Μία εβδομάδα νωρίτερα, η Κομισιόν είχε προσφύγει και πάλι στο Δικαστήριο, ζητώντας να επιβληθεί στην Ελλάδα πρόστιμο 11,5 εκατ. ευρώ, αλλά και χρηματική ποινή 47.762 ευρώ την ημέρα, για το ζήτημα της διαχείρισης αστικών λυμάτων. Σύμφωνα με την Επιτροπή, η Ελλάδα δεν έχει συμμορφωθεί με την προηγούμενη καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου, το 2007, για την επεξεργασία αστικών λυμάτων μέσω βιολογικών καθαρισμών.
Προφανώς, το βασικό πρόβλημα, που θέλω να αναδείξω εδώ, δεν είναι ότι η πτωχευμένη Ελλάδα θα κληθεί και πάλι να καταβάλει πρόστιμα ύψους δεκάδων χιλιάδων ευρώ για κάθε ημέρα που συνεχίζει να παρανομεί.
Η απορία μου είναι η εξής: οι «σύντροφοι» της Αριστεράς που ισχυρίζονται και νομίζουν ότι διακατέχονται από φιλοπεριβαλλοντικά αισθήματα πώς αντέδρασαν; Ούτε μία δυναμική διαμαρτυρία, ούτε ένα δηκτικό σχόλιο κατά των δημάρχων που ανέχονται παράνομες χωματερές και δεν έχουν κατασκευάσει βιολογικούς καθαρισμούς. Λες και τα στερεά και υγρά απόβλητα δεν μολύνουν το περιβάλλον. Λες και δεν αποτελούν παράγοντες επικινδυνότητας για τη ζωή των ανθρώπων. Και στις Σκουριές, γιατί πήραν τα όπλα και διέπραξαν κακουργήματα, όπως κατηγορούνται; Σημειωτέον ότι οι προσφυγές εναντίον της επένδυσης στη Χαλκιδική, λόγω των περιβαλλοντικών της επιπτώσεων, είχαν απορριφθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Και εκτός από αυτό, στις Σκουριές βρίσκουν δουλειά 1.300 εργαζόμενοι, σε μία επιχείρηση με σαφώς εξαγωγικό προσανατολισμό. Μπορεί να βγει αυτό έξω από τον λογαριασμό; Και όμως, επιχειρήθηκε να καούν οι άνθρωποι εκεί ζωντανοί, όπως στο προηγούμενο της Marfin.
Και το Σάββατο, ομάδα οικολόγων, του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως, που επιχειρεί και έχει μέχρι ένα σημείο έχει επιτύχει να καπελώσει το οικολογικό κίνημα, προσπάθησε να τορπιλίσει την επένδυση στον Αστέρα της Βουλιαγμένης, προφασιζόμενη περιβαλλοντικούς δήθεν λόγους. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προπηλάκισαν και βιαιοπράγησαν εναντίον ανθρώπων στο περιφερειακό συμβούλιο Αττικής, δήθεν λόγω της δρομολογούμενης οικολογικής καταστροφής. Λες και υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποια επέμβαση στο περιβάλλον, χωρίς να υπάρχουν επιπτώσεις. Το θέμα είναι αν οι επιπτώσεις αυτές είναι αποδεκτές και αν υπάρχουν οι νόμιμες εγκρίσεις.
Προ ολίγων εβδομάδων, ο Στέφανος Κασσιμάτης αναφέρθηκε στην «Καθημερινή», σε επένδυση ύψους 650 εκατομμυρίων ευρώ που αφορά την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στη Σκύρο. Προβλεπόταν από την επένδυση όφελος ετήσιο για το Δήμο 3,6 εκατομμυρίων ευρώ, με τα οποία θα εκαλύπτετο το 85% της ενεργειακής δαπάνης όλων των κατοίκων και θα απέμενε και υπόλοιπο αρκετά μεγάλο για τη διάθεσή του, κατ’ έτος, σε κοινωφελή έργα. Και εδώ επέδραμαν οι «οικολόγοι», χωρίς όπλα βέβαια, αυτή τη φορά, αλλά με μέλι και θυμάρι, που κατά τους ισχυρισμούς τους θα εβλάπτοντο από την επένδυση, δηλαδή την εγκατάσταση 111 ανεμογεννητριών, ελάχιστες εκ των οποίων θα βρίσκονταν σε κοινή θέα. Και τι έκπληξη! Ο υπουργός περιβάλλοντος υποσχέθηκε ότι δεν θα προχωρήσει η επένδυση αν δεν συμφωνήσουν όλοι, δηλαδή ότι θα ματαιωθεί, γιατί δεν γίνεται βέβαια να συμφωνήσουν όλοι.
Και η απάντηση δική σας. Εγώ αρκούμαι να σημειώσω ότι οι φιλοπεριβαλλοντικοί ακτιβισμοί της Αριστεράς εκδηλώνονται επιλεκτικά όταν πρόκειται να γίνει κάποια επένδυση. Ότι το γεγονός αυτό ανεξαρτήτως των προθέσεων των οικολογούντων δρα αποτρεπτικά για τις επενδύσεις και τις παρεμποδίζει. Ότι αυτό, την εποχή που διανύει η πατρίδα μας είναι καταστροφικό. Εντύπωση προκαλεί ότι ουδέποτε είδαμε να θίγεται, έστω και με την μορφή της απλής νύξης, η οικονομική πλευρά κάθε επένδυσης. Να μπαίνουν στη ζυγαριά τα οφέλη και τα κόστη. Η εντύπωση που προκαλείται, λοιπόν, είναι ότι οι λεγόμενοι οικολόγοι στη δράση τους δεν ωθούνται στη δράση τους από «οικολογικά» ελατήρια, αλλά εξυπηρετούν άλλες προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες. Αλλιώς θα επενέβαιναν σε όλες τις περιπτώσεις που θίγεται το περιβάλλον και ιδιαίτερα στις πιο σοβαρές, όπως είναι η παραγωγή στερεών και υγρών αποβλήτων.
Και μία φράση ακόμη: περίσσεψε η υποκρισία στον τόπο μας.