Τα τελευταία γεγονότα, δικαίωσαν όσους –και εντός της κυβέρνησης- υποστήριζαν ότι η διαχείριση του όλου ζητήματος με πολιτικά κριτήρια θα αποβεί επιζήμια. Όσο και αν η ηγετική ομάδα του Μαξίμου αντιδρά φλεγματικά, υποστηρίζοντας ότι η αποχώρηση Καλογρίτσα, αποδεικνύει πως ο διαγωνισμός είχε λειτουργικές δικλείδες ασφαλείας, εντούτοις η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε μια ξεκάθαρη πολιτική ήττα.
Το αν αυτή, θα μετατραπεί σε θρυαλλίδα καταλυτικών πολιτικών εξελίξεων, μέλλεται να φανεί πολύ σύντομα, δεδομένου ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ειδικά η ΝΔ- η οποία πάντως, από κοινού με το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για την διαιώνιση ενός άναρχου και εν πολλοίς παράνομου καθεστώτος που έμενε αρρύθμιστο επί 27 χρόνια- φέρονται αποφασισμένα να συντηρήσουν το θέμα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Ο πολιτικός υδράργυρος ανεβαίνει κατακόρυφα και αυτό- δεν χρειάζεται να είναι κανείς οιωνοσκόπος…- θα φανεί και στη σημερινή συνεδρίαση της Βουλής, όπου αναμένεται αργά το βράδυ να ψηφιστούν οι κρίσιμες διατάξεις των προαπαιτούμενων για την εκταμίευση της υπολειπόμενης δόσης των 2,8 δις ευρώ, καθώς ο χρόνος λιγοστεύει.
Το υπόστρωμα της όλης διαδικασίας είναι ήδη εύφλεκτο, μετά την ομοβροντία πυρών που δέχθηκε από χθες η κυβέρνηση, η οποία συμφώνησε την μεταβίβαση του συνόλου της κρατικής περιουσίας στο Εποπτικό Συμβούλιο το οποίο θα ελέγχεται από τους δανειστές για 99 χρόνια.
Όσο και αν ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, δεσμευόμενος πως όσο παραμένει στη θέση του δεν πρόκειται να στέρξει σε αθρόες ιδιωτικοποιήσεις, εντούτοις σε πολλούς βουλευτές, όπως και σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι μια κυβέρνηση που διατείνεται πως ανήκει στην Αριστερά, υπέγραψε την παράδοση στην ιδιωτική αξιοποίηση ενός πολύτιμου φυσικού πόρου, όπως είναι το νερό.
ΟΙ εξελίξεις στο μέτωπο της Οικονομίας, όπως εύκολα διαπιστώνεται από τα βασικά μεγέθη, δεν επιτρέπουν ιδιαίτερη αισιοδοξία. Και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε χθεσινή εκδήλωση επανέφερε το αίτημα για τη ρύθμιση του χρέους. Πρόκειται όπως καθολικά αναγνωρίζεται για έναν στόχο εθνικού βεληνεκούς, στην υπεράσπιση του οποίου το Μαξίμου θα μπορούσε να βρει πρόθυμους υποστηρικτές σε όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου.
Η κυβέρνηση όμως επιδίδεται και πάλι στην γνώριμη τακτική των μακρόσυρτων διαπραγματεύσεων επί θεμάτων που έχει αποδεχθεί ότι θα προωθήσει. Και κάποιες ενδιαφέρουσες τροχιοδεικτικές βολές τις τελευταίες ημέρες κορυφαίων Ευρωπαίων αξιωματούχων, (ενδεικτικά, Γιούνκερ, Ντομπρόβσκις) δείχνουν, αν και κάπως πρώιμα, πιθανή αλλαγή διαθέσεων στην Εσπερία, έναντι του πρωθυπουργού, στον οποίον καταλογίζουν ότι αρνείται να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του, εξαιτίας των οποίων επιβαρύνεται ο λογαριασμός για τους Έλληνες πολίτες.
Γιώργος Χατζηδημητρίου