Δεν πέρασαν παρά μόνο μερικά λεπτά από την επίτευξη της συμφωνίας για την επιστροφή των θεσμών στην Ελλάδα και το Μέγαρο Μαξίμου, με τη βοήθεια κορυφαίων υπουργών, επιδόθηκε σε ένα επικοινωνιακό… σαφάρι, πανηγυρίζοντας ουσιαστικά για το πλαίσιο γύρω από το οποίο στήνεται η διαπραγμάτευση.
Η λογική του «ούτε ένα ευρώ λιτότητα», αποτελεί τη βασική ή αν προτιμάτε την επίσημη γραμμή εντός του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς εκφράζεται τόσο από το Μέγαρο Μαξίμου και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, όσο και από κορυφαίους υπουργούς, όπως ο Νίκος Παππάς.
Μόνο που στο διάστημα που ακολούθησε διαπιστώθηκε από πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πως αυτός ο ενθουσιασμός είναι μάλλον υπερβολικός και πως επίσης είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον υπερασπιστεί κανείς στον δημόσιο διάλογο.
Αυτό έδειξε άλλωστε και η… περίεργη σιωπή του Ευκλείδη Τσακαλώτου, που ξεκάθαρα απέφυγε να μπει στη λογική των «πανηγυρισμών» για τη συμφωνία που κατάφερε να πετύχει στο Eurogroup.
Και πίσω από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο μοιάζει να στοιχίζεται η δεύτερη γραμμή που διαμορφώθηκε εντός του κυβερνώντος κόμματος, με στελέχη, όπως ο Νίκος Φίλης και ο Στέργιος Πιτσιόρλας να σιγοντάρουν ανοιχτά.
Τι λέει αυτή η τάση; Πως, ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται σκληρά. Πως, ναι υπάρχει μία καλή βάση για τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, αλλά ως εκεί… Η τάση αυτή εκτιμά πως δεν είναι δικαιολογημένοι οι πανηγυρισμοί, καθώς ο δρόμος είναι εξαιρετικά δύσκολος και το αποτέλεσμα που θα προκύψει δεν θα δικαιολογεί τον τωρινό ενθουσιασμό.
Πρόκειται για την τάση των «ρεαλιστών», που δεν πιστεύουν πως το «ούτε ένα ευρώ λιτότητα» μπορεί να πείσει τον κόσμο και που εκτιμούν ότι πρέπει να ειπωθεί στον κόσμο η αλήθεια.
Πως δηλαδή επετεύχθη ο στόχος, εκτός από μέτρα να υπάρξουν και αντίμετρα, αλλά πως ακόμα και έτσι θα υπάρξει κόστος. Πως από εδώ και στο εξής θα γίνει μάχη για να περιοριστούν οι «ζημιές», αλλά ο τελικός απολογισμός δεν είναι σίγουρο πως θα αρέσει στον κόσμο.
Η γραμμή αυτή υποστηρίζει ακόμα πως η ρητορική πρέπει να περιοριστεί στο γεγονός ότι θα γίνει προσπάθεια το κλείσιμο της αξιολόγησης να είναι προς όφελος της πλειοψηφίας των ανθρώπων που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες στη διάρκεια της κρίσης. Των χαμηλών εισοδηματικά στρωμάτων, αλλά φυσικά και της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό το σημείο βέβαια οι δύο γραμμές… ενώνονται, καθώς θεωρούν πως το πιο κρίσιμο σημείο της διαπραγμάτευσης είναι να καταφέρουν να μεταθέσουν τα πιο σκληρά μέτρα για μετά το τέλος του προγράμματος, ώστε να μην κλονιστεί η βάση των ψηφοφόρων του κόμματος.
Τι σημαίνει αυτό; Πως οι όποιες μειώσεις γίνουν σε συντάξεις και αφορολόγητο, η κυβέρνηση θα πρέπει να επιδιώξει να νομοθετηθούν για μετά το 2018 και να αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 2019 κι έπειτα.
Μοιάζει με τον νούμερο ένα στόχο στην παρούσα φάση, ώστε η αξιολόγηση να κλείσει χωρίς μεγάλες άμεσες επιπτώσεις και να μπορέσει να ψηφιστεί με σχετική άνεση από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Σπύρος Πολυχρονόπουλος