«Το 2050 θα αντιστοιχεί ένας εργαζόμενος για κάθε ένα συνταξιούχο», τονίζει ο ΣΕΒ και αναλύει το πρόβλημα.

Αν και θα ζούμε περισσότερο, οι Έλληνες το 2050, θα είμαστε περίπου 9 εκατομμύρια, με τους 65 και 80 ετών και άνω να αντιπροσωπεύουν το 34% και 13% αντιστοίχως, από 22% και 7% το 2020.

Όσοι είναι 65 ετών το 2020 θα ζήσουν άλλα 19 και 22 χρόνια για άνδρες και γυναίκες, και μάλιστα 13 και 14 χρόνια απ’ αυτά με καλή υγεία, αντιστοίχως, συν 1,5 χρόνο παραπάνω από το μέσο όρο εάν είναι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σημειώνεται ότι η θνησιμότητα στις νεότερες ηλικίες επηρεάζει το προσδόκιμο ζωής στις μεγαλύτερες ηλικίες. Έτσι, σήμερα το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση είναι 81,4 χρόνια, ενώ για κάποιον που είναι ήδη σήμερα 65 ετών, το προσδόκιμο ζωής είναι 85,1 χρόνια (65 + 20,1). Σήμερα, 106.000 Έλληνες είναι άνω των 90 ετών. Ο αριθμός αυτός θα τριπλασιασθεί το 2050.

Λόγω της υπογεννητικότητας (παρά την αύξηση του ποσοστού γονιμότητας από 1,33 το 2015 σε 1,54 το 2050) και της προσδοκώμενης μείωσης και γήρανσης του πληθυσμού, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας θα δεχθεί ισχυρές πιέσεις τις επόμενες δεκαετίες, καθώς ο αριθμός των συνταξιούχων αναμένεται να αυξάνει με το ρυθμό που αυξάνει ο πληθυσμός άνω των 64.

 Το ποσοστό του πληθυσμού κάτω των 15 ετών και άνω των 64 ετών (που κατά τεκμήριο δεν εργάζονται και «εξαρτώνται» από όσους μπορούν να εργασθούν), από 56% του πληθυσμού μεταξύ 15-64 ετών (που κατά τεκμήριο μπορούν να εργασθούν) το 2016 θα ανέλθει σε 95% το 2050. Εάν περιορισθεί ο ορισμός του πληθυσμού μόνο στους άνω των 64 ετών, το ποσοστό εξάρτησης από 33% το 2016 σκαρφαλώνει σε 71% το 2050 .

Τα ποσοστά αυτά εξάρτησης, ίσως, μάλιστα υποεκτιμούν το πρόβλημα καθώς είναι προφανές ότι ένα τμήμα του πληθυσμού 15-64 ετών είναι μη ενεργό (δηλαδή δεν δουλεύει ή δεν ψάχνει για δουλειά), καθώς είτε πρόκειται για νέους που σπουδάζουν, είτε για γυναίκες (και άνδρες) που μεγαλώνουν παιδιά στο σπίτι, είτε για ανέργους είτε για συνταξιούχους που βγήκαν πρόωρα στη σύνταξη.

Εάν, λοιπόν, συγκρίνουμε τους ηλικιωμένους άνω των 64 ετών, με τους απασχολούμενους μόνο, τότε ο λόγος αυτός από 63,5% το 2016 ανέρχεται σε 101% το 2050, δηλαδή κάθε απασχολούμενος θα πρέπει να δημιουργεί αρκετό εισόδημα για να συντηρήσει τον εαυτό του και τα εξαρτώμενα μέλη της οικογένειάς του, καθώς και έναν συνταξιούχο!