Τραπεζικά στελέχη «βλέπουν» με προβληματισμό τις διαδικασίες για τη δεύτερη αξιολόγηση να «τραβούν» χρονικά, το Eurogroup του Ιανουαρίου δύσκολα να «βγάζει λευκό καπνό» και πλέον ελπίζουν να «ανάψει πράσινο φως» τον Φεβρουάριο, δίχως να λείπουν και αυτοί που μιλούν για πιο μακρινό ορίζοντα.

Εάν όμως δεν προκύψουν θετικά νέα σύντομα, ενδέχεται η Ελλάδα να χάσει το ραντεβού με το QE στις αρχές Μαρτίου, όταν η ηγεσία της ΕΚΤ έχει προγραμματίσει να αποφασίσει για το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων, και να μπει νέος στόχος από Απρίλιο και ύστερα.

Είναι προφανές ότι η καθυστέρηση της ένταξης των ελληνικών τίτλων στο QE της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αναμένεται να επιφέρει πρόσθετες επιβαρύνσεις στη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών, στερώντας από το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα την δυνατότητα πρόσβασης σε φθηνή χρηματοδότηση, σε μια συγκυρία που «παλεύει» να περιορίσει το κόστος και να λάβει «ανάσες ρευστού».

Η κατάσταση θα επιδεινωθεί περαιτέρω εάν η ολοκλήρωση της αξιολόγησης φτάσει προς το τέλος του β’ τριμήνου το 2017 στον απόηχο των πολιτικών εξελίξεων ανά την Ευρώπη που θα ξεκινήσουν με αφορμή τις εκλογικές αναμετρήσεις στην Ε.Ε. ή του θρίλερ που εκτυλίσσεται  όσον αφορά στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Πάντως, οι περισσότεροι προσδοκούν αργά ή γρήγορα να σημάνει «λήξη συναγερμού» και να μη φτάσουμε στο… παρά πέντε, καθώς βλέπουν κινήσεις αποκλιμάκωσης της έντασης ενώ και χτες στέλεχος του ESM σημείωσε ότι μέσα στον μήνα θα προχωρήσουν οι διαδικασίες για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα όσον αφορά το ελληνικό χρέος. 

Εάν τελικά δεν… επιβεβαιωθούν οι ανησυχίες του κλάδου και της αγοράς και κλείσει σε σχετικά… ορατό χρονικό ορίζοντα η δεύτερη αξιολόγηση και εν συνεχεία η χώρα μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, οι τράπεζες θα «ανακουφιστούν» και θα είναι έτοιμες για εκδόσεις ομολόγων, τιτλοποιήσεις κ.λπ.

 Όσο καθυστερούν όμως οι διαπραγματεύσεις, τόσο η κατάσταση θα γίνει πιο δύσκολη και θα περιορίζει την πρόσβαση σε φτηνή χρηματοδότηση, την ώρα μάλιστα που οι τράπεζες καλούνται να αντιμετωπίσουν το «βουνό» των «κόκκινων» δανείων και των υπερχρεωμένων, πλην όμως βιώσιμων επιχειρήσεων.  Οι οποίες, εάν ολοκληρωθούν τα «βήματα» με αξιολόγηση, QE κ.λπ., ίσως βρούνε καλύτερους όρους χρηματοδότησης σχεδιάζοντας έκδοση ομολόγων και έξοδο στις διεθνείς αγορές που για την ώρα είναι «κλειστές» ή μάλλον… «αλμυρές» για μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που έχουν  διεθνή δραστηριότητα και έδρα την Ελλάδα.

Γιώργος Παπακωνσταντίνου