«Χωρίς επενδύσεις, είτε από τον δημόσιο, είτε από τον ιδιωτικό τομέα και υγιή επιχειρηματικότητα, ουσιαστικά προχωράμε σε “κινούμενη άμμο”. Επένδυση από πλευράς κράτους, όμως, δεν είναι μόνον οι υποδομές, π.χ. αεροδρόμια, σταθμοί εισόδου, οδικά δίκτυα, συγκοινωνίες. Επένδυση είναι και η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, τα επενδυτικά κίνητρα, ο Χωροταξικός Σχεδιασμός, ο περιορισμός της γραφειοκρατίας, η προβολή της χώρας. Ο εφησυχασμός από πλευράς κράτους βλάπτει σοβαρά το μέλλον του Ελληνικού τουρισμού» τόνισε με νόημα.
Σχολιάζοντας τα όσα έχουν ειπωθεί με βάση τα τελευταία στατιστικά στοιχεία εσόδων και αφίξεων είπε: «Προϋποθέσεις για να υπάρχει καλή συμμετρία αφίξεων και εσόδων είναι η ανταγωνιστικότητα, το πόσο ελκυστικό και value for money είναι το τουριστικό προϊόν, οι φυσικοί πόροι, οι υποδομές και η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών για όλες τις κατηγορίες επισκεπτών.Κοινή παράμετρος για όλα αυτά, πλην δημόσιων υποδομών, είναι το σταθερό και φιλικό επιχειρηματικό και επενδυτικό περιβάλλον».
Παράλληλα επεσήμανε τους τέσσερεις άξονες μια συγκροτημένης στρατηγικής για τον κλάδο. Πιο συγκεκριμένα έκανε λόγο για την ανάγκη
-λογικής φορολογίας
-ευέλικτων και αποτελεσματικών αναπτυξιακών και επενδυτικών εργαλείων,
-προσβάσιμου χρηματοπιστωτικού συστήματος,
- ρεαλιστικού μισθολογικού και λειτουργικού κόστους.
«Αυτά είναι το οξυγόνο της αγοράς και αυτά καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα της προσφοράς» σημείωσε.
Τέλος έκρουσε το καμπανάκι του κινδύνου λέγοντας: «Σήμερα, βλέπουμε εξοντωτική υπερφορολόγηση, ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας, κανένα σοβαρό αναπτυξιακό εργαλείο, ολοένα και περισσότερα κόκκινα δάνεια και πρόσθετες επιβαρύνσεις. Δυστυχώς βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Στο βασικό μοντέλο Beach & Sun και μόνον, για παράδειγμα, απαιτούνται επενδύσεις 3,8 έως 7,6 δισ. τα επόμενα χρόνια, περίπου 105.000 νέες ή αναβαθμισμένες κλίνες. Το μόνο που βλέπουμε να ανθεί είναι η παραοικονομία, μαύρη ή γκρίζα. Η γκρίζα οικονομία είναι πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας συνολικά και όχι μόνο του ελληνικού τουρισμού. Και αυτό που είναι ορατό περισσότερο παρά ποτέ, είναι ο κίνδυνος αφελληνισμού της Ελληνικής Ξενοδοχίας, ζήτημα που ως ΠΟΞ, θέτουμε εδώ και δύο χρόνια».
Γιώργος Αλεξάκης