Η αναβάθμιση της απειλητικής ρητορικής, όπως εκτιμούν διπλωματικές πηγές στην Αθήνα, υπακούει βεβαίως σε κάποιον σύνθετο σχεδιασμό του τουρκικού καθεστώτος, που περιλαμβάνει την αποτροπή σύστασης Κουρδικού κράτους στον υπό διαμόρφωση χάρτη στα νότια σύνορά του.
Συνοδεύεται ωστόσο και από έμπρακτες αμφισβητήσεις της εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, όσο και αν μια μερίδα «εθελότυφλων» στην εγχώρια πολιτική σκηνή, υποστηρίζει καθησυχαστικά ότι τα ελληνικά νησιά δεν είναι προτεραιότητα της Άγκυρας...
Λίγες μόλις μέρες από την απειλή Ερντογάν ότι θα προσαρτήσει τα κατεχόμενα στην Κύπρο και τον ισχυρισμό του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ότι στην Τουρκία ανήκουν 18 νησιά του Αιγαίου, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επανέφερε χθες την ατζέντα των «συνόρων της καρδιάς», υποστηρίζοντας ότι τα Ίμια είναι τουρκικά.
Η φλεγματική απάντηση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών η οποία παραπέμπει στην ανάγκη σεβασμού των Διεθνών Συνθηκών και των κανόνων «καλής γειτονίας», μαρτυρά μάλλον την αμηχανία της Αθήνας μπροστά σε μια κλιμακούμενη πίεση που ενέχει τον κίνδυνο πρόκλησης θερμού επεισοδίου.
Στην πραγματικότητα η ανησυχία της κυβέρνησης είναι μεγαλύτερη από όσο φαίνεται και είναι αυτή που υποχρέωσε τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να τηλεφωνήσει χθες εσπευσμένα στην Άγγελα Μέρκελ ζητώντας τη διαμεσολάβηση της Γερμανίας, όπερ και έγινε, προκειμένου να χαμηλώσουν οι τόνοι της απειλής.
Είναι φανερό, όπως αναγνωρίζει η κυβέρνηση, ότι η συγκυρία δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή. Η χώρα κλυδωνίζεται στα νερά της κρίσης, ενώ την ίδια ώρα, η διπλωματική απομόνωση του τουρκικού καθεστώτος- που αποκτά ραγδαία όλα τα χαρακτηριστικά καλυμμένης δικτατορίας- από την Ευρώπη, αναβαθμίζει το προσφυγικό πρόβλημα, στο κενό μάλιστα που αφήνει η μεταβατική κατάσταση στην Ουάσινγκτον.
Υπό το πρίσμα αυτό, μπορεί καθένας να φανταστεί, ότι το πρόσχημα μιας επιθετικής ενέργειας εναντίον της Ελλάδας, δεν είναι δύσκολο να βρεθεί.
Το όραμα της «Μεγάλης Τουρκίας» που περνάει από την Ελλάδα και την Κύπρο, υποχρεώνει, ίσως για πρώτη φορά τόσο πιεστικά τον διεθνή παράγοντα-εκτός από την ενίσχυση της ελληνικής ικανότητας αποτροπής- να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα περιορίσουν τον Ερντογάν εντός ορίων...
Γιώργος Χατζηδημητρίου