επίπεδα. Οι Γερμανοί -αλλά και οι λοιποί οι Θεσμοί, μιά που ο Σόιμπλε τους έχει στο τσεπάκι του- διαφωνούν με την παραπάνω πρόταση. Αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλλον δεν έχουν άδικο.
Παρακάτω παραθέτουμε τους συγκεκριμένους λόγους αυτής μας της άποψης: Πρώτον, τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία του ΑΕΠ αναθεωρούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να παραμένουν ακόμα και σήμερα -σε κάποιον βαθμό- αναξιόπιστα. Πράγματι, ενώ η ΕΛΣΤΑΤ είχε εκτιμήσει (σε ετήσια βάση) συρρίκνωση 0,5% για το πρώτο τρίμηνο του 2017, πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε κατά 0,4%! Επιπροσθέτως, η πιθανολογούμενη πρόταση της Γαλλίας δεν ασκεί καμμία απολύτως πίεση στην ελληνική πλευρά έτσι ώστε να προχωρήσει -επιτέλους- στο θέμα των διαρθρωτικών αλλαγών. Eνδεικτικά αναφέρουμε ότι η βάση δεδομένων της Διεθνούς Τράπεζας (The World Bank) μας κατατάσσει πολύ χαμηλότερα από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ως προς τον δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας. Ο συγκεκριμένος δείκτης, ως γνωστόν, μετράει την ποιότητα των παρεχόμενων δημοσίων υπηρεσιών και τον βαθμό ανεξαρτησίας του κρατικού μηχανισμού από πολιτικές παρεμβάσεις-πιέσεις. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι εταίροι μας των Θεσμών!
Μπορούμε όμως να βρούμε λύση στο θέμα της διευθέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους με κάποιον άλλο τρόπο. Ποιός είναι αυτός; To οικονομικό μας επιτελείο θα μπορούσε να υποβάλλει πρόταση, σύμφωνα με την οποία, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους μας να συνδέεται άμεσα τόσο με τον ρυθμό ανάπτυξης του ελληνικού ΑΕΠ, όσο και με τον προαναφερθέντα δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας. Με απλά λόγια: Όσο αυξάνεται το ΑΕΠ, πλην όμως κωλυσιεργούμε στη βελτίωση της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας, τόσο θα αυξάνεται το κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους σε σχέση με την περίπτωση κατά την οποία ενισχύεται η ανάπτυξη και ταυτόχρονα βελτιώνεται η ελληνική κυβερνητική αποτελεσματικότητα. Σε ένα τέτοιο σενάριο, Θεσμοί και Ελλάδα θα μπορούσαν να διαπραγματευθούν το "ειδικό βάρος" της οικονομικής ανάπτυξης και του δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας στο παραπάνω μοντέλο αποπληρωμής του ελληνικού δημόσιου χρέους.
Η συγκεκριμένη πρόταση είναι, κατά τη γνώμη μας, εφικτή και πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι Θεσμοί δεν θα είχαν κανέναν πρακτικό λόγο να την απορρίψουν. Κάτω απ' αυτό το σενάριο, δεν αποκλείεται να βλέπαμε τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη ή οποιονδήποτε άλλον επίδοξο πρωθυπουργό πραγματικά να "τρέχουν" -για πρώτη φορά- τις περιβόητες δομικές μεταρρυθμίσεις. Θα ήταν πράγματι επιθυμητό -και απολαυστικό- να τους βλέπαμε για πρώτη φορά να ιδρώνουν για την επίτευξη του προαναφερθέντος στόχου...