Την ατμόσφαιρα επηρεάζει καταλυτικά η εισαγόμενη κρίση στις σχέσεις Μαξίμου με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο η οποία εκτελωνίστηκε στην Ελλάδα μετά τις ευθέως άκομψες δηλώσεις Σόϊμπλε ότι ο Τσίπρας δεν εμπιστεύεται τον υπουργό Οικονομικών του και ότι «τηλεφωνεί ξανά και ξανά στην κ. Μέρκελ» για θέματα που είναι αρμοδιότητας των υπουργών.
«Ο κ. Τσακαλώτος είναι ένας καλός υπουργός Οικονομικών και σκληρός διαπραγματευτής και είναι κρίμα που ο κ. Τσίπρας δεν τον εμπιστεύεται αρκετά» είπε από το Βερολίνο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ταράζοντας τα νερά στην Αθήνα.
«Ο Πρωθυπουργός έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον υπουργό Οικονομικών. Εκείνο στο οποίο δεν έχει εμπιστοσύνη, είναι στο αν ένα όργανο, στο οποίο συμμετέχει ο κ. Σόιμπλε, μπορεί να δώσει λύση για την Ελλάδα. Ελπίζουμε να διαψευστούμε» απάντησε (Ραδιόφωνο 24/7) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος προσωποποιώντας τη βεντέτα.
Είναι γεγονός ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών, έχουν γνωρίσει αρκετές περιόδους εντάσεων με βασική αιτία την διαφωνία τους για την διαχείριση των διαπραγματεύσεων. Ο κ. Τσακαλώτος, όπως και ο Γ. Χουλιαράκης, επιθυμεί γρήγορους ρυθμούς, κλείσιμο των εκκρεμοτήτων και συλλογική ανάληψη της πολιτική ευθύνης. Ο κ. Τσίπρας θέλει να μείνει στο απυρόβλητο, είναι αξιοσημείωτα αμφιρρεπής και επιμένει αναποτελεσματικά σε μια επικοινωνιακή ανάγνωση της πραγματικότητας, εσωτερικής βασικά κατανάλωσης, που τσακίζει κάθε φορά τα τρυφερά φτερά της, όταν προσκρούει στο τείχος του ρεαλισμού.
Στο μεταξύ η χώρα, όπως είναι καθομολογημένο, εξακολουθεί να χάνει ευκαιρίες για να γλυτώσει από το βραχνά των Μνημονίων…
Στο Μαξίμου θεωρούν ότι, στο τελευταίο Eurogroup ο κ. Τσακαλώτος κινήθηκε με μεγάλη αυτονομία, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ο πρωθυπουργός προ τετελεσμένου και μην έχοντας άλλη επιλογή να απορρίψει τις προτάσεις Σόϊμπλε που βρίσκονται στο τραπέζι.
Και δεν είναι καθόλου τυχαία ένδειξη αυτής της δυσαρέσκειας το γεγονός ότι, στην ελληνική αποστολή στις Βρυξέλλες προστέθηκε και ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Δημήτρης Λιάκος, για να υπογραμμιστεί έτσι εμφατικά η καχυποψία που έχει πλέον εγκατασταθεί μόνιμα μεταξύ της πλατείας Συντάγματος και της Ηρώδου Αττικού.
Η σημερινή πινακοθήκη του υπουργικού συμβουλίου βέβαια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχει αποδείξει την ανεπάρκειά της να φέρει σε πέρας μεταρρυθμίσεις –και όχι σκληρά μέτρα λιτότητας εννοείται…- που θα προωθήσουν κατά τι, τον αστικό εκσυγχρονισμό της χώρας.
Πιθανή μετακίνηση του κ. Τσακαλώτου, θα προκαλούσε ένα θεαματικό ντόμινο αλλαγών και ευρύ ανασχηματισμό που θα έδινε μια τελευταία ευκαιρία ανασύνταξης στις κουρασμένες κυβερνητικές και κομματικές λεγεώνες, οι οποίες αξιώνουν να ξαναμοιραστεί η εσωκομματική τράπουλα.
Όλα αυτά βέβαια, υπό την προϋπόθεση ότι μετά από μια σειρά αντιφατικών δηλώσεων του τελευταίου καιρού, ο κ. Τσίπρας έχει πράγματι πειστεί ότι η πρωταρχικός στόχος της χώρας είναι ανάπτυξη και ότι η επίτευξή του απαντά και στο πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους.
Γιώργος Χατζηδημητρίου