Εν προκειμένω, ο κ. Σαμαράς δήλωσε πως ήδη έχει αρχίσει η συζήτηση για τη μετά το μνημόνιο εποχή και έκανε γνωστό πως στοιχείο των διαπραγματεύσεων αποτελεί μια πιθανή προληπτική γραμμή στήριξης που θα προστάτευε τη χώρα από πιθανές αναταράξεις στις αγορές. Αυτό ωστόσο συνιστά μεταβολή θέσης διολισθητικά, καθώς η κυβέρνηση κινήθηκε από την άρνηση στη σύσταση Λαγκάρντ για ευρωπαϊκή πιστωτική γραμμή, στη θέση ότι μπορεί να συζητηθεί προληπτικά και τελικώς στο ότι γίνονται διαπραγματεύσεις ή και υπάρχει προσυμφωνία με τους εταίρους όπως αποκάλυψε ο Ρέκλινγκ πρόσφατα.

Αυτοί οι χειρισμοί καθώς και οι διορθώσεις στον αναβαλλόμενο φόρο, επισκίασαν την ευνοϊκή συμφωνία με την ΕΚΤ για τις τράπεζες, αφού στα όρια πανικού, δημοσιοποιήθηκε λανθασμένα νωρίτερα ως πυρόσβεση στην κρίση, αντί ως προστιθέμενη αξία ενόψει stress tests.

Ο πρωθυπουργός μιλώντας στο Reuters τόνισε ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, τον Ιούνιο του 2016, προσθέτοντας ότι θα εξαλειφθούν οι ανησυχίες περί πολιτικού κινδύνου.

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ με αναλυτικό κείμενο σχολιασμού των οικονομικών εξελίξεων, διαβεβαιώνει ότι αν έρθει στην κυβέρνηση «θα αποτελέσει παράγοντα σταθερότητας για την Ελλάδα και την Ευρώπη, διεκδικώντας ταυτόχρονα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους τους χρέους και την αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης, μέσα από την επαναδιαπραγμάτευση των δανεικών συμβάσεων σε ευρωπαϊκό (και όχι διμερές) επίπεδο». Μια τέτοια εξήγηση προφανώς αποσκοπεί στον καθυσυχασμό των αγορών και των δανειστών ότι δεν υπάρξουν μονομερείς ενέργειες καθώς μετά το κλίμα πόλωσης ακολούθησε το κραχ και οι αναλυτές απέδιδαν στην ελληνική αξιωματική αντιπολίτευση ρόλο θρυαλλίδας.