Το ότι το καραμανλικό στρατόπεδο δέχτηκε πλήγμα το διαπιστώνουμε περίτρανα, όταν βλέπουμε πρώτης τάξεως καραμανλικούς όπως ο κ. Βαλυνάκης, ο κ. Καλαντζής ή ακόμη ο θείος Αχιλλέας, να μην μπαίνουν στην Βουλή. Η πιο κραυγαλέα όμως περίπτωση είναι αυτή της μη εισόδου στην Βουλή του κ. Ζαγορίτη.

Είναι δυνατόν ο Γραμματέας του κόμματος, με όλο τον κομματικό μηχανισμό στην διάθεση του, να μη βγαίνει βουλευτής; Το πιο λογικό συμπέρασμα είναι ότι κάποιος άλλος έχει πολύ ισχυρότερο μηχανισμό και ακόμη και εάν δεν τον ελεγχει ολόκληρο, έχει συμμαχήσει ήδη με κάποιον άλλον. Φυσικά μόνο η κυρία Μπακογιάννη έχει τέτοιο μηχανσιμό που της τον κληροδότησε η παλαιότερη Πρωθυπουργία του πατρός της

Ισως λοιπόν θεωρεί ότι η διαδοχή στην ΝΔ θα εξελιχθεί σε περίπατο  και προσδοκά ότι  ο κ. Μεϊμαράκης, ο οποίος ακόμη δεν έχει βγάλει άχνα, θα αποδειχτεί ρυθμιστής υπέρ της. 

To βασικό όμως ερώτημα  είναι πόσο θα ανεχτεί μία τέτοια εξέλιξη η  καραμανλική πτέρυγα που γλύφει τις πληγές της.  Είναι δυνατόν να συνυπάρξει ο κ. σαμαράς και η κυρία Μπακογιάννη; Και τι συμμαχίες μπορεί να αναπτυχθούν για να επικρατήσει ο ένας ή ο άλλος; Και ποιός θα είναι ο νεώτερος, που διαδίδεται πως θα διεκδικήσει την ηγεσία;

Εφόσον όπως λέγεται το έκτακτο συνέδριο θα στηθεί όπως το τακτικό συνέδριο που διεξήχθη το 2007 και ότι διαδικασίες εκλογής συνέδρων δεν πρόκειται να υπάρξουν, τα πράγματα περιπλέκονται.

Οι σύνεδροι θα είναι  οι βουλευτές και πολιτευτές του κόμματος στις εκλογές του 2009, οι εκλεγμένοι δήμαρχοι και νομάρχες, τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που εξελέγησαν το 2007 και οι εκπρόσωποι τοπικών οργανώσεων, της νεολαίας και του συνδικαλιστικού με την προηγούμενη σύνθεσή τους. Στη δε Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ μετέχουν, μεταξύ άλλων, ο Αριστοτέλης Παυλίδης, Σάββας Τσιτουρίδης και Πέτρος Δούκας.

Και εάν το έβδομο συνέδριο, ως ένα βαθμό κατάφερε να συσπειρώσει τα στελέχη της ΝΔ , η εμπιστοσύνη των οποίων είχε κλονιστεί, πόσο συσπειρωτικό μπορεί να είναι ένα συνέδριο που προσπαθεί να γεφυρώσει τα αγεφύρωτα, ιδιαίτερα μετά από μία τόσο βαρειά ήττα. Υπό αυτές τις συνθήκες η μάχη προβλέπεται σκληρή και το μέλλον αβέβαιο

Ασ μην ξεχνάμε δε πως το 1997 για την ανάδειξη του ίδιου του κ. Καραμανλή  χρειάστηκαν δύο εκλογικοί γύροι. Στον πρώτο γύρο ο Κ. Καραμανλής έλαβε 40,73% των ψήφων που αντιστοιχούσαν σε 1.408 ψήφους. Ο Γ. Σουφλιάς 30,52% (1.055 ψήφους), ο Μ. Εβερτ 25,34% (876 ψήφους) και ο Β. Πολύδωρας 3,41% (118 ψήφους). Η επικράτηση του Κ. Καραμανλή, ήρθε στο δεύτερο γύρο μετά την αγκαλιά που του προσέφερε ο Μ. Εβερτ καθώς  ελαβε το 69,16% (2.350 ψήφους) με τον Γ. Σουφλιά σχεδόν να διατηρεί τις δυνάμεις του λαμβάνοντας 30,84% (1.048 ψήφους).

Μια ακόμη παράμετρος που θα πρέπει να λάβουμε υπ όψη, είναι το παράδειγμα Καρατζαφέρη. Έφτιαξε ένα κόμμα το οποίο όχι μόνο επέζησε του ισχυρού δικομματισμού αλλά αυξάνει και τα ποσοστά του, έστω και μηδαμινά. Το έχει δηλώσει και ο ίδιος, πως σε αντίθεση με τους κ. Στεφανόπουλο, Σάμαρά, Τσοβόλα, Αβραμοπουλο, Αρσένη, το δικό του δημιούργημα πέτυχε.

Αναξαρτήτως λοιπόν αποτελέσματος τόσο η Καραμανλική πτέρυγα  όσο και η κυρία Μπακογιάννη δεν αποκλείεται να σκεφθούν ένα τέτοιο εγχείρημα, όταν με μαθηματική ακρίβεια, όπως πιστεύω, φθάσουν στα άκρα πριν καν το συνέδριο. Αλλωστε οι πολιτικοκοινωνικές συγκυρίες έχουν αλλάξει από τη δεκαετία του ενενήντα, και υπάρχει πρόσφορο έδαφος.

Τάκης Λαϊνάς
[email protected]