«Αν ο φρικτός λόρδος Ελγιν δεν είχε λεηλατήσει τα έργα τέχνης, θα μπορούσαν να έχουν καταλήξει στα θεμέλια κάποιου κεμπαπτζίδικου της Αθήνας», αναφέρει στο εκτενές του άρθρο, υπό τον τίτλο «Τα Ελγίνεια ανήκουν στη Βρετανία, κυρία Κλούνει». Αναφερόμενος στις προσωπικότητες που απαίτησαν την επιστροφή των γλυπτών, μεταξύ αυτών τη Μελίνα Μερκούρη, τη Νάνα Μούσχουρη,  τον Ντέμη Ρούσσο αλλά και την Αμαλ Κλούνεϊ, αποδίδει το χαρακτηρισμό «Ήταν υπέροχα ντυμένοι...». 

Υποστηρίζοντας σθεναρά, ότι την εποχή που ο λόρδος Ελγιν απέσπασε τα Γλυπτά, η Ελλάδα βρισκόταν υπό οθωμανική κατοχή, ότι δεν πρόκειται να τα επανατοποθετήσει στο μνημείο και ότι μια τέτοια κίνηση θα άνοιγε τον ασκό των διεκδικήσεων προς όλα τα μουσεία, χαρακτηρίζει το Μουσείο Ακρόπολης μοναδικό επειδή σκοπό έχει «να επιδείξει όχι τι έχει στην κατοχή του, αλλά τι δεν έχει».

Μεταξύ άλλων, ο δημοσιογράφος αναφέρεται στην επίσκεψη της Αμάλ και των συνεργατών της, στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης σχολιάζοντας: «Οι ελληνικές αρχές τους ξενάγησαν στο υπέροχο νεό μουσείο για το οποίο η χώρα ξόδεψε εκατομμύρια που δεν έχει. Είναι προφανώς ένα υπέροχο μουσείο. Μοναδικό ανάμεσα στα άλλα μουσεία, με στόχο να δείξει όχι μόνο όσα κατέχει, αλλά κυρίως όσα δεν κατέχει. Το πιο σημαντικό πράγμα που δεν κατέχει είναι τα Γλυπτά του Παρθενώνα που εκτίθενται τώρα στο Βρετανικό Μουσείο», ενώ συνεχίζει: «Φυσικά – αφού θα πληρωθεί στο κάτω κάτω της γραφής από τους Ελληνες- η Αμάλ είπε στους δημοσιογράφους ότι είναι δίκαιο το αίτημά τους για την επιστροφή των Γλυπτών.»
Το άρθρο της Telegraph σημειώνει με ύφος: «Το σύγχρονο επιχείρημα είναι πραγματικά πολιτικό – ο φτωχός  μεσογειακός πολιτισμός απαιτεί αποκατάσταση από την ιμπεριαλιστική δύναμη. Η Ελλάδα απέχει από την κόσμο της αρχαίας Αθήνας, της πατρίδας του Σωκράτη, του Πλάτωνα και τους ιδρυτών της σύγχρονης σκέψης.»