Δηλαδή παραπομπή στο μέλλον των δύσκολων αποφάσεων για το χρέος, φορμάρισμα διατυπώσεων για να κρατηθεί ζωντανό στο πρόγραμμα το Δ.Ν.Τ., μεταβίβαση στις πλάτες των ευρωπαίων φορολογουμένων των βαρών των δανεικών του χθες και δεσμεύσεις για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που κανείς δεν ξέρει αν θα μπορούν να τηρηθούν.
Στο φόντο αυτό ο υπουργός Οικονοκικών, Ε. Τσακαλώτος συγκρατημένα εξέφρασε την ικανοποίησή του για τα αποτελέσματα του Eurogroup, επισημαίνοντας ωστόσο, με τη γνωστή βρετανικής κοπής ειλικρίνειά του, ότι μετά από τόσες θυσίες οι πολίτες ίσως περίμεναν περισσότερα. Την ίδια ώρα στην Αθήνα ξεκινούσε το γνωστό γαϊτανάκι της αντιπαράθεσης με το Μαξίμου να πανηγυρίζει.
Σημαντικό στοιχείο της απόφασης είναι η πρόβλεψη ότι τα επόμενα 38 χρόνια ή για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες (2023 - 2060) ο στόχος για τα πλεονάσματα είναι στο 2% του ΑΕΠ. "Ποιος ζει όμως και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε" όπως είχε πει και ο υφυπουργός Παιδείας, Κώστας Ζουράρις.
Κι όλα αυτά χωρίς απτά ανταλλάγματα για το χρέος, αλλά με μπόλικες υποσχέσεις για ευρωπαϊκά αναπτυξιακά προγράμματα. Αυτά πάντως εξαρτώνται σε κάθε περίπτωση από τη διαχειριστική επάρκεια της Αθήνας.
Σε σχέση με τη συμμετοχή του Ταμείου υπάρχει μια εκφρασμένη προοπτική μικρής χρηματοδότησης 2 δισ. που θα εξαρτηθεί από την εξειδίκευση των μέτρων για το χρέος αλλά και διατήρηση της παρουσίας του στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς κεφάλαια.
Ωστόσο η Κριστίν Λαγκάρντ τόνισε, μη χάνοντας την ευκαιρία, ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, χαιρετίζοντας την περαιτέρω σαφήνεια που επιτεύχθηκε χθες το βράδυ.
Ενδεικτική είναι η πρώτη αντίδραση των Financial Times και WSJ, που εστιάζουν στην έγκριση της δόσης των 8,5 δισ. ευρώ και παρατηρούν ότι οι Ευρωπαίοι αρνήθηκαν την ελάφρυνση του Χρέους.
Πάντως με εκκίνηση την τρίτη και τελευταία αξιολόγηση του Σεπτεμβρίου οι συζητήσεις για το χρέος αναμένονται ξεκινήσουν για μετά τον Φεβρουάριο του 2018. Η Αθήνα βέβαια εστιάζει στο ότι έγινε για πρώτη φορά εξειδίκευση των όσων όριζε, γενικώς και αορίστως, η απόφαση του περσινού Μαίου.
Κάτι που εν μέρει αληθεύει. Έτσι υπήρξε η διατύπωση “0- 15 έτη” αντί “ως 15 έτη”, εξειδίκευση των δυνητικών επιμηκύνσεων των δανείων του EFSF και αναφορά για ένα μηχανισμό που συνδέει την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων με το ΑΕΠ, όπως δηλαδή πρότεινε η γαλλική πλευρά.
Σε σχέση με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης η απόφαση δε δείχνει να αποτελεί διαβατήριο κάτι που μένει να φανεί, ενώ σημαντική είναι η αναφορά για στήριξη της ευρωομάδας στην προσπάθεια για δοκιμαστική έξοδο στις αγορές. Αυτές άλλωστε βοηθούσης και της Rothcild, αναμένουν πώς και πώς ώστε να καταγράψουν κέρδη, είτε μέσω της αξιοποίησης κόκκινων δανείων, είτε λόγω ήδη τοποθέτησής τους σε Ελληνικό χρέος και σε μετοχές (βλ. Fairfax, Paulson).
Τέλος από τα 8,5 δισ. της δόσης τα 6,9 δισ. θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανείων και συνεπώς θα επιστρέψουν στους δανειστές ως τις 20 Ιουλίου. Μόνο 800 εκατ. ευρώ θα διατεθούν για ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου στις αρχές Ιουλίου και άλλα 800 εκατ. ευρώ το Φθινόπωρο μετά τον προβλεπόμενο έλεγχο για την πρόοδο που σημειώνεται στην εκκαθάριση αυτών των οφειλών.
Γιώργος Αλεξάκης