«Οφείλαμε σαν ΟΚΕ και ύστερα από σχετικό αίτημα της Βουλής, προβήκαμε σε επίμονες και δύσκολες διαβουλεύσεις, καταγράψαμε τις θέσεις όλων των παραγωγικών τάξεων και αναδείξαμε τα σημεία σύγκλισής τους πάνω στο θέμα» τονίζει και συμπληρώνει: «Οι κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις, είναι το πρωταρχικό, το μείζον προαπαιτούμενο για την υιοθέτηση μιας Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής και προκειμένου να χτίσουμε μια Ελλάδα που θα χαρακτηρίζεται από κοινωνική συνοχή, ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη.» Μάλιστα αναφέρει ότι η εφαρμογή του νέου Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου θα φέρει καλύτερες αμοιβές στους εργαζόμενους.

«Η ΟΚΕ προτείνει την ενίσχυση του εγχώριου παραγωγικού δυναμικού, με έμφαση σε όλους τους κλάδους της οικονομίας που έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως ο τουρισμός, ο πολιτισμός, οι ΑΠΕ, το φυσικό μας κάλλος, καθώς και την προώθηση των συνεργασιών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με δημιουργία εσωτερικών αλυσίδων αξίας και συστάδων επιχειρήσεων (clusters). Εξαιρετικά σημαντική θεωρούμε και την υιοθέτηση και εφαρμογή βιομηχανικής πολιτικής, η οποία θα έχει στόχους ευθυγραμμισμένους με εκείνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά θα δίνει έμφαση στην ποιότητα, την καινοτομία και τα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας» αναφέρει ο κ. Βερνίκος.

Παράλληλα τονίζει ότι «χωρίς ειλικρινή κοινωνικό διάλογο και κοινωνική συναίνεση, η ελληνική οικονομία δύσκολα θα μπορέσει να προσαρμοσθεί και ν’ αντιμετωπίσει τις σοβαρές αναπτυξιακές της αδυναμίες, να βρει λύσεις και να βάλει ανάχωμα στις ανισότητες και αδικίες που δημιουργούνται.»

Βέβαια ο πρόεδρος της ΟΚΕ αναγνωρίζει ότι «οι πελατειακές σχέσεις και ο κομματικός ανταγωνισμός, μπορούν να στρεβλώνουν ακόμη και το πιο επιτυχημένο αναπτυξιακό σχέδιο και είναι ένας κίνδυνος αυτός που πάντα τολμάμε να υπογραμμίζουμε στις παρεμβάσεις μας.»

Η συνέντευξη αναλυτικά:

Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται το Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο;

Η Ελλάδα χρειάζεται να αντιμετωπίσει τα ενδογενή δομικά προβλήματα της οικονομίας της, να βελτιώσει τη διαρθρωτική της ανταγωνιστικότητα και να μετασχηματιστεί σε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή οικονομία βασισμένη στη γνώση και την καινοτομία. Μέσα λοιπόν από την προσέγγιση όλων των απόψεων, όπως αυτές αναπτύχθηκαν μέχρι σήμερα στο πλαίσιο ανοικτού κοινωνικού διαλόγου, η ΟΚΕ κατέληξε σε κάποιους κεντρικούς άξονες παρέμβασης, στους οποίους συμφωνεί το σύνολο των παραγωγικών και κοινωνικών φορέων της χώρας και οι οποίοι είναι: μείωση της ανεργίας και αύξηση της ποιοτικής απασχόλησης, προσέλκυση επενδύσεων και βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, ενίσχυση εξωστρέφειας και εκσυγχρονισμός του παραγωγικού δυναμικού σε όλους τους τομείς της οικονομίας, αναβάθμιση του ανθρώπινου κεφαλαίου και προσαρμογή των δεξιοτήτων στις σύγχρονες απαιτήσεις, μείωση φτώχειας και ανισοτήτων και προστασία της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας με ξεκάθαρους κανόνες.

Σε μια χώρα που η κουλτούρα της συναπόφασης δεν είναι αναπτυγμένη, πόσο δύσκολο ήταν να το καταρτίσετε;

Ήταν δύσκολο, μα κρίθηκε αναγκαίο. Οι κοινωνικοί εταίροι και η οργανωμένη κοινωνία των πολιτών που συμμετέχουν στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδας, αναγνωρίζουν την ανάγκη αυτή. Ότι δηλαδή χωρίς ειλικρινή κοινωνικό διάλογο και κοινωνική συναίνεση, η ελληνική οικονομία δύσκολα θα μπορέσει να προσαρμοσθεί και ν’ αντιμετωπίσει τις σοβαρές αναπτυξιακές της αδυναμίες, να βρει λύσεις και να βάλει ανάχωμα στις ανισότητες και αδικίες που δημιουργούνται. Οι κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις, είναι το πρωταρχικό, το μείζον προαπαιτούμενο για την υιοθέτηση μιας Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής και προκειμένου να χτίσουμε μια Ελλάδα που θα χαρακτηρίζεται από κοινωνική συνοχή, ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη.

Πόσο δεσμευτικό είναι το σχέδιο σας για τις κυβερνήσεις;

Κοιτάξτε. Η τελική ευθύνη ανήκει πάντοτε στην πολιτική και εκτελεστική εξουσία.
Εμείς ως οφείλαμε σαν ΟΚΕ και ύστερα από σχετικό αίτημα της Βουλής, προβήκαμε σε επίμονες και δύσκολες διαβουλεύσεις, καταγράψαμε τις θέσεις όλων των παραγωγικών τάξεων και αναδείξαμε τα σημεία σύγκλισής τους πάνω στο θέμα. Βέβαια, γνωρίζουμε καλά ότι οι πελατειακές σχέσεις και ο κομματικός ανταγωνισμός, μπορούν να στρεβλώνουν ακόμη και το πιο επιτυχημένο αναπτυξιακό σχέδιο και είναι ένας κίνδυνος αυτός που πάντα τολμάμε να υπογραμμίζουμε στις παρεμβάσεις μας. Γι’ αυτό η Επιτροπή μας καλεί την κυβέρνηση και το σύνολο του πολιτικού κόσμου, να δείξουν έμπρακτα ότι στηρίζουν τον κοινωνικό διάλογο, ότι σέβονται τα αποτελέσματα του και ότι θα τα αξιοποιήσουν προς όφελος της χώρας.

Από την εμπειρία σας πού θα πρέπει να βασιστεί το νέο παραγωγικό μοντέλο;

Όλοι οι κοινωνικοί εταίροι, καθώς και η κοινωνία των πολιτών, συμφωνούμε ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για μείωση της ανεργίας και δημιουργία σταθερών και ποιοτικών θέσεων απασχόλησης. Επίσης, η οικονομία μας πρέπει να αποκτήσει σύγχρονα χαρακτηριστικά, να έχει εξωστρέφεια και να έχει βασίζεται στις επενδύσεις, τη γνώση και την καινοτομία. Επιπλέον, επιβάλλεται ο επανασχεδιασμός του εκπαιδευτικού μας συστήματος, η προώθηση της έρευνας και η διασύνδεση της με την παραγωγή.  Χρειαζόμαστε αναντίρρητα αποδοτική δημόσια διοίκηση και ένα οικονομικό περιβάλλον που να ευνοεί την επιχειρηματικότητα, όχι να την καταδικάζει. Τέλος, είναι αναγκαία η αντιμετώπιση της κακονομίας και της πολυνομίας και η διαμόρφωση ενός σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος.

Μπορούν εργοδότες, εργαζόμενοι και πολιτική ηγεσία να βρουν κοινή περπατησιά μέσα από μια τέτοια προσπάθεια σύνθεσης ενός αναπτυξιακού σχεδίου;

Μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε στη χώρα ένα ενιαίο αναπτυξιακό σχέδιο ευρύτερης αποδοχής, με αποτέλεσμα η κρίση να διαρκέσει περισσότερη και να γίνει πιο βαθιά, σε αντίθεση με άλλες χώρες που βρέθηκαν σε ανάλογη θέση. Επομένως, η διαμόρφωση συνθηκών πολιτικής και κοινωνικής συνεννόησης και η συμμετοχή όλης της κοινωνίας σε ένα αναπτυξιακό σχέδιο που να απαντά στα σημερινά προβλήματα, είναι η μόνη προϋπόθεση για έξοδο από την κρίση. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, ή κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει, όχι μόνο παραβλέπει το γεγονός ότι όλα τελικά στη ζωή είναι συμβιβασμός, αλλά τελικά βλάπτει τον ίδιο τον τόπο και τα παιδιά του.

Έχει επιμέρους προβλέψεις για κλάδους αιχμής για την Ελλάδα;

Η ΟΚΕ προτείνει την ενίσχυση του εγχώριου παραγωγικού δυναμικού, με έμφαση σε όλους τους κλάδους της οικονομίας που έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως ο τουρισμός, ο πολιτισμός, οι ΑΠΕ, το φυσικό μας κάλλος, καθώς και την προώθηση των συνεργασιών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με δημιουργία εσωτερικών αλυσίδων αξίας και συστάδων επιχειρήσεων (clusters). Εξαιρετικά σημαντική θεωρούμε και την υιοθέτηση και εφαρμογή βιομηχανικής πολιτικής, η οποία θα έχει στόχους ευθυγραμμισμένους με εκείνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά θα δίνει έμφαση στην ποιότητα, την καινοτομία και τα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Ζούμε σε μια περίοδο ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Η ΟΚΕ θεωρεί ότι η κουλτούρα της συλλογικής διαπραγμάτευσης μπορεί να συνυπάρξει με την ανάγκη για ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων;

Είναι άλλο πράγμα η διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και άλλο πράγμα ο κοινωνικός διάλογος που διεξάγεται σε θεσμικά όργανα σαν το δικό μας και ο οποίος πρέπει να προηγείται της όποιας διαπραγμάτευσης. Εξάλλου οι όποιες συμφωνίες γίνονται, οφείλουν να συνυπολογίζουν τα νέα δεδομένα και τις ιλιγγιώδεις εξελίξεις όχι μόνο στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και στο διεθνή χώρο. Η χάραξη και συμφωνία ενός ΕΑΣ όπως λέγαμε και νωρίτερα για παράδειγμα, θα ευνοήσει πρωτίστως την εργασία. Γιατί θα εξασφαλίσει ανταγωνιστικότητα, καλύτερες συνθήκες και αμοιβές στην αγορά εργασίας.