Παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να είναι πιθανό η Μέρκελ να θέσει υποψηφιότητα, οι πιθανότητες να μην το κάνει είναι μεγαλύτερες απ' ότι πιστεύουν οι περισσότεροι. Και ο πιο πιθανός διάδοχός της - τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα - θα είναι διασπαστικός: ο ισχυρός υπουργός Οικονομικών της, ο Βολφγκανγκ Σόιμπλε.
Η σκέψη ότι η Μέρκελ μπορεί να μην είναι υποψήφια έγινε αντικείμενο ανοικτών εικασιών μετά από την ιδιαίτερα κακή επίδοση του κόμματός της, της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης στο κρατίδιο - έδρα της, το Σεπτέμβριο. Όπως αναφέρει ο Μ. Rahman, η γερμανίδα καγκελάριος δεν θα αποφασίσει πριν καταστεί απολύτως απαραίτητο - όταν το CDU πραγματοποιήσει το κομματικό του συνέδριο στο Έσσεν στις αρχές του Δεκεμβρίου. Η απόφασή της εν τέλει θα αντανακλά το εαν πιστεύει ότι εξακολουθεί να αποτελεί ένα asset για τις επιδόσεις του κόμματός της.
Σε περίπτωση που επιλέξει να παραιτηθεί από την διεκδίκηση της καγκελαρίας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ποιος θα την αντικαταστήσει. Ο Σόιμπλε είναι δημοφιλής στους Γερμανούς πολίτες και τους βουλευτές του CDU - δεν υπάρχει άλλος υποψήφιος από το κόμμα της Μέρκελ που θα μπορούσε να τον συναγωνιστεί.
Στο εσωτερικό της χώρας, ο Σόιμπλε θα έχει πολύ περισσότερο πολιτικό κεφάλαιο από τη Μέρκελ. Αλλά η έλευσή του στην καγκελαρία θα αντιμετωπιστεί με μεγάλη ανησυχία από το Παρίσι, το Λονδίνο και αλλού στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο πλανήτη "και δικαίως", αναφέρει ο Rahman στο άρθρο του. Μία καγκελαρία υπό τον Σόιμπλε θα μπορούσε να αποδειχθεί εξαιρετικά επιζήμια για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ για την ευρωζώνη θα ήταν δυνητικά καταστροφική.
Ο Σόιμπλε έχει καθιερώσει τον εαυτό του ως ένα δημοσιονομικό "γεράκι" που επιπλήττει συχνά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την δημοσιονομική ευελιξία που προσφέρει στα νότια μέλη της ευρωζώνης. Ως καγκελάριος, αναμένεται ότι θα επεκταθεί και σε άλλα πεδία πέρα από τα στενά δημοσιονομικά ερωτήματα και θα εξετάσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των αποφάσεων της Γερμανίας.
Με τον Σόιμπλε στο "τιμόνι" της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης η πολιτική της μακροοικονομικής διαχείρισης της ευρωζώνης θα γίνει ακόμη πιο τοξική σημειώνει ο αναλυτής της Eurasia, καθώς το πνευματικό και φιλοσοφικό χάσμα μεταξύ των πιστωτών του Βορρά και των οφειλετών του Νότου θα επιδεινωθεί δραματικά. Οι πολιτικές σχέσεις ανάμεσα στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη θα γίνουν τεταμένες και ενδεχομένως να πάρουν τη μορφή της ανοικτής αντιπαράθεσης.