Απώτερη επιδίωξη του Μαξίμου, αλλά και της Κουμουνδούρου, είναι να φανεί ότι οι δύο μεγαλύτεροι προς το παρόν πόλοι έχουν μεταξύ τους διακριτές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές και αυτό, άσχετα από το γεγονός ότι ταυτίζονται απολύτως στην εφαρμογή μνημονιακών επιλογών και ότι εν πολλοίς η κοινή γνώμη, κατά γενική ομολογία- διαπίστωση που εξάγεται και από τις δημοσκοπήσεις- αδιαφορεί για το χαμηλής ποιότητας θέαμα που παράγουν.
Ο δημόσιος διάλογος στη χώρα, κινείται τις τελευταίες ημέρες στα… κρίσιμα ζητήματα της αριστείας, του τρόπου ανάδειξης των σημαιοφόρων στην τελευταία τάξη του Δημοτικού, μικροδιευθετήσεων στην Παιδεία και την Υγεία που παρουσιάζονται σαν επαναστατικές αλλαγές και των σχέσεων Εκκλησίας- Κράτους, με τρόπο επιδερμικό, όπως παρατηρεί η πολιτική αγορά, αφού επί της ουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει και σε αυτό το ζήτημα παληές διακηρυγμένες θέσεις αρχών…
Δεδομένων των υποτονικών διαθέσεων που επιβάλλει το θέρος, οι πολιτικοί αναλυτές παρατηρούν πως η πολιτική σκηνή μετατρέπεται βαθμηδόν σε αναψυκτήριο προς τέρψιν του εναπομείναντος φιλοθεάμονος κοινού. Στο μεταξύ οι επενδύσεις, τα φορολογικά κίνητρα και η αξιολόγηση στο Δημόσιο, μπορούν να περιμένουν…
Η περιφορά του σεναρίου για επικείμενο ανασχηματισμό, όπως διαπιστώνεται, δεν είχε άλλο στόχο από το να διατηρούνται σε κατάσταση ετοιμότητας οι υπουργοί και να μεταδίδεται η εικόνα μιας λειτουργούσας κυβέρνησης.
Είναι βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει πειστεί για την αναγκαιότητα των αλλαγών στο κυβερνητικό σχήμα- για τις οποίες η ασκούμενη πίεση στο εσωτερικό της Κ.Ο και του κόμματος είναι αισθητή- το εύρος των οποίων όμως δεν είναι ακριβώς οριοθετημένο.
Προφανώς ο κ. Τσίπρας δεν θα επιχειρούσε θεαματικό ανακάτεμα της τράπουλας μέσα στον Δεκαπενταύγουστο «καίγοντας» ένα βαρύ χαρτί που θα μπορούσε υπό ορισμένες βασικές προϋποθέσεις να ανανεώσει τις συλλογικές προσδοκίες και να συμβάλλει στην επίσπευση αποφάσεων που θα βελτίωναν το επενδυτικό κλίμα.
Η ονοματολογία βεβαίως έχει το ενδιαφέρον της, αλλά είναι κυρίως παραπολιτικού χαρακτήρα, από την στιγμή που πολλά πράγματα και ταυτόχρονα, κρίνονται στάσιμα και αντιπαραγωγικά από τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας, στην κυβερνητική λειτουργία.
Η επιστροφή της Ελλάδας στην κανονικότητα που διακηρύττει ο πρωθυπουργός, δεν είναι ζήτημα καλών προθέσεων όπως είναι πρόδηλο και τα στελέχη των αγορών που διαχειρίζονται τεράστια επενδυτικά κεφάλαια τα οποία λιμνάζουν τα τελευταία χρόνια αναζητώντας προσεχείς ευκαιρίες, το γνωρίζουν καλά αυτό και μάλλον περιμένουν κάτι περισσότερο από την Αθήνα για να κάνουν τις προσεχείς τους κινήσεις.
Γιώργος Χατζηδημητρίου