Πιστό στη γραμμή που εδώ και χρόνια κρατά, σημείωσε ότι η βιωσιμότητα του χρέους δεν είναι εξασφαλισμένη σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Μάλιστα σημείωσε ότι οι δεσμεύσεις των υπουργών Οικονομικών σε επίπεδο Eurogroup για ένα νέο κύμα παρεμβάσεων το 2032 ίσως να μην πείσουν τις αγορές. Βέβαια το Ταμείο τις θεωρεί αναγκαίες.

Σημειώνεται παράλληλα ότι το ΔΝΤ κρατά χαμηλά τον πήχη της ανάπτυξης σε σχέση με τους Ευρωπαίους, όπως και για τα πλεονάσματα, κάτι που το οδηγεί σε μια δυσμενή πρόβλεψη για τη βιωσιμότητα του χρέους από το 2038, οπότε και, όπως αναφέρει, οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες θα ξεπερνούν το ανώτατο όριο του 20% του ΑΕΠ. Δεν παραλείπει να αναφέρει, δε, ότι προϊόντος του χρόνου με την αντικατάσταση του φτηνού θεσμικού χρέους με νέα κι ακριβότερα ομόλογα από τις αγορές οι αγορές θα βάζουν ολοένα και περισσότερους αστερίσκους για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Τούτων δοθέντων το Ταμείο ζητεί μεταρρυθμίσεις, ώστε να μην ανασχεθεί η πορεία μεγέθυνσης της οικονομίας, πιστή συνέχιση της πορείας που έχει συμφωνηθεί σε σχέση με τα καυτά θέματα του αφορολόγητου, των συντάξεων, μείωση των κόκκινων δανείων, αλλά και διορθώσεις το πλάνο της κυβέρνησης για την ανάπτυξη. Επιπλέον επισημαίνει την ανάγκη διαμόρφωσης ενός κουμπαρά ρευστότητας για τις τράπεζες για το μέλλον. Όπως αναφέρει πλέον οι τράπεζες, δε χρειάζονται 10 δισ. ευρώ, όπως τόνιζε παλιότερα, αλλά ίσως χρειαστούν τρεις από αυτές έως 1,9 δισ. ευρώ

Το Ταμείο παράλληλα εμμένει ότι δεν πρέπει να έλθουν αλλαγές στα εργασιακά ενώ τονίζει ότι ενδεχόμενη αύξηση του κατώτατου μισθού θα πρέπει να γίνει με μεγάλη προσοχή. Δεν παραλείπει δε να κρούει καμπανάκι κινδύνου για την παροχολογία εν όψει των εκλογών. Χαρακτηρίζει δε τις εκλογές ως παράγοντα ενδεχόμενης ανατροπής των συμφωνηθέντων λόγω της λαϊκιστικής έκρηξης που συνήθως γίνεται.

Γιώργος Αλεξάκης