Στο πλαίσιο αυτό, καλεί την παράταξή του και κυρίως την ηγεσία της να εγκαταλείψει την τακτική των ίσων αποστάσεων, «συμβολικού χαρακτήρα», απέναντι σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και να αναλάβει πολιτική και προγραμματική πρωτοβουλία που θα οδηγήσει σε αυτό που ο ίδιος σχηματικά προς το παρόν ονομάζει η «Ελλάδα Μετά», με σκοπό την μεθοδική υπέρβαση της κρίσης και την ανάκτηση του χαμένου εδάφους.
Από το βήμα του Προγραμματικού Συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, εκφώνησε μια πυκνού πολιτικού περιεχομένου ομιλία που χειροκροτήθηκε θερμά από τους συνέδρους και τόνωσε κατά κοινή παραδοχή τον προβληματισμό, σε μια κατά τα άλλα υποτονική και άνευρη διαδικασία που διεξάγεται-και προδήλως δεν «ευθύνονται» οι υψηλές θερμοκρασίες γι΄ αυτό…-υπό συνθήκες περιορισμένου πολιτικού ενδιαφέροντος.
Η ουσία όσων είπε, βρίσκεται στην ανάγκη να υιοθετηθεί από την κοινωνία ένα καθαρό μεταρρυθμιστικό πρόταγμα, βασισμένο σε αυτό που ο ίδιος χαρακτήρισε συνθηματικά «Νέα Αλλαγή» και το συνόψισε με τα λόγια «η δική μας θέση πρέπει να είναι ότι είμαστε έτοιμοι να συμπράξουμε σε μια αξιόπιστη κυβερνητική λύση που αποδέχεται τη δική μας στρατηγική αντίληψη».
Η αντίληψη αυτή, περιγράφεται αδρά σε πέντε προϋποθέσεις:
- προσέγγιση όχι μόνο των δημιουργικών δυνάμεων που θέλουν την Ελλάδα μια ισότιμη και ανταγωνιστική χώρα, αλλά και εκείνων που απελπισμένοι, νοσταλγούν τα στερεότυπα και το παρακμιακό παραγωγικό πρότυπο του παρελθόντος
- μια διαφορετική δημοσιονομική στόχευση, αφού, όπως υποστήριξε, «η ανεπαρκής και αόριστη συμφωνία της 15.6.2017 επιτρέπει σε μια επόμενη ελληνική κυβέρνηση που έχει αίσθηση των οικονομικών δεδομένων και των ευρωπαϊκών συσχετισμών, να συμφωνήσει με τους εταίρους σε ένα εφαρμόσιμο δημοσιονομικό σχήμα, επωφελές για τη χωρά, αποδεκτό από τις άλλες χώρες -μέλη της ευρωζώνης και τους θεσμούς που επιπλέον βγάζει νόημα για την αγορά».
- μια ζωτική χρηματοπιστωτική παράμετρο για την πραγματική επαναλειτουργία του τραπεζικού συστήματος, την δημιουργία ξανά εθνικής αποταμίευσης, την ύπαρξη καταθέσεων, τη χορήγηση νέων δανείων και την χρηματοδότηση επενδύσεων και άρα θέσεων εργασίας
- σε πολιτικό επίπεδο, την αλλαγή των εκλογικών και κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Τη συντριπτική εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης το ταχύτερο δυνατό
- θεσμική ανανέωση του πολιτικού συστήματος που να ενισχύει την αξιοπιστία του και να προσελκύει το ενδιαφέρον των πολιτών. Και αυτό περιλαμβάνει την αναθεώρηση διατάξεων σχετικών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τη λειτουργία της Βουλής, την ποιότητα της νομοθεσίας, την ποινική ευθύνη των υπουργών, την γρήγορη και αξιόπιστη λειτουργία της δικαιοσύνης με διαφάνεια και ανεξαρτησία όχι μόνο εξωτερική αλλά και εσωτερική.
«Γίναμε Κολομβία»!
Τίποτε από αυτά όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί, όπως επισήμανε, «χωρίς ένα άλλο κράτος. Ευέλικτο, έξυπνο, φιλικό προς τους πολίτες και τις επενδύσεις. Ένα κράτος δημοκρατικό και δικαιοκρατικό. Με απόλυτο σεβασμό στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Χωρίς δισταγμούς και εκπτώσεις».
Στο σημείο αυτό εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ καταγγέλλοντας: «Η κυβέρνηση εξευτελίζει πλέον ανοικτά τους θεσμούς και απαξιώνει με απύθμενο θράσος τη Δικαιοσύνη όταν αυτή δεν αποφασίζει κατά τις επιθυμίες των κυβερνώντων.
Ο ζόφος των εκβιασμών, της χειραγώγησης της δικαιοσύνης, των συγκρουόμενων μηχανισμών του βαθέως κράτους, της σύγκρουσης συμμοριών, της διάχυτης βίας, του οργανωμένου εγκλήματος, τείνουν να μετατρέψουν τη χώρα σε Κολομβία με υπόκρουση δήθεν ριζοσπαστικών και εθνικολαϊκιστικών επιχειρημάτων».
Βεβαίως, ο «Ύπαρχος της κυβέρνησης Σαμαρά» όπως έχει αυτοσαρκαστεί, δεν παρέλειψε να υπερασπιστεί τις επιλογές του, λέγοντας μεταξύ άλλων: «δεν μπορούμε να έχουμε αξιόπιστη ενιαία αφήγηση για το μέλλον αν δεν έχουμε μια ενιαία αξιόπιστη αφήγηση για το πώς φτάσαμε στην κρίση και πώς τη διαχειριστήκαμε από το 2010 έως το 2015. Και δεν μπορούμε να έχουμε αυτή την ενιαία αφήγηση όταν κάποιοι είναι έτοιμοι να χαρίσουν στη ΝΔ τον αγώνα μας της περιόδου 2012 - 2015 για να μη πω και την περίοδο της κυβέρνησης Παπαδήμου».
Βολές κατά πάντων
Αμέσως μετά μάλιστα, δεν παρέλειψε επίσης να επικρίνει κατά σειρά τους: Κώστα Καραμανλή (τον χαρακτήρισε χωρίς να τον κατονομάσει «αφανή κυβερνητικό εταίρο», ζητώντας να μην επιτραπεί και σε αυτόν να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας), τον Γιώργο Παπανδρέου (του καταλόγισε την διάσπαση «παραμονές της μάχης κατά του εθνολαϊκισμού»)και όσους υποκύπτουν στο φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ , αναφέροντας συγκεκριμένα:
«Είναι σημαντικό ο χώρος να είναι οργανωτικά ενωμένος. Να έχει οργανωτική σοβαρότητα. Να μη δίνει την εικόνα παραγοντισμών διευθετήσεων που θυμίζουν άλλες εποχές. Με κάποιους να επανέρχονται πολιτικά και να συμπράττουν εκλογικά, χωρίς ανάληψη ευθύνης ούτε καν για τα οικονομικά βάρη του παρελθόντος, ενώ αυτονομούνται οργανωτικά θέλοντας να προκαταλάβουν τις εξελίξεις και να περιχαρακώσουν χώρους προσωπικής επιρροής».
Ο κ. Βενιζέλος, υπογράμμισε αιχμηρά προς την πλευρά της Φώφης Γεννηματά ότι: «Δεν υπάρχει περιθώριο για παλιού τύπου μονοκομματικές αυτοδύναμες κυβερνήσεις όπως επιδιώκει ανιστόρητα η ΝΔ. Ούτε για οικουμενικά σχήματα συμψηφισμού και ακινησίας. Η εντύπωση όμως ότι η θέση μας είναι ασαφής ή επαμφοτερίζουσα ωθεί κάποιους πολίτες του προοδευτικού δημοκρατικού χώρου εκλογικά στη ΝΔ με την αιτιολογία ότι προέχει η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ».
Και στο πνεύμα αυτό, συμπέρανε: «Ο νέος διπολισμός δεν ανατρέπεται μέσα από τη σύγκρουση μας με το ΣΥΡΙΖΑ για τον πόλο της κεντροαριστεράς ούτε μέσα από τη σύγκρουση μας με τη ΝΔ για το φιλελεύθερο, προοδευτικό, εκσυγχρονιστικό χώρο, αλλά μέσα από τη συγκρότηση του προοδευτικού κέντρου».
Γιώργος Χατζηδημητρίου