Οι ερευνητές του Harvard συμπεριέλαβαν στη μελέτη τους περίπου 250 άτομα με μέσο όρο ηλικίας τα 59 έτη, τα οποία κινδύνευαν ή έπασχαν από κατάθλιψη και βρίσκονταν υπό φαρμακευτική αγωγή.
Η μελέτη έγινε προκειμένου να διαπιστωθεί κατά πόσο το εισόδημα συνέβαλε στην πρόκληση κατάθλιψης, αλλά και αν δυσκολεύει τον ασθενή να ανταποκριθεί στη θεραπεία του. Οι ερευνητές παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες για να δουν αν είχαν συμπτώματα κατάθλιψης, καθώς και κατά πόσο ανταποκρίνονταν στη θεραπεία τους, είτε αυτή ήταν φαρμακευτική αγωγή είτε ψυχοθεραπεία, κάθε εβδομάδα. Στη συνέχεια αξιολόγησαν τόσο την ανταπόκριση στη θεραπεία συσχετίζοντας την κάθε ομάδα μεταξύ τους.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που είχαν εισόδημα κάτω από 25.000 δολάρια το χρόνο, είχαν δύο φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν αυτοκτονικές συμπεριφορές, ενώ εμφάνιζαν υψηλά ποσοστά μη συμμόρφωσης και ανταπόκρισης στη θεραπεία κατά της κατάθλιψης απ' ό,τι τα άτομα με υψηλότερα εισοδήματα.
Τα άτομα με εισόδημα από 25.000 – 50.000 δολάρια τον χρόνο είχαν περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν στη θεραπεία που λάμβαναν κατά της κατάθλιψης απ' ό,τι τα άτομα με χαμηλότερα εισοδήματα.
Και τα άτομα που είχαν εισόδημα πάνω από 50.000 δολάρια ετησίως είχαν λίγο περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν σωστά στη θεραπεία τους από ό,τι τα άτομα του μεσαίου εισοδήματος.
Σύμφωνα με το γενικό συμπέρασμα, τα άτομα με μεσαίο εισόδημα, όπως χαρακτηρίστηκε το εισόδημα από 25.000 – 50.000 δολάρια, και τα άτομα με υψηλό εισόδημα, δηλαδή άνω των 50.000 δολαρίων, είχαν καλύτερη ανταπόκριση από ό,τι τα άτομα με χαμηλό εισόδημα, δηλαδή κάτω από 25.000 δολάρια το χρόνο.
Επιπροσθέτως, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι η μόρφωση των ατόμων αυτών, ανεξαρτήτως εισοδήματος, δεν φαινόταν ικανή να τους προστατέψει από την κατάθλιψη και μόνο η οικονομική και κοινωνική τους επιτυχία ήταν αυτή που συνέβαλε στη θετική ανταπόκριση κατά της κατάθλιψης.
Συμπερασματικά λοιπόν, οι ερευνητές αποφάνθηκαν ότι τα άτομα που έχουν χαμηλά εισοδήματα κινδυνεύουν περισσότερο να πάθουν κατάθλιψη, ενώ συγχρόνως τα άτομα αυτά δεν ανταποκρίνονται και θετικά στην όποια αγωγή τους προταθεί από τον θεράποντα ιατρό τους.