Σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ των ενδιαφερομένων είναι εταιρίες όπως η γερμανική EOS του γερμανικού κολοσσού Otto Group, η οποία είχε πέρσι από τη συλλογή και διαχείριση δανείων έσοδα 567 εκατ. ευρώ, η βρετανική KAICAN με υπό διαχείριση ενεργητικό περί τα 4,2 εκατ. στερλίνες, ο νορβηγικός όμιλος Lindorff με παρουσία σε 13 ευρωπαϊκές χώρες και έσοδα 354 εκατ. ευρώ στην τελευταία χρήση, οι Αυστραλοί της Pepper Group με παρουσία επίσης σε Μ. Βρετανία, Ιρλανδία, Ισπανία και Κορέα, οι Νορβηγοί της B2Holding με «πορτοφόλι» υπό διαχείριση δανείων 3 δις. ευρώ και παρουσία σε 10 χώρες εκ των οποίων και στα Βαλκάνια (Σερβία, Μαυροβούνιο).
Επίσης, θέσεις για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων των ελληνικών τραπεζών παίρνουν και ξένων funds όπως η πολωνική KRUK με θυγατρικές σε Τσεχία, Σλοβακία, Ρουμανία και άλλες κεντροευρωπαϊκές χώρες, η APS Holding, σύμπραξη Τσέχων και Σλοβάκων που έχουν ιδρύσει από το 2014 τη θυγατρική APS Recovery Greece, η Arrow Global με έντονη δραστηριοποίηση στην αγορά δανείων της Πορτογαλίας, το αμερικανικό fund Sankaty Advisors που διαχειρίζεται κεφάλαια 27,8 δις. ευρώ, έχει παρουσία στην Ελλάδα και είχε εξαγοράσει το 2015 το χαρτοφυλάκιο της Τράπεζας Κύπρου στη Ρουμανία έναντι 545 εκατ. ευρώ, οι βρετανικές εταιρίες διαχείρισης δανείων MountStreet και Lapithus, ο επίσης βρετανικός χρηματοοικονομικός σύμβουλος Hudson Advisors, η αμερικανική εταιρία συμβούλων Hatfield & Hatfield κ.ά.
Παράλληλα, στη λίστα των ενδιαφερομένων βρίσκονται τα μεγάλα private equity funds όπως αυτά της Fortress, Apollo, Carval, BlackStone, Lone Star, Baupost, αλλά και επενδυτικές τράπεζες όπως η HSBC, η Citi, η JP Morgan και η Deutsche Bank. Σημειώνεται ότι στην κατηγορία των ενδιαφερομένων τραπεζών συγκαταλέγονται η EBRD και το IFC, τα οποία έχουν επενδύσει περί τα 300 εκατ. ευρώ στην πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων ελληνικών συστημικών τραπεζών.
Ιδιαίτερη αναφορά μπορεί να γίνει στην Aktua (της Centerbridge) και στην KKR που έχουν «προϊστορία» στην ελληνική αγορά. Η ALPHA BANK έχει υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας με την ισπανική Aktua Soluciones Financieras και έχουν συστήσει κοινοπραξία (συμμετοχή με 45% η Alpha Bank και η Aktua, καθώς και συνδεδεμένες με αυτήν εταιρίες, με 55%).
Η συγκεκριμένη εταιρία είναι καθ΄όλα έτοιμη για την ανάληψη διαχείρισης δανείων. Η Aktua Hellas θα έχει ως βασικό αντικείμενο εργασιών τη διαχείριση δανείων σε καθυστέρηση, δίνοντας έμφαση στην προώθηση φιλικών διακανονισμών και χρησιμοποιώντας τη σημαντική εξειδίκευση που διαθέτει στη διαχείριση προβληματικών στοιχείων ενεργητικού, εφαρμόζοντας δοκιμασμένες διαδικασίες και λύσεις που βασίζονται σε εξελιγμένα συστήματα πληροφορικής και εξειδικευμένες ομάδες στελεχών.
Η Aktua είναι πρωτοπόρος στην παροχή υπηρεσιών παρακολούθησης και εξυπηρέτησης δανείων (special servicing) στην Ισπανία, ιδρύθηκε το 2008 από τον Όμιλο Santander. Παρέχει προϊόντα και υπηρεσίες στους τομείς της διαχείρισης δανείων, ακινήτων και πιστώσεων, καθώς και της εμπορικής αξιοποίησης και πώλησης μεγάλου εύρους ενσώματων στοιχείων ενεργητικού σε όλη την ισπανική επικράτεια. Με 400 εξειδικευμένα στελέχη και 30 γραφεία, διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία αξίας 14,2 δισ. ευρώ. Μεταξύ των πελατών της συγκαταλέγονται τα μεγαλύτερα τραπεζικά ιδρύματα της Ισπανίας, διεθνείς τράπεζες και επενδυτικές εταιρίες παγκόσμιας εμβέλειας.
Όσο για το αμερικανικό fund KKR, ένα από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως, που ειδικεύεται στη διαχείριση και εξυγίανση επιχειρήσεων, πληροφορίες αναφέρουν ότι βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με την EUROBANK. Το private equity KKR (Kohlberg Kravis Roberts) έγινε γνωστό στην ελληνική αγορά το 2014 όταν έκλεισε συμφωνία, η οποία όμως δεν προχώρησε στην πράξη, με την Τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Η συμφωνία προέβλεπε τη μεταβίβαση χαρτοφυλακίου ενήμερων και μη εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών δανείων καθώς και μετοχών, συνολικού ύψους 1,2 δισ. ευρώ, στο KKR.
Το αμερικανικό επενδυτικό σχήμα, πέραν της διοίκησης και εξυγίανσης των εταιρειών που περιελάμβανε η συμφωνία, θα διοχέτευε κεφάλαια ύψους έως και 300 εκατ. ευρώ για την ομαλή λειτουργία τους, δίνοντας έτσι λύση στο μεγάλο πρόβλημα της ανακεφαλαιοποίησης εταιρειών που κρίνονταν βιώσιμες αλλά ήταν δύσκολο να αποκτήσουν πρόσβαση σε κεφάλαια.