Στο σχετικό έγγραφο, που απευθύνεται στην Επιτροπή Προϋπολογισμών του Ευρωκοινοβουλίου, υποστηρίζεται ότι «οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια στα κράτη μέλη, καθώς και στα θεσμικά όργανα και τους οργανισμούς της ΕΕ, από την άποψη ότι αποθαρρύνουν τυχόν καταπατήσεις της αρχής της ακεραιότητας και καταχρήσεις εξουσίας που ενδεχομένως παραβιάζουν το κράτος δικαίου σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, πλήττουν την οικονομία και υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους δημοκρατικούς θεσμούς και τις δημοκρατικές διαδικασίες».

...και υπενθυμίζεται ότι «το άρθρο 22γ του κανονισμού υπηρεσιακής κατάστασης απαιτεί από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να εισαγάγουν εσωτερικούς κανόνες σχετικά με την καταγγελία δυσλειτουργιών, δυνάμει των οποίων θα προστατεύονται οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος, τα δικαιώματά τους και τα συμφέροντά τους, και θα παρέχονται επαρκή μέσα προστασίας κατά δυσμενών ενεργειών του θεσμικού οργάνου για το οποίο εργάζονται».

Το έγγραφο, όμως, καταλήγει στο «θλιβερό» συμπέρασμα ότι «οι κανόνες αυτοί δεν έχουν εγκριθεί από όλα τα θεσμικά όργανα και όλους τους οργανισμούς της ΕΕ».

Με άλλα λόγια, ο οποιοσδήποτε υπάλληλος θελήσει να καταγγείλει κρούσματα διαφθοράς στην κοινοτική υπηρεσία που εργάζεται, παραμένει, ακόμη, απροστάτευτος έναντι της αναμενόμενης εκδικητικής μανίας των προϊσταμένων του.

Νίκος Ρούσσης

Στρασβούργο