Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μια επίδοση που υπερβαίνει τις αρχικές προβλέψεις και υπό (πολλές είναι αλήθεια…) προϋποθέσεις, μετριάζει τον κίνδυνο ενεργοποίησης του αυτόματου μηχανισμού δημοσιονομικής προσαρμογής από το 2018.
Στους κυβερνητικούς κόλπους πάντως, εκτιμούν ότι συνιστά δικαίωση της Αθήνας που υποχρεώνει το ΔΝΤ να αναθεωρήσει προς υψηλότερα επίπεδα τις προβολές του και την ίδια ώρα προσφέρει αντικειμενικά μια ευνοϊκότερη βάση συζήτησης για την ρύθμιση του χρέους και την είσοδο της πολύπαθης Οικονομίες στην ποσοτική χαλάρωση και σε ένα περιβάλλον μεγαλύτερης ασφάλειας.
Η υπεραπόδοση της Οικονομίας είναι μεν, ένα καλό διαπραγματευτικό χαρτί στις αποσκευές της ελληνικής πλευράς, στις εν εξελίξει εργασίες της εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον από τις οποίες ωστόσο, όπως ξεκαθαρίζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος, το Μαξίμου δεν αναμένει θεαματικά αποτελέσματα.
Τις γενικότερες διαθέσεις άλλωστε συνόψισε καίρια η επικεφαλής του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ συνιστώντας φλεγματικά «δεν είναι ανάγκη να κρατάτε την αναπνοή σας για το ελληνικό χρέος»…
Κοινοποίησε όθεν με αυτήν την κομψή διατύπωση, ότι οι υφιστάμενες διαφωνίες με τον Β. Σόϊμπλε παραμένουν, την ώρα που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν έκρυβε την ικανοποίησή του από τις ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ, εξαιτίας των οποίων μπορεί να υποστηρίξει στο εσωτερικό εκλογικό του ακροατήριο ότι το ελληνικό Πρόγραμμα αποδίδει, αποφεύγοντας «ανεπιθύμητες» παραχωρήσεις στο ζήτημα του χρέους.
Παρακάμπτεται έτσι το γεγονός, ότι τα «αιματηρά πλεονάσματα» επιτυγχάνονται προσωρινά μέσω της μείωσης των πληρωμών του Δημοσίου που έχουν στεγνώσει την αγορά, της υπερφορολόγησης που εξάντλησε την φοροδοτική ικανότητα φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων και τα διαρκή μέτρα λιτότητας που δεν έχουν σήμερα τουλάχιστον προβλέψιμο ορίζοντα λήξης.
Τις ελληνικές προσδοκίες παρόλα αυτά, συνόψισε ανήμερα της Εαρινής Συνόδου με άρθρο του στη WSJ ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζητώντας να σταματήσει η «τιμωρητική προσέγγιση» του παρελθόντος επικαλούμενος την «υπεραπόδοση της ελληνικής Οικονομίας».
Έχοντας την ανάγκη να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο κραταιά κέντρα ισχύος και αφήνοντας την Ελλάδα εκτός του παιχνιδιού επίρριψης ευθυνών, κ. Τσίπρας σημειώνει κριτικά ότι «Η σύγκρουση μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ σχετικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος στερεί από την οικονομία μας πολύτιμο χρόνο και καθυστερεί την αναμενόμενη επιστροφή στην ανάπτυξη».
Στο πνεύμα αυτό, υπογραμμίζει σχετικά: «είναι κομβικής σημασίας να προχωρήσουμε με αποφασιστικά βήματα σε ό,τι αφορά στο ελληνικό χρέος, κατά τρόπο που δεν επιβαρύνει ούτε με ένα ευρώ τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Οι τεχνικές λύσεις που το καθιστούν πολιτικά βιώσιμο υπάρχουν».
Αν η πλευρά των δανειστών δεν στέρξει σε αυτήν την έμμεση έκκληση του πρωθυπουργού, τότε μένει να αποδειχθεί η βαρύτητα της πρόσφατης προειδοποίησής του ότι «χωρίς τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, τα μέτρα του 2019 – 2020 δεν θα εφαρμοστούν». Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, το παιχνίδι αλλάζει…