Διότι, ανεξάρτητα από τον μέσο αποδεκτό βαθμό επάρκειας των κατώτερων και μέσων στελεχών, για τις κρίσιμες θέσεις ηγεσίας (για τις ανώτατες θέσεις ευθύνης) πρέπει να επιλέγονται οι περισσότερο προσοντούχοι και αποδεδειγμένα ικανοί ηγήτορες. Όπως, για παράδειγμα, εκατοντάδες αποφοιτούν κάθε χρόνο από την Ιατρική και τη Νομική, αλλά ελάχιστοι γίνονται μεγαλογιατροί και μεγαλοδικηγόροι. Το ίδιο φυσικά ισχύει -εν πολλοίς- σε όλους τους κλάδους, ανεξαρτήτως ειδικότητος. Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής ήταν να ακολουθήσει μια μακρά περίοδος αποσύνθεσης και κακοδιοίκησης στο στράτευμα και στα σώματα ασφαλείας. Δυστυχώς, όλες οι επόμενες κυβερνήσεις αργότερα κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο όσον αφορά τους προαναφερόμενους ευαίσθητους κλάδους της άμυνας και της ασφάλειας. Μέχρι τον βαθμό του ταξιάρχου έφθανε κανείς με το σπαθί του και στη συνέχεια η επαγγελματική του ανέλιξη αποφασιζόταν από τους πολιτικούς με ιδεολογικοκομματικά κριτήρια.
Η ιστορική αυτή αναδρομή γίνεται με αφορμή τις καταστρεπτικές φωτιές στην Αττική και το πρόβλημα της πετρελαιοκηλίδας που μόλυνε μέρος των ακτών της Σαλαμίνας και της παραλίας της Αθήνας (της Αθηναϊκής Ριβιέρας, όπως την αποκαλούν ξένοι τουριστικοί παράγοντες). Ανεξάρτητα από την ένταση των καιρικών φαινομένων και τον ελλιπή εξοπλισμό, ο απολογισμός πάνω από τα αποκαΐδια, τη μολυσμένη θάλασσα του Σαρωνικού και τις μαυρισμένες από το μαζούτ παραλίες δείχνει ότι όλα θα ήταν διαφορετικά αν η επιχειρησιακή ηγεσία ήταν πιο αποτελεσματική και διορατική. Μια επιχειρησιακή ηγεσία που οι αστοχίες της καλύπτονται από την αυταπάρνηση και το φιλότιμο των απλών ενστόλων. Σε μια χώρα που το 80% των δημοσίων υπαλλήλων (των εκπαιδευτικών συμπεριλαμβανομένων - και μπράβο στους δασκάλους, έτσι πλάθεται η νέα γενιά...) αρνούνται να αξιολογηθούν, όχι μόνο θα καούμε, αλλά σε λίγο μπορεί να πνιγούμε ή να σαπίσουμε κάτω από ερείπια - Και μη χειρότερα...
Το μυστικό για να μη γίνουμε ξανά μάρτυρες τέτοιων οικολογικών και οικονομικών καταστροφών είναι να κάνουν κουμάντο οι άριστοι (ακούει ο κ. Γαβρόγλου;) και ο κάθε πρωθυπουργός να φροντίζει να εξασφαλίζει σε ικανούς ηγήτορες τα κατάλληλα μέσα για την αντιμετώπιση των καταστροφών. Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι ο προϋπολογισμός του 2018 προβλέπει αύξηση δαπανών μόνο για προσλήψεις στο Δημόσιο και συντάξεις. Μπορεί να μην είμαστε Σκανδιναβική χώρα ώστε να έχουμε τις σούπερ κοινωνικές παροχές, αλλά, από την άλλη μεριά, σαν κράτος-μέλος της ΕΕ (έστω και στα κακά χάλια που βρισκόμαστε), σίγουρα δεν μας αξίζει να καίγεται ο πολυπληθέστερος νομός της χώρας επειδή δεν έχουν ανταλλακτικά τα Canadair, ή επειδή ο Νηογνώμονας (ντόπιος ή ξένος), κάποια εταιρεία, το ΥΕΝ και το Λιμενικό (Λυμαινικό κατά τους γνωρίζοντες τις σχετικές λεπτομέρειες...) κωλυσιεργούν και δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ακόμα και όταν ο κύριος Κουρουμπλής ανερυθρίαστα παροτρύνει τους πολίτες να συνεχίσουν να κολυμπούν άφοβα στις μαυρισμένες απ' το πετρέλαιο παραλίες της Σαλαμίνας, του Πειραιά και της Λεωφόρου Ποσειδώνος.