Την ώρα που επείγει η έγκριση από τη Βουλή δεκάδων μέτρων, η οποία απαιτείται για την τυπική ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και την έναρξη της επόμενης που ξεκινά το προσεχές φθινόπωρο, ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και η περί αυτόν ομάδα, φιλοτεχνούν την εικόνα μιας χώρας που σε ευθύ χρονικό διάστημα θα είναι σε θέση να απαλλαγεί από τα δάνεια του επίσημου τομέα και να αναχρηματοδοτεί τις υποχρεώσεις της από την ιδιωτική αγορά και μάλιστα χωρίς την ανάγκη προληπτικής πιστωτικής γραμμής στήριξης.
Η υπέρμετρα φιλόδοξη (και πάλι…)πρωθυπουργική σπουδή, δεν έχει διαλάθει την προσοχή των θεσμών οι οποίοι προσπαθούν να αναχαιτίσουν τις πρώιμες προσδοκίες υπογραμμίζοντας ότι, αυτό που προέχει στο επόμενο διάστημα, δεν είναι η προσφυγή στον ιδιωτικό δανεισμό, αλλά, η συνεπής εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων ώστε να βελτιωθούν η ανταγωνιστικότητα και οι αναπτυξιακές προοπτικές της Οικονομίας.
Με τρόπο που δεν σήκωνε παρερμηνείες το τόνισαν ξεκάθαρα αυτό τις τελευταίες ώρες από το βήμα του Συνεδρίου του Economist στην Αθήνα, ο γενικός διευθυντής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της ΕΚΤ Φραντζέσκο Ντρούντι και εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο Ντέκλαν Κοστέλο, οι οποίοι υπογράμμισαν την ανάγκη να μη χαθεί ξανά η ευκαιρία, όπως συνέβη το 2014 και συνέδεσαν την έξοδο στις αγορές με την επιμονή στο σκέλος των μεταρρυθμίσεων.
Αξίζει να θυμίσουμε ότι στο πνεύμα αυτό κινήθηκε πρώτος ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μετά την επίτευξη συμφωνίας στο τελευταίο Eurogroup, όταν σε μια προσπάθεια να προλάβει άσκοπους πανηγυρισμούς στην Αθήνα, προειδοποίησε πως θα δούμε φως στο τούνελ, αλλά θα χρειαστεί προηγουμένως η χώρα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Είναι πρόδηλο ότι και το νέο αφήγημα Τσίπρα, εντάσσεται στους πολιτικούς σχεδιασμούς του Μαξίμου και σχετίζεται ευθέως με τον εκλογικό χρόνο.
Όμως αυτές οι επιλογές, όπως παρατηρούν στελέχη και εντός της κυβέρνησης που είναι φανερό πως βρίσκονται σε διαφορετική όχθη, συνεπάγονται ορισμένο κόστος.
Η αφοπλιστική παραδοχή του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη στο Συνέδριο του Economistσύμφωνα με την οποία «όλοι ξέραμε ότι τα μέτρα για το χρέος θα διευκρινίζονταν πλήρως και θα δίνοντας προς το τέλος του Προγράμματος», εξέθεσε σε δυσάρεστη θέα-για όσους το αγνοούσαν- τους πρωθυπουργικούς χειρισμούς που βραχυκύκλωσαν πεισματικά, αλλά ατελέσφορα την διαπραγμάτευση και καθήλωσαν την Οικονομία.
Ο ίδιος μάλιστα, προκάλεσε τα (ξεθωριασμένα ομολογουμένως…) ιδεολογικά αντανακλαστικά πολλών συναδέλφων του αναγνωρίζοντας την ανάγκη να διακηρύξει η κυβέρνηση την ιδιοκτησία του Προγράμματος ώστε να διαμορφώσει ένα πειστικό αφήγημα προς τις διεθνείς αγορές.
Ο κ. Τσακαλώτος από την πλευρά του, υποβαθμίζει τώρα και τον στόχο του QE, δηλώνοντας ρητά ότι μπορούμε να βγούμε στις αγορές «με ή χωρίς αυτό». Γιατί όχι; Το έπραξε πριν από μας η Κύπρος. Μόνο που, όπως είναι τώρα πια γνωστό, στη Λευκωσία ο πολιτικός κόσμος δεν αναζητούσε επικοινωνιακό αφήγημα, αλλά την συναινετική έξοδο από την κρίση.
Γιώργος Χατζηδημητρίου