Εν όψει του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, δήλωσε ότι θα παραμείνει ενεργός στην πολιτική, μιλώντας στην εφημερίδα «Real News».
«Θα μείνω στη Βουλή γιατί θεωρώ ότι είναι χρήσιμη η παρουσία μου εκεί για λόγους που υπερβαίνουν τα κομματικά όρια του ΠΑΣΟΚ» προσθέτει, αναφερόμενος στο τι θα πράξει μετά την εκλογή νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ.
«Δεν πρόκειται να πάω σε καμία εξορία και να περιμένω να με φωνάξουν. Δεν θέλω να υποδυθώ τον Κινγκινάτο και να περιμένω να με φωνάξουν να σώσω την πατρίδα», τονίζει ο κ. Βενιζέλος.
Παράλληλα, εκτιμά ότι το μεγάλο πλεονέκτημα του σημερινού ΠΑΣΟΚ είναι ότι σμικρύνθηκε τόσο πολύ που μπορεί να μιλάει πλέον στο όνομα της αλήθειας και μόνο.
«Και κυρίως να μιλά στο όνομα μιας αντίληψης εθνικού συμφέροντος. Το κομματικό συμφέρον εξανεμίστηκε», καταλήγει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Σημίτης: Χρειάζεται ένα νέο Κίνημα
Παρέμβαση ειδικού βάρους στο αβέβαιο εσωκομματικό τοπίο του καχεκτικού σήμερα ΠΑΣΟΚ επιχειρεί ο Κώστας Σημίτης. Σε αιχμηρό άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής» με τίτλο «Συνέδριο: Για ποιόν σκοπό;» ενόψει του 10ου Συνεδρίου του κόμματος στις 5,6 και 7 Ιουνίου, παίρνει θέση και αναρωτιέται ευθέως αν «έχουν νόημα οι διαδικασίες ρουτίνας, και οι γνωστές θέσεις που θα επαναληφθούν».
«Υπάρχουν περιθώρια ανάκαμψης για το ΠΑΣΟΚ; Οι αριθμοί δείχνουν το αντίθετο» συμπεραίνει ο πρώην πρωθυπουργός και σπεύδει να παρατηρήσει δηκτικά:
«Περίπου το 5% των ψήφων στις εκλογές και το 3% περίπου στις σφυγμομετρήσεις είναι αποδείξεις περιθωριοποίησης [...]. Τα στελέχη προσπαθούν να αναδειχθούν αλλά μένουν σταθερά στο δεύτερο πλάνο, λίγο πιο σημαντικοί από τους ασήμαντους».
Ο εκ των συνιδρυτών του άλλοτε κραταιού κινήματος, τονίζει ότι το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αντιμετωπίσει με ριζοσπαστικό τρόπο την κατάσταση. «Αν ακολουθήσει την πάγια πρακτική, δηλαδή την κατανομή θέσεων και εξουσιών και τη συνέχιση της ρουτίνας της κομματικής δουλειάς, θα επιταχύνει τη μετατροπή του κόμματος σε μια περιθωριακή ομάδα» προβλέπει δυσοίωνα, υποστηρίζοντας την ανάγκη ριζικών αλλαγών.
Στο πλαίσιο αυτό, προτάσσει την αναγκαιότητα να δημιουργηθεί ένα νέο κίνημα «όλων εκείνων που απαρνούνται την εθνικιστική συντηρητική Δεξιά, την εθνικολαϊκιστική Αριστερά και τις συντεχνιακές και πελατειακές νοοτροπίες των κατεστημένων συμφερόντων».