Ο Αμερικανοκός Οίκος υποστηρίζει πως σε μια τέτοια περίπτωση το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ελλάδας θα οδηγηθεί στο μοντέλο της Κύπρου ενώ ταυτόχρονα θα κορυφωθούν οι φόβοι για έξοδο απ' την ζώνη του ευρώ.

Προσθέτει δε πως αν η κυβέρνηση καταφέρει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές καταλήγοντας κάποια στιγμή σε συμφωνία τότε οι χρηματοοικονομικοί κίνδυνοι θα υποχωρήσουν και τα ελληνικά assets θα πραγματοποιήσουν ράλι.

Ενώ στην περίπτωση που προκηρυχθούν εκλογές η αβεβαιότητα και οι πιέσεις στην αγορά θα ενταθούν.

Στο report με τίτλο «Πώς το GRecovery μπορεί να εξελιχθεί σε GRelapse» ο οίκος επισημαίνει πως το 2015 αποτελεί χρονιά σταθμό για την Ελλάδα δεδομένου ότι τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι η ανάκαμψη μπορεί να αρχίζει να κερδίζει μομέντουμ.

Μάλιστα, ο οίκος εκτιμά ότι το 2015 είναι το τελευταίο έτος που η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει μεγάλες χρηματοδοτικές ανάγκες, σχεδόν 24 δισ. ευρώ. Μέρος αυτών των αναγκών μπορεί να καλυφθεί από εσωτερικούς πόρους. Ωστόσο, πιθανώς θα χρειαστούν επιπλέον κεφάλαια για να διασφαλιστεί ότι η κυβέρνηση είναι σε θέση να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Τα επιπλέον κεφάλαια μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ των 6-15 δισ. ευρώ, με βάση διαφορετικές οικονομικές εκτιμήσεις.

«Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι από το 2016 και μετά, οι συνολικές χρηματοδοτικές ανάγκες γίνονται κάπως καλύτερα διαχειρίσιμες (σε σχέση με τα 24 δισ. ευρώ το 2015), στα ή και χαμηλότερα των 10 δισ. ευρώ μέχρι το 2022 (χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα ή υψηλότερες αποδόσεις των ομολόγων από αυτές που προβλέπει στο πρόγραμμα, μπορεί να οδηγήσουν αυτές τις εκτιμήσεις υψηλότερα)», αναφέρει η Goldman Sachs.

Όπως επισημαίνει η Ελλάδα το 2015 χρειάζεται οπωσδήποτε τη χρηματοδοτική στήριξη των επίσημων πιστωτών βάσει των υποχρεώσεων που έχει, προκειμένου να διασφαλίσει τη χρηματοοικονομική σταθερότητα.

Επίσης αναφέρει πως, εφόσον αλλάξει η κυβέρνηση στην Ελλάδα, υπάρχει χώρος για μία συμβιβαστική λύση με την Ευρώπη, λέγοντας πως δεν υπάρχουν οι πραγματικές προϋποθέσεις για μία ρήξη. Και υποστηρίζει πως καμία κυβέρνηση δεν θα ήθελε να μην κεφαλαιοποιήσει το μομέντουμ που χτίζεται στην οικονομική δραστηριότητα απ' το να πυροδοτήσει τη φυγή κεφαλαίων που θα οδηγούσαν την Ελλάδα πίσω στην ύφεση. Επιπλέον, δεδομένου ότι περισσότερο από το 80% του ελληνικού χρέους διακρατείται από τον επίσημο τομέα και δεδομένου ότι οποιοδήποτε OSI θα ήταν εφικτό μόνο ως μέρος μιας συμφωνίας με την ευρωζώνη, υπάρχει κίνητρο για μια ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει συναινετικές λύσεις.

Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ιστορία της ευρωζώνης έχει αποδείξει πως η πιθανότητα ενός ατυχήματος δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί, όταν πρόκειται για πολιτικές εντός της ευρωζώνης. «Και είναι σημαντικό για τις αγορές να μπορούν να κατανοήσουν και να ποσοτικοποιήσουν τις πτυχές ενός πιθανού αρνητικού σεναρίου, όπου θα διακοπεί η επίσημη χρηματοδότηση προς την Ελλάδα», επισημαίνεται.