Μην δημιουργείτε εμπόδια στην επανένωση των οικογενειών προσφύγων, «κραυγάζει» προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ο Επίτροπος, υπογραμμίζοντας ιδιαίτερα ότι:

«Το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης αποτελεί βασικό μέρος του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή, το οποίο προστατεύεται από το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το δικαίωμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους πρόσφυγες στην Ευρώπη. Λόγω των κινδύνων που αντιμετωπίζουν στο σπίτι, η μόνη επιλογή τους να απολαύσουν το δικαίωμά τους στην οικογενειακή ζωή είναι να φέρουν τις οικογένειές τους στην Ευρώπη. Δυστυχώς, πολλές ευρωπαϊκές χώρες περιορίζουν την πρόσβαση των προσφύγων σε αυτό το δικαίωμα μέσω περιοριστικών μέτρων που είναι άδικα, παράνομα και προκαλούν τεράστιες δυσκολίες για τους πρόσφυγες και τις οικογένειές τους.»

Στην έκθεση του ο Επίτροπος, αναφέρεται σε συγκεκριμένες εθνικές περιπτώσεις όπου έχουν ληφθεί περιοριστικά μέτρα, όπως οι υπερβολικά μεγάλες περίοδοι αναμονής πριν να επιτραπεί η υποβολή αίτηση οικογενειακής επανένωσης, οι διακρίσεις μεταξύ προσφύγων και δικαιούχων διεθνούς προστασίας, ο περιορισμούς του καθεστώτος διαμονής και η υπερβολική χρήση του λήψης του DNA και άλλων βιομετρικών δεδομένων των προσφύγων, που έχουν καταντήσει ρουτίνα.

Για την αντιμετώπιση της απάνθρωπης, όπως την χαρακτηρίζει, κατάστασης, ο Επίτροπος διατυπώνει, προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ούτε μία, ούτε δύο αλλά τριανταέξη (36) συστάσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται:

*Η έγκριση νόμων και η εφαρμογή πολιτικών που θα υποστηρίζουν το δικαίωμα επανένωσης των οικογενειών των προσφύγων.

* Η διασφάλιση της ταχείας και αποτελεσματικής επανένωσης των οικογενειών σε συνδυασμό με την άρση των πρακτικών και οικονομικών φραγμών στις διαδικασίες οικογενειακής επανένωσης.

*Η διεύρυνση του ορισμού της οικογένειας και η αύξηση της προστασίας των παιδιών.

…και δίνοντας την ανθρωπιστική διάσταση του προβλήματος της μη επανένωσης των οικογενειών προσφύγων, ο Επίτροπος Μουϊζνιεκς καταλήγει:

«Όταν οι πρόσφυγες παραμένουν χωρισμένοι από τις οικογένειές τους λόγω περιοριστικών πολιτικών, αυτό συχνά προκαλεί άγχος, άγχος και κατάθλιψη, που παρεμποδίζουν τις προσπάθειες του πρόσφυγα να ενταχθεί επιτυχώς στη νέα του χώρα. Επίσης, τα μέλη της οικογένειας που παραμένουν πίσω μπορούν να κάνουν επικίνδυνες, παράτυπες διαδρομές στην Ευρώπη, που πέφτουν στα χέρια των λαθρεμπόρων και διακινδυνεύουν τη ζωή τους στη θάλασσα, εάν δεν υπάρχουν πολιτικές δίκαιης επανένωσης.»