Και μπορεί το crass test να «έβαλε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του» στο εσωτερικό των κομμάτων της συμπολίτευσης και στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου εκεί ακούστηκε εντονότατα το «που πάμε…», όμως έχει ενδιαφέρον να μάθουμε και την άποψη της πλευράς που απλοϊκά ονομάζεται αγορές.

Αυτή την ώρα αν απευθύνει κάποιος το ερώτημα σε διεθνείς επενδυτικούς κύκλους, εκείνο που εισπράττει είναι πως η αξιοπιστία της Κυβέρνησης βρίσκεται για μια ακόμη φορά στο «κόκκινο», ενώ όσον αφόρα τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε φάση που προσπαθεί να αποκτήσει αξιοπιστία έναντι των fund managers, χωρίς να το έχει καταφέρει ακόμα.

Ειδικότερα η άποψη που επικρατεί στα μεγάλα dealing rooms του City του Λονδίνο της Ελβετίας και του Λουξεμβούργου, είναι πως ο Α. Σαμαράς ξαναμπαίνει «υπό επιτήρηση» μετά το ξαφνικό σοκ που προκάλεσε δημοσιοποιώντας την βούληση να αποδεσμευτεί πλήρως η Ελλάδα από το μνημόνιο και μάλιστα μέσα σε ένα εξαιρετικά πολύπλοκο όσο και δύσκολο timing για τα χρηματιστήρια.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ η εκτίμηση είναι λίγο πολύ ιδίου ειδικού βάρους με τους αναλυτές να θεωρούν πως έχει πολύ δρόμο μπροστά του προκειμένου να πείσει πως μπόρει να κρατήσει το τιμόνι σε μια πορεία που συνάδει με την επενδυτική φιλοσοφία που επικρατεί σε παγκόσμιο επίπεδο.

Όμως οι «αγορές» πάνε ένα βήμα παραπέρα και προσπαθούν να εντοπίσουν την παράμετρο εκείνη που μπορεί να κάνει την διαφορά και να βάλει την Ελλάδα σε ένα πιο γοργό βηματισμό εξόδου από την κρίση.

Οι επαγγελματίες κερδοσκόποι θεωρούν πως από την στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση προχωρά με ρυθμό χελώνας σε όλα τα επίπεδα, η μόνη σανίδα σωτηρίας είναι οι Αμερικάνικες και Κινέζικες επενδύσεις.

Για να προχωρήσουν και αυτοί όμως σε πραγματικές επενδύσεις, θα πρέπει προηγουμένως να υπάρχουν διαβεβαιώσεις πολιτικής σταθερότητας και στο σημείο αυτό προσθέτουν μια «φρέσκια» θεωρία πολιτικής συνομωσίας που καταλήγει σε μια μελλοντική κυβέρνηση κοινής αποδοχής στην οποία θεσμικό ρόλο θα έχει ο Κώστας Καραμανλής.

Βεβαίως από το τι θα ήθελαν οι «αγορές» μέχρι το τι μπορεί να συμβεί υπάρχει μια κάποια απόσταση.  Ανθρωποι που παρακολουθούν την εξέλιξη του εν λόγω σεναρίου, «κλείνουν το μάτι» και δείχνουν τον τρόπο που κυβέρνηση και αντιπολίτευση «ανέκρουσαν πρύμναν» μετά το μήνυμα που έλαβαν, θεωρώντας πως όταν θα έρθει η ώρα τελικά θα επικρατήσει η λογική. Θέλοντας και μη…

Α. Τάντουλος