Στο τελευταίο στάδιο που διανύουμε, τόνισε ο διοικητής της ΤτΕ, αυτά που πρέπει να γίνουν στο πλαίσιο των προγραμμάτων προσαρμογής είναι σχετικά λίγα σε σύγκριση με το μεγάλο όγκο των αλλαγών που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί από το 2010 μέχρι σήμερα. Η διαδικασία της δημοσιονομικής προσαρμογής έχει σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί μετά από μακρόχρονη προσπάθεια (από το 2010), όπως αυτό αντανακλάται στα τελευταία διαθέσιμα δημοσιονομικά μεγέθη.
Στόχος μετά την ολοκλήρωση όλων των διαδικασιών της τρέχουσας αξιολόγησης, πρέπει να είναι η διατηρήσιμη οικονομική ανάπτυξη, κυρίως μέσω ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου, δήλωσε ο κ. Στουρνάρας. Όπως είπε, από τις βασικές προϋποθέσεις επιτυχίας είναι η στενή συνεργασία του ιδιωτικού τομέα με το κράτος για τη διαμόρφωση ενός πλαισίου στήριξης της επιχειρηματικότητας και την προσέλκυση νέων επενδύσεων.
Ο κ. Στουρνάρας ανέφερε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος έχει ήδη κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για μια ήπια αναδιάρθρωση του χρέους (μετάθεση της μέσης σταθμικής διάρκειας αποπληρωμής των τόκων των δανείων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) κατά 8,5 χρόνια) μαζί με τον περιορισμό της χρονικής διάρκειας εφαρμογής πρωτογενών πλεονασμάτων, ύψους 3,5% του ΑΕΠ, μέχρι το 2020, ενώ μετά το 2020 τα πρωτογενή πλεονάσματα προτείνεται να είναι 2% του ΑΕΠ. Αυτές οι προτάσεις, εφόσον υιοθετηθούν, είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσουν τόσο την ανάκαμψη της οικονομίας όσο και το αξιόχρεο της χώρας.
Αναφερόμενος στο τραπεζικό σύστημα και την Οικονομία, ο κ. Στουρνάρας είπε πως η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν σήμερα είναι τα "κόκκινα" δάνεια. Μία από τις κύριες αιτίες της μεγάλης αύξησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων ήταν η βαθειά και παρατεταμένη οικονομική ύφεση και οι επιπτώσεις της στην οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
Ωστόσο, και άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με εμπόδια διαρθρωτικής φύσης διαδραμάτισαν ρόλο: η αναποτελεσματικότητα των δικαστικών διαδικασιών, η υπερβολική προστασία των δανειοληπτών, η προνομιακή κατάταξη του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων έναντι άλλων κατηγοριών πιστωτών στη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, η δυσμενής φορολογική μεταχείριση των προβλέψεων για τον πιστωτικό κίνδυνο και των διαγραφών δανείων, η έλλειψη πλαισίου για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό και η ανυπαρξία δευτερογενούς αγοράς ΜΕΔ.
Όπως είπε, αυτό όμως θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον, με μια σειρά πρωτοβουλιών που έχουν ήδη δρομολογηθεί για την αντιμετώπιση των αιτιών που προαναφέρθηκαν και που χρόνια τώρα εμποδίζουν τις προσπάθειες των τραπεζών να επιλύσουν το πρόβλημα.
Η επίλυσή του μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την οικονομική ανάπτυξη καθώς θα επιτρέψει την ανακατανομή του κεφαλαίου και της εργασίας από μη βιώσιμες σε βιώσιμες επιχειρήσεις και τομείς. Επιπλέον, οι πρωτοβουλίες που έχουν δρομολογηθεί αναμένεται να συμβάλουν στην επίλυση του ζητήματος των στρατηγικών κακοπληρωτών, οι οποίοι μέχρι τώρα επωφελούνται από το γεγονός ότι η εσκεμμένη αθέτηση των δανειακών υποχρεώσεων δεν επιφέρει άμεσες κυρώσεις.
Σύμφωνα με μια συντηρητική εκτίμηση, που βασίζεται σε δείγμα 13.000 επιχειρήσεων με δάνεια ύψους άνω του 1 εκατ. ευρώ, κατά μέσο όρο μία στις έξι επιχειρήσεις εμφανίζει χαρακτηριστικά στρατηγικού κακοπληρωτή ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι η αναλογία είναι σημαντικά μεγαλύτερη για τις μικρότερες επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.