«Εκείνο που έχει σημασία είναι η αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος και η βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών μέσα από πολιτικές που βασίζονται στην αειφόρο διαχείριση του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων. στο σεβασμό της πολιτιστικής κληρονομιάς, και στη συνεχή εκπαίδευση και αναβάθμιση των δεξιοτήτων των εργαζόμενων στον τουρισμό. Πάντως το πιο άμεσο μέσον για την αντιμετώπιση του υπερτουρισμού ορισμένων προορισμών είναι να σταματήσει η διαφήμιση και το μαρκετινγκ των ανεπτυγμένων και τουριστικά κορεσμένων περιοχών και να ενισχυθεί των περιοχών που είναι πίσω», αναφέρει ο κ. Βερνλίκος, ενώ κρούει το καμπανάκι του κινδύνου για τα θέματα ανταγωνιστικότητας του Ελληνικού τουρισμού.
Το β΄ μέρος της συνέντευξης στον Γιώργο Αλεξάκη
Ελληνικός τουρισμός ζει μια παρατεταμένη άνοιξη. Έρχεται άραγε προσγείωση;
Είναι αναμφισβήτητο το γεγονός ότι ο τουρισμός είναι η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Είναι ο μόνος τομέας που καθόλη την διάρκεια της κρίσης δημιούργησε θέσεις εργασίας και εισοδήματα στην ελληνική οικονομία. Η άμεση και έμμεση απασχόληση στον τομέα του τουρισμού έχει αγγίξει τις 800 χιλιάδες, ενώ έχει τη δυναμική να υπερβεί το 1 εκατομμύριο έως το 2021. Περισσότερο από το 50% του ΑΕΠ των νησιωτικών και απομακρυσμένων περιοχών της χώρας μας, δημιουργείται από τον τουρισμό: στο Νότιο Αιγαίο είναι 68%, στην Κρήτη 52% και στα Ιόνια 58%. Τέλος, ένα μεγάλο μέρος των δημόσιων εσόδων και σημαντικό μέρος των εσόδων των Ταμείων, οφείλεται στις εισφορές και τους αυξημένους φόρους που απέδωσαν οι επιχειρήσεις του τουρισμού.
Αισιόδοξες για τον τουρισμό είναι και οι μελλοντικές προβλέψεις. Και αυτό αποτιμάται περισσότερο θετικά αν συνυπολογίσουμε τις έντονες διασυνδέσεις του τουρισμού με τους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας. Κανένας επομένως δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο τουρισμός μπορεί να συνεχίσει να είναι σημαντικός παράγοντος οικονομικής μεγέθυνσης και κοινωνικής ανάπτυξης με την προϋπόθεση βέβαια σχεδιασμού και εφαρμογής ολοκληρωμένων και αειφόρων πολιτικών για τον τουριστικό τομέα.
Η υπερφορολόγηση και οι υψηλοί συντελεστές ΦΠΑ απειλούν άμεσα την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουρισμού και αποτελούν την κυριότερη αιτία για ανώμαλη προσγείωση. Μπορεί να ακούγεται σήμερα υπερβολική αυτή η δήλωση αλλά δεν είναι.
Πίσω από τα νούμερα κρύβονται παθογένειες στον Ελληνικό τουριστικό χάρτη; Πόσο σας φοβίζει ενδεχόμενη «υπερ – τουριστικοποίηση» προορισμών;
Οι θετικές βέβαια προοπτικές δεν αναιρούν το γεγονός ότι όπως σε όλους τους τομείς της οικονομίας έτσι και στον τουρισμό υπάρχουν δύο διακριτές και τελείως διαφορετικές καταστάσεις. Η μια είναι αυτή των περιοχών που διαθέτουν τουριστικά αξιποιήσιμους φυσικούς πόρους και των σύγχρονων επιχειρήσεων που διαχειρίζονται ένα επώνυμο προϊόν, με σύγχρονες διαδικασίες προώθησης και προβολής και έντονη εξωστρέφεια. Η άλλη είναι αυτή των χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε περιοχές με χαμηλή τουριστική αναγνωρισιμότητα που αντιμετωπίζουν τον εντεινόμενο ανταγωνισμό χωρίς κάποια ουσιαστική στήριξη από τους δημόσιους φορείς.
Παράλληλα τίθεται όλο και πιο έντονα από τις τοπικές κοινωνίες το ζήτημα της υπερφόρτωσης των τοπικών υποδομών και πόρων λόγω του αποσπασματικού μοντέλου τουριστικής ανάπτυξης της χώρας. Και στα δύο εκείνο που έχει σημασία είναι η αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος και η βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών μέσα από πολιτικές που βασίζονται στην αειφόρο διαχείριση του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων. στο σεβασμό της πολιτιστικής κληρονομιάς, και στη συνεχή εκπαίδευση και αναβάθμιση των δεξιοτήτων των εργαζόμενων στον τουρισμό. Πάντως το πιο άμεσο μέσον για την αντιμετώπιση του υπερτουρισμού ορισμένων προορισμών είναι να σταματήσει η διαφήμιση και το μάρκετινγκ των ανεπτυγμένων και τουριστικά κορεσμένων περιοχών και να ενισχυθεί των περιοχών που είναι πίσω.
Πώς μπορεί να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα στο Ελληνικό τουριστικό προϊόν;
Προϋπόθεση είναι ποιότητα, καθαριότητα και χαμόγελο. Είναι όμως και αναγκαίο να υιοθετηθεί μια στρατηγική με μακροπρόθεσμο ορίζοντα για την επόμενη μέρα του ελληνικού τουρισμού. Μία στρατηγική ανάπτυξης που θα αξιοποιεί την δυναμική που διαθέτουμε ως χώρα αλλά θα λαμβάνει υπόψη της και τους περιορισμούς που τίθενται από το περιβάλλον φυσικό και οικιστικό και τις υποδομές. Μία στρατηγική που θα διαφυλάσσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής εντάσσοντας τις αρχές της αειφορίας στις δράσεις τουριστικής προβολής και αξιοποίησης και στις επιχειρηματικές τουριστικές δραστηριότητες.
Διαβάστε το α` μέρος της συνέντευξης ΕΔΩ