Για τους στωικούς παρατηρητές επαναλαμβάνει πληκτικά την ανιαρή παράσταση των προκατόχων του, που έχει πάψει προ καιρού να κόβει εισιτήρια…
Ακούγοντας τους πολιτικούς τους εκπροσώπους να ανταλλάσσουν βαρύτατες κατηγορίες από το βήμα της Βουλής τις τελευταίες δεκαετίες, οι πολίτες που δεν είναι καθόλου άμοιροι ευθυνών, απεναντίας, έχουν εθιστεί στην διαβρωτική ιδέα ότι «όλοι το ίδιο είναι» και πως «τίποτε δεν αλλάζει» προς το καλύτερο.
Στην ατμόσφαιρα αυτή, η νέα ατιμωτική καταδίκη του τέως υπουργού Οικονομικών Γιάννου Παπαντωνίου και της συζύγου του οι οποίοι «αμέλησαν» να περιλάβουν στην δήλωση «Πόθεν Έσχες» 1,3 εκ ευρώ, των οποίων η ύπαρξη αποκαλύφθηκε μέσω της λίστας Λαγκάρντ, δείχνει σύμφωνα με όσους γνωρίζουν τι συμβαίνει, μόνο την κορυφή του παγόβουνου της εγχώριας πολιτικής διαφθοράς.
Το ζεύγος ισχυρίστηκε, χωρίς βεβαίως να γίνει πιστευτό, ότι θεώρησαν πως δεν είχαν νομική υποχρέωση να δηλώσουν στην περιουσιακή τους κατάσταση τα χρήματα αυτά, διότι έγιναν καταπίστευμα.
Δικαιώνεται όμως έτσι (πάλι με καθυστέρηση είναι αλήθεια…) ο πολύπειρος Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης που έχει διερωτηθεί σε ανύποπτο χρόνο: «ποιος απατεών ή καταχραστής του δημοσίου χρήματος καταγράφει στη δήλωση “Πόθεν Έσχες” το προϊόν των εγκλημάτων του;». Η απάντηση ακόμα εκκρεμεί …
Ο κ. Κακλαμάνης- η απουσία του οποίου από τη σημερινή Βουλή, δίνει ένα αξιόπιστο μέτρο της έκπτωσης των πολιτικών μεγεθών- ένωσε το 2009, 75 βουλευτές όλων των κομμάτων, οι οποίοι σε μια από τις σπάνιες φορές που το Κοινοβούλιο στάθηκε στο ύψος της αποστολής του, ανέλαβαν νομοθετική πρωτοβουλία (σ.σ: υπόψιν ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Βουλή νομοθετεί…) που ψηφίστηκε ομοφώνως και ήταν ο νόμος 4065/12, για τον αναδρομικό έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης όσων διετέλεσαν από το 1974 μέχρι και το 2012 πρωθυπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί και υφυπουργοί.
Την τύχη αυτής της σημαντικής πρωτοβουλίας έχει περιγράψει ο ίδιος σε παλαιότερη ανακοίνωσή του που όλως περιέργως δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τα ελληνικά ΜΜΕ, λέγοντας μεταξύ άλλων τα εξής διδακτικά:
«Ο νόμος αυτός, δυστυχώς, με αλλεπάλληλες τροπολογίες του υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου και με ευθύνη της πλειοψηφίας της συσταθείσης Επιτροπής, αχρηστεύθηκε ουσιαστικά. Το πόρισμα της Επιτροπής ήταν “ούτε γάτα, ούτε ζημιά”. Και τελικώς, πάλι με νομοθετική παρέμβαση έληξε και η θητεία της Επιτροπής και η ισχύς του νόμου, στις 31.12.2014.
Η πλειοψηφία της Επιτροπής, κατά παράβαση καθήκοντος, περιορίστηκε στην αντιπαραβολή των παραστατικών στοιχείων με την αντίστοιχη καταχώρηση στις δηλώσεις “Πόθεν Έσχες”. Αλλά ποιος απατεών ή καταχραστής του δημοσίου χρήματος καταγράφει στη δήλωση “Πόθεν Έσχες” το προϊόν των εγκλημάτων του;
Παρά τις προβλέψεις του νόμου, η Επιτροπή δε ζήτησε από τις τράπεζες, ούτε φυσικά ερεύνησε τους λογαριασμούς, τουλάχιστον, των ελεγχόμενων προσώπων. Ένα μέλος της (Αρεοπαγίτης) που επέμεινε “ν’ ανοίξουμε λογαριασμούς”, “ανταμείφθηκε” με τον αποκλεισμό της στις επιλογές αντιπροέδρων του Α.Π., δύο φορές κατά τη διετία της κυβερνήσεως Σαμαρά- Βενιζέλου και δύο φορές κατά τη διετία της κυβερνήσεως Τσίπρα- Καμένου».
Το πολιτικό δίλλημα του κ. Τσίπρα, όπως υπογραμμίζουν πολιτικοί και νομικοί κύκλοι στο reporter, είναι κατόπιν τούτων εξαιρετικά απλό: αν πράγματι θέλει να φέρει την κάθαρση στον δημόσιο βίο, ας τολμήσει να επαναφέρει σε ισχύ, από την επομένη της κατάργησής του, δηλαδή από 1.1.2015, τον νόμο4065/12.
Σε διαφορετική περίπτωση οι δημόσιες εξαγγελίες του, θα ταξινομηθούν και αυτές στο ράφι με την σκονισμένη ένδειξη «κούφια λόγια»…
Γιώργος Χατζηδημητρίου