Σύμφωνα με τη Eurobank, η περίοδος Ιουλίου-Σεπτεμβρίου 2015 μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως το τρίμηνο των τριών διαταραχών. Στο τέλος Ιουνίου (29/6/2015) εφαρμόστηκε το μέτρο του περιορισμού στην κίνηση κεφαλαίων, στα μέσα Αυγούστου (19/8/2015) υπογράφηκε η δανειακή σύμβαση ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και τους επίσημους δανειστές του και στο τέλος Σεπτεμβρίου αναμένεται να διεξαχθούν πρόωρες εθνικές εκλογές.
Οι προαναφερθείσες διαταραχές, εξηγεί η Eurobank, αναμένεται να επηρεάσουν σε σημαντικό βαθμό τις οικονομικές αποφάσεις των νοικοκυριών (αποταμίευση, κατανάλωση, ώρες εργασίας κλπ.) και των επιχειρήσεων (παραγωγή, χρήση παραγωγικών συντελεστών κλπ.).
Το μέτρο του περιορισμού στην κίνηση κεφαλαίων, εκτιμά η τράπεζα, δημιουργεί αρνητικές διαταραχές τόσο στον τομέα της ζήτησης όσο και σε αυτόν την προσφοράς. Οι δύο βασικές αρνητικές διαταραχές έχουν ως εξής: αύξηση του κόστους συναλλαγών με τη χρήση φυσικού χρήματος (κόστος προσαρμογής λόγω στροφής προς νέα μέσα πληρωμών) και σημαντική μείωση των εμπορικών συναλλαγών με χώρες από την αλλοδαπή.
Το τελευταίο στοιχείο θεωρούμε πως είναι το σημαντικότερο καθώς πολλά εμπορεύματα σε μορφή πρώτων υλών και τελικών προϊόντων δεν μπορούν να εισαχθούν με αποτέλεσμα πολλές επιχειρήσεις να αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα σε όρους παραγωγής («σπάει» η παραγωγική αλυσίδα) και εξάντλησης των αποθεμάτων τους.
Η συνεπής εφαρμογή της δανειακής σύμβασης, επισημαίνει εν συνεχεία, αναμένεται να έχει μια βραχυχρόνια αρνητική διαταραχή στην εγχώρια οικονομική δραστηριότητα κυρίως λόγω των δημοσιονομικών μέτρων. Ωστόσο, μακροχρόνια η προώθηση των θεσμικών μεταρρυθμίσεων, η αύξηση της αποτελεσματικότητας του δημοσίου τομέα, η σταθερότητα του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος και η ανάκτηση της αξιοπιστίας στην άσκηση οικονομικής πολιτικής μπορούν να αποτελέσουν πυλώνες ανάπτυξης και ευημερίας.
Οι επερχόμενες πρόωρες εθνικές εκλογές, καταλήγει η Eurobank, είναι πιθανό να προκαλέσουν ένα βραχυχρόνιο κόστος για την οικονομία υπό τη μορφή καθυστέρησης εφαρμογής του προγράμματος ή του παγώματος πιθανών δαπανών επένδυσης και κατανάλωσης, ωστόσο στην περίπτωση που υπάρξει πολιτική σταθερότητα με ορίζοντα τετραετίας το μακροχρόνιο όφελος δύναται να αντισταθμίσει το βραχυχρόνιο κόστος.