Όλοι στην πολιτική αγορά- το υποστήριξε Κυριακάτικα και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλος- λένε κατά καιρούς ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται έχοντας στραμμένη την προσοχή της, στις ανήσυχες τάσεις του κόμματος. Το αναγνώρισε άλλωστε στην τελευταία Σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής ο ίδιος ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης, εξομολογούμενος ότι θα προτιμούσε να πάψει το κόμμα να λειτουργεί σαν Ομοσπονδία.
Στον τύπο και τα ενημερωτικά μέσα, την ίδια στιγμή, βοούν τα σενάρια που προεξοφλούν τη διάσπαση, ή τουλάχιστον την αποχώρηση μέρους στελεχών ή βουλευτών σε περίπτωση ενός «ατιμωτικού συμβιβασμού», που θα έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζει με τα υπόλοιπα κόμματα αστικής διαχείρισης.
Προφανώς τα μεγέθη δεν είναι ίδια…
Το φλερτ με τη ρήξη
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις θεαματικές προγραμματικές του εκπτώσεις, με πρώτη αυτήν του προγράμματος της Θεσσαλονίκης που περιορίστηκε δραματικά στα 200 εκ. ευρώ, δεν εννοεί να καταθέσει τα όπλα. Μπορεί οι κατήγοροί του να υποστηρίζουν ότι επισείοντας το χαρτί της προσφυγής στο λαό, μεταθέτει το βάρος της ευθύνης στους πολίτες, ωστόσο, όλα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός, παρότι δεν έχει στα χέρια του όπως ο ίδιος λέει, εντολή ρήξης, σκοπεύει να το τραβήξει στην άκρη, παρά να πολιτογραφηθεί σαν ένας ακόμα ασυνεπής.
Έχει εδώ ειδικότερο ενδιαφέρον, το γεγονός ότι τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά κυρίως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, μετατοπίστηκε πλέον από το σενάριο των πρόωρων εκλογών, στην επιλογή του δημοψηφίσματος. Ίσως, επειδή, όπως συμπεραίνουν στην πολιτική αγορά, στο επιτελείο του, συνειδητοποίησαν αίφνης, πως οι δεσμευτικές Συνταγματικές πρόνοιες, του άρθρου 41, μπορούν στην περίπτωση αυτήν να προκαλέσουν απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις που δυνητικά θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κυβερνητική αλλαγή, χωρίς καν να χρειαστεί να στηθούν κάλπες!..
Τα μέτρα, που φαίνονται πλέον αναπόφευκτα, δεδομένου ότι η χώρα, από τον περασμένο Ιούνιο, συμπληρώνει ένα δεκάμηνο που πορεύεται ακυβέρνητη, δεν θα περάσουν βέβαια, χωρίς οδύνες.
Πολλοί βουλευτές, περιμένουν θυμωμένοι τον πρωθυπουργό στη γωνία για να του υπενθυμίσουν, όπως λέει στο Reporter επαρχιώτης βουλευτής που έζησε όλα τα πολιτικά του χρόνια στους δρόμους της ανανεωτικής αριστεράς, την προεκλογική αμετροέπεια των «ζουρνάδων» στους οποίους θα χόρευαν οι αγορές και την απουσία σχεδίου.
Ενόψει εξελίξεων, ο Reporter κατάρτισε μιαν υποτυπώδη ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, κατατοπιστική για τις μέρες που πρόκειται να΄ ρθουν…
Η ΑΡΕΝ κι…η δεξΑΡΕΝ!
1.Εν αρχή ην, η λεγόμενη πλειοψηφική τάση της «Αριστερής Ενότητας» (ΑΡΕΝ) από την οποία προέρχεται και ο Αλέξης Τσίπρας και έχει από καιρό διασπαστεί στην αριστερή… Αριστερή Ενότητα (αρΑΡΕΝ) με τους Ευκλείδη Τσακαλώτο, συντονιστή πλέον της εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης, Τάσο Κορωνάκη, γραμματέα της Κ.Ε του κόμματος, Ράνια Σβίγκου, εκπρόσωπο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Χριστόφορο Παπαδόπουλο, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας, Ηλία Χρονόπουλο κ.ά.
«Δεξιότερα» είναι η…δεξιά Αριστερή Ενότητα (δεξΑΡΕΝ), στην οποία εντάσσονται οι: Νίκος Παππάς, Γιάννης Μπασκόζος(Γ.Γ. Υγείας), Γιάννης Μπουρνούς (μέλος Π.Γ.), Νάσος Ηλιόπουλος, (μέλος ΠΓ), Δημήτρης Τζανακόπουλος (Γραφείο πρωθυπουργού), Στέλιος Παππάς και Παναγιώτης Σκούτας (αυτοδιοικητικό στέλεχος). Σε αυτή την τάση φαίνεται να έχει μεταπηδήσει τελευταία και ο εκλογολόγος του κ. Τσίπρα, Κώστας Πουλάκης, ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν στην κίνηση Πλατφόρμα 2010 του Μπαλάφα.
Για να μη χαθεί ο μπούσουλας, σημειώστε ότι το πρώτο κομμάτι, η αριστερή ενότητα, ομογενοποιήθηκε με την ΑΝΑΣΑ( πρόκειται για την παλιά ΑΚΟΑ του μακαρίτη Γιάννη Μπανιά, τη ΡΟΖΑ, ανένταχτους και κομμάτι της συνιστώσας «Κόκκινο» που δεν έχει ενταχθεί στην «Αριστερή Πλατφόρμα») στην «κίνηση των 53» η οποία εκδηλώθηκε λίγο μετά τις ευρωεκλογές. Σε αυτήν ανήκουν και οι υπουργοί σήμερα, Τασία Χριστοδουλόπουλου, Θοδωρής Δρίτσας και Θεανώ Φωτίου, ο Πάνος Λάμπρου (μέλος της ΠΓ) ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Χρήστος Μαντάς, ο διευθυντής της ΚΟ Κώστας Αθανασίου, οι βουλευτίνες Βασιλική Κατριβάνου, Ηρώ Διώτη, Βασιλική Λέβα, Σία Αναγνωστοπούλου, Ειρήνη Αγαθοπούλου, Χρήστος Καραγιαννίδης και Κώστας Ζαχαριάς κ.ά.
Ζυμώσεις περί τον αρχηγό
Στους «53» επίσης, ανήκει και η «τριπλέτα της ενημέρωσης», με τους Γαβριήλ Σακελλαρίδη (χωρίς όμως ποτέ να έχει βάλει την υπογραφή του σε κάποιο κείμενο ή εν πάση περιπτώσει να έχει στηρίξει ανοιχτά τις θέσεις της Ομάδας) και τους Θόδωρο Μιχόπουλο και Γιάννη Αλμπάνη (Γραφείο Τύπου πρωθυπουργού). Στην ίδια ομάδα, μετακινήθηκε εσχάτως και ο πρώην γραμματέας του κόμματος, Δημήτρης Βίτσας.
Οι υπουργοί Νίκος Βούτσης και Πάνος Σκουρλέτης είναι «δορυφόροι» τηρώντας ωστόσο διακριτές αποστάσεις, ενώ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Νίκος Φίλης, που συχνά μεταφέρει στη Βουλή απευθείας τη γραμμή του Μαξίμου, τηρεί την επαμφοτερίζουσα στάση του «κληρονόμου» των ανανεωτικών παραδόσεων…
Το δεύτερο κομμάτι αυτής της τάσης, η δεξΑΡΕΝ, μετασχηματίζεται στην «Ενωτική Κίνηση» που συζητά ενοποίηση με την «Πλατφόρμα 2010» (Μπαλάφας, Παναγιώτης Ρήγας [μέλος ΠΓ], Άγγελος Μανταδάκης, Νατάσα Θεοδωρακοπούλου, Χρήστος Στάικος). Εδώ, πολιτογραφούνται ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης και η Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, αλλά, με έναν τρόπο που δε συνεπάγεται απόλυτη ένταξη…
Συνοπτικά πάντως, όλοι οι παραπάνω προέρχονται από το ευρωκομμουνιστικό ρεύμα του ΚΚΕ εσ. από το οποίο στη συνέχεια συγκροτήθηκε η πλειοψηφία του τότε Συνασπισμού. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, η κίνηση των «53» είναι πιο «ακτιβιστική» και «αριστερίστικη»,- αναδεικνύει τη ρητορική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνισμού και είναι υπέρ της ΕΕ και του ευρώ, μολονότι τελευταία, στελέχη της, όπως ο κ. Αλμπάνης υποστηρίζουν ότι μπροστά σε ένα μνημόνιο είναι προτιμότερη η ρήξη με το ευρώ.
Οι μικρές μετατοπίσεις
2. Στη συνεδριακή πλειοψηφία (όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στο ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2013) ανήκουν και η ΚΟΕ του Ρούντι Ρινάλντι και οι λεγόμενοι «πασοκογενείς».
Η ΚΟΕ ωστόσο, σε αυτή την κυβερνητική φάση επιδεικνύει «αντιπολιτευτικά» χαρακτηριστικά αφού ασκεί έντονη κριτική στην κυβέρνηση και βουλευτές της αντέδρασαν για την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλο στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά και για τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Στην συγκεκριμένη τάση ανήκουν οι βουλευτές Ελένη Σωτηρίου, Μήτσος Κοδέλας, Βασίλης Χατζηλάμπρου, Βασίλης Κυριακάκης και Μαρία Τριανταφύλλου.
Όσο για τους «πασοκογενείς» πλέον δεν είναι συγκροτημένη και ομαδοποιημένη κατάσταση και δεν έχουν παρουσία στην Πολιτική Γραμματεία.
Ο Αλέξης Μητρόπουλος ακολουθεί ατομική πορεία, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, είναι ακραιφνώς κυβερνητικός, έντιμα στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής όπως ο Αντώνης Κοτσακάς και η Μαρία Φραγκιαδάκη κινούνται σε ρεαλιστική γραμμή, σε αντίθεση με «αριστερά» στελέχη όπως η Νίνα Κασιμάτη του «Νέου Αγωνιστή» που διατηρούν ισχυρές αναμνήσεις από την πρώτη περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ιδιαίτερη περίπτωση εδώ, η ευρωβουλευτής τώρα Σοφία Σακοράφα, μια αυτόφωτη πολιτική προσωπικότητα με στέρεο πολιτικό και ιδεολογικό φορτίο, κρυστάλλινη εντιμότητα και ευρεία λαϊκή αποδοχή.
Στο κλίμα αυτό, η «ενωτική κίνηση» πιο «συστημική», συσπειρώνει τους λεγόμενους «ρεαλιστές», ενώ το σκηνικό συμπληρώνει η κίνηση του αειθαλούς Μανώλη Γλέζου «Ενεργοί Πολίτες» με…υπαρχηγό την Εύη Καρακώστα.
Το κραταιό Αριστερό Ρεύμα
3. Η ισχυρή συνεδριακή μειοψηφία εκφράζεται συμπαγώς από την «Αριστερή Πλατφόρμα» η οποία περιλαμβάνει τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος του άλλοτε ΣΥΝ που αποτελούν την πλειοψηφία της πλατφόρμας και δίνουν τον τόνο, και τις τροτσκιστικές οργανώσεις «ΔΕΑ» (Αντώνης Νταβανέλλος), «Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα»(Γιώργος Σαπουνάς) και «Κόκκινο» (Πάνος Κοσμάς).
Βασικά στελέχη της είναι πέραν του Παναγιώτη Λαφαζάνη και του Δημήτρη Στρατούλη, ο Κώστας Ήσυχος, ο Στάθης Λεουτσάκος, η Δέσποινα Χαραλαμπίδου, η Λίτσα Αμανατίδου, ο Θανάσης Πετράκος, η Ευγενία Ουζουνίδου, κ.ά.
Από το τελευταίο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, στα αριστερά αυτής της τάσης έκανε την εμφάνισή της η «Κομουνιστική Τάση» με μικρή συμμετοχή και χωρίς καν να είναι βέβαιο ότι εντάσσεται στην «Αριστερή Πλατφόρμα».
Επίσης, υπάρχουν και αρκετοί ανένταχτοι ή αχαρτογράφητοι, ή στελέχη που αποφεύγουν να ταυτιστούν με κάποια εσωκομματική τάση, όπως ο Γιάννης Δραγασάκης, το «δυνατό χαρτί» της κυβέρνησης που, αντικειμενικά, δεν εντάσσεται πουθενά και έχει ζητήσει να γίνει επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα, σταματώντας να λειτουργεί σαν Ομοσπονδία… Στο ίδιο κλίμα και εντελώς απρόβλεπτη η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία, έχοντας άμετρες φιλοδοξίες, ανοίγει δική της περπατησιά…