Το ερώτημα που τίθεται είναι αν οι πολιτικές που χρησιμοποιεί είναι οι σωστές και αν όντως προχωρούν τα πράγματα προς την κατεύθυνση που ευαγγελίζεται, αλλά η σκηνική του παρουσία κρίνεται ως εξαιρετική, ακόμη και όταν ήταν φανερό ότι βαριόταν, οργιζόταν ή υπέκφευγε. Το βασικό στοιχείο φέτος, σε σχέση με πέρυσι, ήταν ότι στην έκθεση του 2004 ο σημερινός πρωθυπουργός χειριζόταν τα θέματα με τη φόρα που είχε από την αντιπολίτευση, μοιράζοντας υποσχέσεις και μέσα στο κλίμα της αισιοδοξίας που είχε δημιουργήσει πετυχημένη Ολυμπιάδα. Φέτος ήταν σαφές ότι έχει καταλάβει ποια είναι η πραγματικότητα στην προσπάθεια διακυβέρνησης μιας χώρας προβληματικής όπως είναι η Ελλάδα και μάλιστα σε μία περίοδο διεθνώς δύσκολη. Ξέρει πια τις δομικές αδυναμίες, γνωρίζει τις κατεστημένες νοοτροπίες, έχει μάθει από τα λάθη των πρώτων 15 μηνών και θέλει να αποδεσμευθεί από τις εύκολες υποσχέσεις της προεκλογικής περιόδου. Επιπλέον, ο κ. Καραμανλής μιλάει τώρα, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν ότι στο τέλος του 2006 το έλλειμμα θα πρέπει να πέσει κάτω από το 3% και αυτό είναι υποχρέωση προς την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, ότι θα έχει να αντιμετωπίσει τις δημοτικές εκλογές και αμέσως μετά αρχίζει η πορεία προς τις βουλευτικές και ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσει να παρέχει. Γι αυτό λοιπόν είπε ότι από το 2007 θα αρχίσουν οι φορολογικές ελαφρύνσεις για τα φυσικά πρόσωπα, γι αυτό αρνήθηκε να δώσει το επίδομα θέρμανσης, αφού θα δυσαρεστούσε πολλούς που δεν θα το έπαιρναν και πιθανότατα θα αναγκαζόταν να το διακόψει σε χρόνο κοντά σε εκλογές και γι αυτό τόνισε ότι οι αγρότες δεν μπορούν να προσδοκούν συνεχώς επιδοτήσεις. Εκείνα που ξεφεύγουν από τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς είναι οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου, οι οικονομικές πιέσεις από την παγκοσμιοποίηση και την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και οι διαθέσεις της Εκκλησίας, κρίνοντας από τις πατριωτικές κορώνες του κ. Ανθιμου, που σαφώς τον εξόργισαν. Ωστόσο, στη Θεσσαλονίκη έγινε για άλλη μία φορά φανερό ότι πέρα από το έμφυτο χάρισμα που έχει ο πρωθυπουργός στη διατύπωση του λόγου, η κυβέρνηση μπορεί να υπολογίζει βάσιμα ότι δεν κινδυνεύει από τους δημοσιογράφους στις συνεντεύξεις Τύπου, όπως αυτή της Θεσσαλονίκης. Αλλωστε, στις συνεντεύξεις Τύπου το πάνω χέρι το έχει ο συνεντευξιαζόμενος, αφού απαντά όπως θέλει και όσο θέλει σε μία ερώτηση και δεν υπάρχει συνέχεια μια και ο λόγος δίδεται σε άλλον δημοσιογράφο που ρωτάει τα δικά τους. ΄Όπως όμως οι δημοσιογράφοι θεωρούν δικαίωμά τους και δουλειά τους να κρίνουν, κρίνονται κιόλας. Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό, η επίδοση των δημοσιογράφων ήταν και πάλι απογοητευτικής. Πολλές από τις ερωτήσεις ήταν δοτές. Κάτι σαν σέντρες για καρφωτή κεφαλιά, άλλες ήταν μακρόσυρτες τοποθετήσεις και όχι ερωτήσεις, μερικές άσχετες και για κλωτσιές και άλλες προκλητικές, όχι με την καλή έννοια της λέξης. Υπήρξε δημοσιογράφος, παγκοσμίως άγνωστος, που άρχισε ερώτηση λέγοντας ότι παρακολούθησε με προσοχή όσα έλεγε ο πρωθυπουργός και θεωρεί ότι είναι…ειλικρινής, ενώ μία άλλη μπεμπέκα, με μπαμπά πρώην βουλευτή της ΝΔ που πρόσφατα ισχυριζόταν ότι δεν είναι κομματική, έφθασε στο σημείο να τον επικρίνει έμμεσα γιατί δεν διορίζει παντού "δικά μας παιδιά", λες και η ίδια βρέθηκε στην ΕΡΤ αξιοκρατικά…Βεβαίως δεν βρέθηκε κανείς να ρωτήσει αν ο Πρωθυπουργός θα συνεχίσει να είναι και υπουργός Πολιτισμού, ή τι θα γίνει με την Κα Μπακογιάννη, αφού δεν πρόκειται να γίνει ανασχηματισμός στο εγγύς μέλλον. Αλλά γι αυτό είναι τόσο χρήσιμος στον πρωθυπουργό ο κ. Ρουσόπουλος. Ακόμη και αν τον αναγκάζει να απαντά επί ώρες για να ικανοποιηθούν και να ψηλώσουν και όλα τα περιφερειακά ΜΜΕ. Αγγελος Στάγκος