H πρώτη θέση είναι πλέον διαφιλονικούμενη και ο διεθνής παράγοντας δείχνει ήδη την προτίμησή του σε συμμαχικές κυβερνήσεις που θα απομακρύνουν την πολιτική αβεβαιότητα από τη χώρα. Άλλωστε όσο περνά ο καιρός, όλο και περισσότεροι συμφωνούν ότι με μονοκομματική κυβέρνηση, οι επαχθείς διατάξεις του τρίτου Μνημονίου, δεν μπορούν να περάσουν εύκολα στην κοινωνία.
Στο επίκεντρο της τακτικής των κ.κ Τσίπρα- Μεϊμαράκη η αποδόμηση του αντιπάλου με στόχο να αναδειχθεί στο εκλογικό ακροατήριο ο περισσότερο άφθαρτος και ικανότερος πολιτικός διαχειριστής.
Εν αναμονή του δεύτερου γύρου των δημοσκοπήσεων του προσεχούς Σαββατοκύριακου, είναι πάντως προφανές, ότι το 3ο Μνημόνιο και το Δημοψήφισμα που προκάλεσε τον έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων, καθώς και η συνακόλουθη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώνουν ένα ριζικά διαφορετικό τοπίο.
Στα επιτελικά ρετιρέ των δύο κομμάτων εξουσίας, γίνεται αντιληπτό, ότι η αυτοδυναμία υπό τις παρούσες συνθήκες είναι όνειρο φθινοπωρινής νυκτός. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που συνεχίζει να φυλλοροεί, επισήμως να απορρίπτει κάθε σκέψη για μετεκλογικές συνεργασίες, ωστόσο αυτό αποκαλύπτει μάλλον την πρόδηλη αμηχανία στο θέμα των κυβερνητικών συμπράξεων, παρά κάποια κατασταλαγμένη επιλογή. Εξηγούνται ίσως έτσι οι επαμφοτερίζουσες δηλώσεις επί του θέματος, στελεχών του τα τελευταία 24ωρα…
Αν οι ΑΝΕΛ δεν καταφέρουν να εισέλθουν τότε, στην ηγετικά ομάδα Τσίπρα, δεν θα έχει απομείνει, όπως αναγνωρίζεται, κανένα πρόσχημα ακαμψίας. Πολύ περισσότερο που το επαχθές Μνημόνιο φέρει διάπλατα την υπογραφή του παραιτηθέντος πρωθυπουργού.
Στην Κουμουνδούρου, προσπαθούν να ανιχνεύσουν τη δυναμική του νέου κόμματος υπό τον Παναγιώτη Λαφαζάνη πίσω από τον οποίον στοιχίζεται υπολογίσιμο κομμάτι της παλαιάς κομματικής βάσης. Την ίδια στιγμή, απολογούνται για τη νωθρή κυβερνητική διαχείριση που στις περισσότερες περιπτώσεις, όχι μόνο δεν αντιμετώπισε καθημερινά προβλήματα, αλλά, προκάλεσε έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, όπως ενδεικτικά, στο μεταναστευτικό, την Παιδεία και την Υγεία.
Μέχρι στιγμής, η συσπείρωση στα μεγαλύτερα κόμματα, εμφανίζεται ακόμα αξιοσημείωτα χαμηλή, με τους δύο αρχηγούς να συναγωνίζονται σε δημοφιλία, μετά τις φιλότιμες προσπάθειες του προέδρου της ΝΔ Βαγγέλη Μεϊμαράκη να ξαναφέρει το κόμμα του στον παραδοσιακό κεντροδεξιό άξονα και τα συστηματικά ανοίγματα που επιχειρεί στους όμορους χώρους για τον επαναπατρισμό των απογοητευμένων δεξιών ψηφοφόρων.
Το τοπίο θυμίζει κινούμενη άμμο, με τα υπόλοιπα κόμματα να προσπαθούν να αντέξουν τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκούνται προκειμένου να περιοριστούν οι διαρροές και να ενισχυθεί ο διπολισμός. Μολονότι ο καιρός είναι βραχύς, οι εξελίξεις διαγράφονται απρόβλεπτες και η διαμόρφωση της νέας διάταξης των κομματικών δυνάμεων, σε ατμόσφαιρα έντασης, παραμένει όσο ποτέ ανοικτή.